Babylonië

Dit artikel gaat over de streek Babylonië en zijn cultuur en geschiedenis. Voor de stad en zijn bouwwerken, zie Babylon.

Een kaart van het Midden-Oosten in 1450 v.Chr, in de tijd dat de Kassieten de baas waren in Babylon. Babylonië is in paars aangegeven

Babylonië was in de Oudheid een belangrijk land in Mesopotamië. De hoofdstad van dit land was Babylon, een grote en machtige stad waar veel resten van zijn gevonden. Lange tijd had Babylon geen macht, en werd het veroverd door andere landen, maar twee keer is Babylonië flink uitgebreid, onder Hammurabi en in het Nieuw-Babylonische Rijk.

Geschiedenis

Stichting en Oud-Babylonische Rijk

De Babyloniërs hadden twee mythen over het ontstaan van de stad Babylon. Volgens de ene gaf de maangodin Nanna de opdracht aan de Koning van Ur de stad te bouwen. Volgens een latere mythe bouwde de beschermgod van Babylon, Marduk, de stad. In werkelijkheid weten we niet wie Babylon heeft gesticht. Het is begonnen als dorpje en door de goede ligging uiteindelijk uitgegroeid tot een stad. De stad Babylon had eerst weinig macht en stond onder invloed van Akkad, en toen Ur, allebei grote steden in de buurt.

Een buste van Hammurabi

In de 19e eeuw voor Christus kwamen de Amorieten, een volk van herders, aan de macht in Babylon. Ze bouwden grote stadsmuren en maakten zichzelf koning. De eerste van hen was Sumu-abum. Echte verandering kwam er voor Babylon onder de zesde koning van deze nieuwe dynastie, Hammurabi. Hammurabi regeerde rond het jaar 1750 v.Chr en was een slimme generaal: hij wist hoe de politiek en bestuur van andere steden in elkaar zaten. Zo veroverde hij machtige buurlanden en nabijgelegen steden zoals Ur, Elam, en Assyrië. Hammurabi stichtte zo het Oud-Babylonische Rijk, met Babylonië als hoofdstad. Dit rijk hield 150 jaar vol totdat Babylon verwoest werd door koning Mursilis van de Hettieten. Zij wilden het gebied echter niet besturen en gaven het gebied aan het volk van de Kassieten. Over de vier eeuwen dat de Kassieten de baas waren is weinig bekend. Er zijn weinig bronnen. Daarom wordt deze periode soms wel de 'Middeleeuwen van Babylon' genoemd.

Assyriërs en het Nieuw-Babylonische Rijk

Babylon kwam na de Kassieten onder bestuur van de belangrijke Tweede Dynastie van Isin, waardoor het meer invloed kreeg. De Babyloniërs hadden een goede band met de Assyriërs. Assyrië had veel respect voor de cultuur van Babylon, en liet het daarom eerst met rust toen het Nieuw-Assyrische Rijk werd uitgebreid. Toen de Chaldeeërs echter Babylon innamen greep Assyrië in en veroverde de streek. Om toch nog respect te tonen liet de koning van Assyrië zich ook kronen tot koning van Babylon en hield hij tradities in ere.

Toen er in 627 v.Chr. burgeroorlogen uitbraken in het Nieuw-Assyrische Rijk, sloot Nabopolassar, een belangrijke man in Babylon, een verbond met volken zoals de Meden en Scythen. Samen vielen ze de hoofdsteden van Assyrië, Assoer en Nineveh, aan. Het Nieuw-Assyrische Rijk viel uiteen, en de Babyloniërs kregen de macht in heel Mesopotamië. Dit is het begin van het Nieuw-Babylonische Rijk, waarin Babylon weer net zoveel macht kreeg als onder Hammurabi.

De Isjtar Poort in het Pergamonmuseum in Berlijn

Na Nabopolassar werd zijn zoon Nebukadnezar II (Nebukadnezar I regeerde in de Tweede Dynastie van Isin) koning. Hij veroverde Syrië, Egypte, en Juda, waardoor het ook de stad Jeruzalem innam. Omdat de Judeërs vaak in opstand komen, verwoestte hij Jeruzalem en voerde hij alle inwoners naar Babylon. Dit wordt ook wel de Babylonische Ballingschap genoemd. Nebukadnezar II wordt vaak genoemd in de Bijbel, wat deels de reden is waarom hij zo bekend is. Het bijbelboek Daniël gaat over een man die aan het hof van Nebukadnezar II werkt. Nebukadnezar II werd ook bekend doordat hij veel tempels, paleizen, en steden in zijn rijk liet bouwen of verbouwen. Op bijna alle Babylonische bakstenen die zijn teruggevonden staat zijn naam, wat aangeeft dat hij de opdracht heeft gegeven voor de bouw. Hij liet ook de Hangende Tuinen en Isjtar Poort bouwen. Na Nebukadnezar II kwamen nog vier koningen. Toen kwam de Perzische tijd en werd Babylonië nooit meer zo machtig als wat het geweest was.

Perzische Tijd en Later

Bestand:Cyrus portrait.jpg

Cyrus de Grote

In 539 voor Christus viel Cyrus de Grote, stichter van het Perzische Rijk Babylon binnen en veroverde hij het. Babylon werd deel van Perzë, één van de grootste rijken die tot nu toe had bestaan. Vreemd is dat Cyrus erg populair was in Babylon, populairder dan de koning. Dit komt doordat de koning weinig aandacht besteedde aan de populaire god Marduk, terwijl Cyrus zich voorstelde als beschermer van Marduk. Cyrus veroverde Babylon op een heel bijzondere manier. Cyrus zag dat het onmogelijk was om de muren van Babylon te breken. Wel was er één gat in de muur, waar het rioolwater door heen liep, weer terug naar de Eufraat. Dit gat was echter vol met water. Het was onmogelijk om erin te zwemmen zonder te verdrinken. Cyrus liet zijn mannen dus een kanaal graven op een plek die voor de stad Babylon lag. Hierdoor stroomde er geen water meer naar het riool van Babylon. Er stroomde geen water meer door de muur en enkele mannen konden naar binnen om van binnenuit de poort open te doen. Cyrus had ook een hele goede dag uitgekozen om dit te doen: er was namelijk een groot feest en iedereen was dronken. Cyrus staat ook in de bijbel: hij was degene die de Joden die onder Nebukadnezar II naar Babylon waren gebracht terug naar huis liet gaan.

Babylon werd de hoofdstad van een provincie van Perzië. Onder de Perzen bloeide de Babyonische wetenschap en kunst op. Twee eeuwen lang werd Babylon geregeerd door de Perzen, tot Alexander de Grote Perzië veroverde. Na Alexander's dood vochten zijn generaals om stukken van zijn rijk, en omdat Babylon zo'n machtige stad was werd er veel om gevochten. Uiteindelijk kreeg Seleucos Babylon. Later werd het weer veroverd door de Parthen. In de eeuwen die volgden werd Babylon steeds verwoest en geplunderd. Alle inwoners vluchtten en in de 6e of 7e eeuw werd Babylon verlaten.

Cultuur

Architectuur

Een goed bewaarde ziggoerat

In Babylonië werd er vooral gebouwd met klei, omdat er weinig steen was. De steen die er was werd gebruikt voor tempelmuren. Er werden schitterende afbeeldingen in gekerfd. Deze werden geverfd met felle kleuren of zelfs bedekt met laagjes goud. De Babyloniërs beschouwden het kunnen bouwen als een geschenk van de goden en besteedden er daarom veel aandacht aan. Tempels werden continu verbouwd om de goden zo blij mogelijk te maken. Een traditionale manier van het bouwen van tempels was de Ziggoerat, een tempel in de vorm van een piramide, met een altaar bovenop.

Literatuur

Veel Babylonische steden hadden bibliotheken, en zowel mannen als vrouwen leerden lezen. Er werd geschreven in het Spijkerschrift. De eerste lesboeken kwamen uit deze regio, alhoewel ze geschreven waren op steen. Het eerste wetboek, dat van Hammurabi komt ook uit Babylon. Het oudste verhaal ooit, de Gilgamesj-epos, een legendarisch verhaal over koning Gilgamesj, komt uit deze regio, en de oudste versie van dit verhaal is geschreven in de taal van Babylonië.

Wetenschap

De Babyloniërs hielden zich veel bezig met wetenschap. Wetenschappers zoals astronomen en wiskundigen werkten aan het hof van de koning.

De Babyloniërs hadden een grote liefde voor astronomie. Er zijn ontelbare teksten gevonden met lijsten van sterren en lengtes van dagen. De oudste astronomische tekst ter wereld komt uit de tijd van Hammurabi en voorspelt wanneer de planeet Venus weer zichtbaar zou zijn. In het Nieuw-Babylonische Rijk leerden astronomen hoe ze zonsverduisteringen konden voorspellen en vonden ze de dierenriem uit: het systeem van sterrenbeelden. De eerste wetenschapper die zei dat de aarde om de zon draait, wat juist is, was ook een Babyloniër.

De Babylonische getallen tot en met 59

Ook in de wiskunde maakten de Babyloniërs vorderingen. Zo berekenden ze de wortel van twee op zeven cijfers achter de komma nauwkeurig. De Babyloniërs gebruikten een zestigtallig stelsel. Wij gebruiken een tientallig stelsel. Dus ons getal 18 betekent 1 x 10 plus 8 x 1. In het zestigtallig stelsel betekent dit echter 1 x 60 plus 8 x 1. De Babyloniërs vonden ook het systeem uit waarin de positie van het getal de waarde bepaalt. Dat zien wij nog steeds in ons systeem met kolommen voor tientallen, honderdtallen, en duizendtallen. Het zestigtallig stelsel gebruiken wij soms nog steeds: bijvoorbeeld in de tijd. Onze minuten duren 60 seconden en onze uren 60 minuten.

In de geneeskunde waren het de Babyloniërs en Egyptenaren die patiënten voor het eerst een diagnosis gaven en pillen voorschreven.

Godsdienst

De Babyloniërs hadden dezelfde polytheïstische godsdienst als de rest van Mesopotamië. Sommige goden waren belangrijker dan anderen, en elke stad of land had zijn eigen beschermgod. Voor Babylonië was de beschermgod Marduk, maar deze godsdienst had nog meer dan 2000 andere goden, zoals Isjtar, de Maangodin. Voor de belangrijke goden werden tempels gebouwd. Mensen beslisten ook zelf welke goden ze wilden vereren. Een wijnboer, bijvoorbeeld, zou Geshtinanna kunnen vereren, de godin van de wijn, terwijl een schoenmaker Geshtinanna helemaal niet zou vereren.