Musicalfilm

Een musicalfilm is een filmgenre, waarbij zang en dans een speciale rolspelen. De liedjes worden vaak speciaal voor de films geschreven. De meeste musicalfilms zijn afgeleid van musicals uit de theaters. De musicals zijn dus eerst in theater geweest en pas later verfilmd, maar soms werkt het toch andersom.

Musicalfilms hebben net als de meeste filmgenres te kampen met een imago. In het geval van musicals is dat vrolijkheid, kinderlijkheid en vrouwelijkheid. Sommige liedjes uit de musicalfilms werden ook een hit op de radio. Een paar bekende voorbeelden van musicalfilms zijn Grease, West Side Story, The Sound of Music en Singin' in the Rain.

Imago

Er bestaat er een beeld van musicalfilms dat ze vrolijk zijn en gemaakt worden voor voornamelijk kinderen en vrouwen. Dit beeld is vermoedelijk ontstaan door de kinderfilms van Disney. Films zoals The Lion King en Beauty and the Beast bevatten vele nummers en er is altijd een happy end. In de beginjaren van het genre waren de nummers ook voornamelijk vrolijk.

Echter zijn er genoeg musicalfilms die dit genre doorbreken. Zo is Les Misérables helemaal geen vrolijk verhaal.

Geschiedenis

Beginjaren (1927-1933)

Musicalfilms ontstonden pas in de jaren 20, terwijl film zelf al een aantal decennia bestond. Dit had een bepaalde technische reden; voor dit filmgenre was immers geluid nodig. Hoewel er vele experimenten zijn geweest, lukte het maar niet om het geluid en de film synchroon te laten lopen. In deze tijd waren de grote filmbedrijven vooral in Hollywood gevestigd; het Californische klimaat zorgde ervoor dat er het hele jaar door buitenscènes gemaakt konden worden. De grote filmbedrijven, MGM en Paramount Pictures, hadden niet zoveel belangstelling voor de geluidsfilm. De reden was dat ze immers genoeg geld verdienden met stille films. Warner Bros. maakte echter een hoop verliezen. Om het bedrijf te redden begon men te experimenteren met films met geluid, wat uiteindelijk in 1927 The Jaz Singer opleverde.

Hoewel The Jaz Singer musicalnummers bevatte, was de film grotendeels stil. Dit maakte niet zoveel uit, want de film werd een regelrecht succes. The Jaz Singer zorgde ervoor dat andere filmbedrijven ook geïnteresseerd raakten in geluidsfilms. Hoewel de film zeker een belangrijk punt in filmgeschiedenis was, waren er nog wel een paar films nodig om het publiek echt warm ervoor te maken. Het geluid zorgde ervoor dat films "realistischer" overkwamen en bovendien opende het de weg naar een nieuw genre; musicalfilms.

In de Verenigde Staten waren musicals al vrij populair en werden al vanaf begin 20e eeuw opgevoerd. The Broadway Melody (1929) wordt gezien als de eerste musicalfilms. De films uit deze tijd waren zoals een musical in het echt; zoals een toeschouwer niet kan meedraaien met de acteurs bleef de camera ook stilstaan. Als men de film zat te kijken leek het alsof men eigenlijk in een theaterzaal zat. In 1929 werden meer dan 100 musicalfilms uitgebracht; dit betekende twee per week. Veel filmbedrijven bezaten theaters en lieten de films voor weken draaien. Dit zorgde ervoor dat het publiek verzadigd raakte van de films en gewoon niet meer kwam. Het volgende jaar werden er dan ook slechts 14 uitgebracht. Men ging hierin zo ver dat men de dans- en muzieknummers uit de films knipte, zodat het dramafilms werden. Toeschouwers begonnen het gebruik van kleur zelfs met musicals te vergelijken, waardoor veel andere films expres in zwart-wit werden uitgebracht uit angst dat er geen publiek kwam.

Heropleving (1933-1958)

Een paar jaar later bracht de film 42nd Street (1933) hier verandering in. Dit was te danken aan Busby Berkeley. Hij was choreograaf en begreep dat de camera met de acteurs moest meebewegen en er uit verschillende hoeken gefilmd moest worden. De films werden hierdoor levendiger en interessanter om naar te kijken. Tevens zorgden het dat publiek naar binnen werd gelokt, aangezien het "iets nieuws" was. 42nd Street was ook de eerste musicalfilm met een verhaal. Voorheen waren musicalfilms slechts dans- en zangvoorstellingen. Deze nieuwe formule creëerde een hele zooi aan bekende films als Gold Diggers of 1933 (1933), Footlight Parade (1933), Top Hat (1935), Swing Time (1936), Show Boat (1936) en Shall We Dance (1937). Acteurs zoals Ruby Keeler, Roger Ginger en Fred Astaire werden geassocieerd met musicals. In tegenstelling tot de musicals van voor 1933 werd er bij deze mensen erop gelet dat ze goed konden zingen. Aangezien MGM het grootste filmbedrijf was en de meeste contracten had, maakte zij ook de meeste van dit soort films. MGM had zelfs een speciale afdeling voor musical films!

Aan het einde van de jaren 30 maakte men kennis met The Wizard of Oz (1939). In tegenstelling tot veel andere musical films uit deze tijd was de film niet gebaseerd op "showbizz", maar op een klassiek Amerikaans kinderboek. The Wizard of Oz maakte van Judy Garland direct een ster. The Wizard of Oz was overigens ook weer de eerste musicalfilm sinds tijden die weer in kleur was. Hiervoor waren ook musicalfilms zwart-wit, om aan te geven dat het om een nieuwe look ging, en werden na enige tijd ingekleurd en opnieuw uitgebracht. In verhaal is de film zeker zijn tijd voor. Pas na 1952 week men af van de showbizz-formule. Slechts enkele musicalfilms, zoals Meet Me in St. Louis (1944), weken hiervan af.

De films uit dit tijdperk waren opgesteld volgens de "showbizz"-formule van Arthur Freed. De films hadden meestal iets te maken met een theatervoorstelling, een filmopvoering of toneelachtige setting. De personages waren vaak acteurs, zangers of onontdekt talent. In elke film waren er problemen, die de hoofdpersoon aan het einde via het uitbrengen van een film of een nieuwe theatervoorstelling waren opgelost. Dit zie je bijvoorbeeld in Singin' in the Rain (1952). De film vind plaats tijdens de overschakeling van geluidloze naar geluidsfilm en het personage weet via het uitbrengen van een musicalfilm zijn carrière te redden en de liefde van zijn leven te vinden. Naast Judy Garland waren Gene Kelly, Frank Sinatra en Debby Reynolds belangrijke figuren. Voorbeelden van films uit dit tijdperk zijn Cover Girl (1944), Easter Parade (1948), On The Town (1949), An American in Paris (1951), The Band Wagon (1953) en Gigi (1958). Na het uitbrengen van Gigi bleek de showbizz-formule van Freed niet meer te werken, maar al snel ontstond er een nieuwe formule.

De "Book musical"

In de jaren 60 zie je dat musicalfilms zich weer iets aanpassen aan de tijd. De liedjes werden toegankelijker en de verhaallijnen minder vrolijk. Voorbeelden zijn The Sound of Music, West Side Story en My Fair Lady. Hierna werden er haast geen populaire musicalfilms meer gemaakt, maar toch wisten bepaalde musicalfilms eruit te springen. Voorbeelden zijn Grease, Saturday Night Fever en Dirty Dancing. Ook werden er kleinere successen gemaakt, zoals Funny Girl, maar ook mislukkingen, zoals The Wiz.

Musicalfilms worden meestal om de zoveel jaar gemaakt. Musicalfilms van de afgelopen jaren zijn Chicago, Mamma Mia!, High School Musical, Les Misérables en La La Land.

Voorbeelden

In 2006 maakte de American Film Institute een lijst van de 25 beste musicals. Hieronder staan deze beschreven met uitleg over het verhaal en bekende nummers:

• Singin' in the Rain (1952) - Deze film gaat over de grootste gebeurtenis in de filmgeschiedenis, de omschakeling van geluidloze naar geluidsfilm. In de film speelt het zogenaamde sterrenkoppel Don en Lina een rol, maar in werkelijkheid houd Don helemaal niet van Lina. Door de komst van de geluidsfilm blijkt Lina's zangstem niet geschikt te zijn en het meisje Kathy zingt het daarom in, maar ondertussen komen Don en Kathy dichter tot elkaar. Vooral het gelijknamige nummer Singin' in the Rain is bekend.
• West Side Story (1961) - Deze film is een moderne re-make van het verhaal van Romeo & Julia. Het verhaal speelt zich af in het New York van de jaren 50 waar een onderlinge strijd is tussen de Puerto Ricaanse immigranten en de oorspronkelijk inwoners. Maar wat als een Puerto Ricaans meisje en een Amerikaanse jongen verliefd op elkaar worden. Voor de liederen America, Maria, Somewhere, A Boy Like That en Tonight zijn bekend.
• The Wizard of Oz (1939) - Deze film verteld het verhaal waar menig Amerikaan is opgegroeid. In Kansas probeert het meisje Dorothy het huis te ontvluchten, maar wordt met haar huis op getild door een tornado en komt in het magische land van Oz terecht. Ze wil naar huis en moet daarvoor de tovenaar van Oz te vinden en ontmoet vrienden onderweg. Vooral het nummer Somewhere over the Rainbow gezongen door Judy Garland. Dit wordt gezien als het beste nummer in een film ooit.
• The Sound of Music (1965) - Deze film verteld het liefdesverhaal van de Oostenrijkse non Maria von Trap. Een vrouw die ongeschikt voor het nonnen leven is en terecht komt bij een vader van zeven kinderen. Ze weet de harten van de kinderen te veroveren en met de vader uiteindelijk te trouwen, maar hierna breekt de Tweede Wereldoorlog uit en moet het gezin vluchten. Bekende nummers zijn Do Re Mi, My Favourite Things, Climb Every Mountain, The Lonely Goatherd en Edelweiss.
• Cabaret (1972) - Deze film speelt zich in het Berlijn van de jaren 30 af. Een Amerikaanse zangeres in een nachtclub en een Britse hoogleraar krijgen een bijzondere vriendschap die uitbloeit tot een bijzondere relatie. Op de achtergrond van het verhaal ziet men Berlijn veranderen, de gevechten tussen de communisten en nationaalsocialisten en de opkomst van Hitler. Bekende nummers zijn Maybe This Time, Mein Herr en Cabaret.
• Mary Poppins (1964) - Deze film gaat over de perfecte nanny Mary Poppins, die gaat werken bij de familie Banks, waarvan de ouders met andere zaken dan de kinderen bezig zijn. Met hulp van schoorsteenveger Bert beleven de kinderen met Mary Poppins allerlei avondturen, zoals het springen in een krijttekening, en weet ook de ouders en de kinderen dichter tot elkaar te brengen. Bekende nummers zijn A Spoon Full of Sugar en Supercalifragilisticexpialidocious.
• A Star is Born (1954)
• My Fair Lady (1964)
• An American in Paris (1951)
• Meet Me in St. Louis (1944)