Vladimir Nabokov
Vladimir Vladimirovitsj Nabokov (Sint-Petersburg, 22 april 1899 – Lausanne, 2 juli 1977) was een Russisch-Amerikaans schrijver, dichter en literatuurcriticus. Nabokov is vooral bekend vanwege de controversiële roman Lolita uit 1955, die de relatie tussen de oudere literatuurprof Humbert Humbert en het twaalfjarige nymfomane meisje Dolores Haze beschrijft. Dit meesterwerk wordt nu beschouwd als een van de beste romans uit de wereldliteratuur.
Nabokov is drietalig opgevoed. Hij sprak hierdoor zowel Russisch als Engels als Frans vloeiend. Na de Russische Revolutie emigreerde Nabokov naar het Verenigd Koninkrijk en studeerde in Cambridge. Later verhuisde hij naar Berlijn. Hier trouwde hij met zijn vriendin Vera Slomin en ontmoette Russische migranten, zoals Ivan Boenin en Marina Tsvetajeva. Toen Hitler in 1937 de moordenaar van zijn vader verliet, verhuisde hij naar Parijs. Ook heeft hij een tijdje in Brussel en Antwerpen gewoond. Toen nazi-Duitsland Frankrijk binnenviel, verhuisde Nabokov naar de Verenigde Staten. Hij gaf hier les in Russische en Europese letterkunde. In 1945 verkreeg hij de Amerikaanse nationaliteit. Hij raakte bevriend met Edmund Wilson, die zich ervoor inzette om Nabokovs werk in de VS te introduceren. In 1961 verhuisde Nabokov naar Zwitserland, waar hij in 1977 overleed.
Nabokov schreef de meest bekende boeken in het Engels. Zijn schrijfstijl was gebaseerd op die van vele Russische, Engelstalige en Franse schrijvers, zoals Lev Tolstoj, Gustave Flaubert en James Joyce. Nabokov gaf een belangrijke bijdrage aan de literatuur van de 20e eeuw. Met het boek Lolita ondervond hij veel problemen met het publiceren. Veel uitgeverijen vonden het te choquerend, aangezien het boek gaat over de seksuele relatie tussen een oudere man en een meisje. Uiteindelijk kon hij het in 1955 publiceren in Frankrijk. Dit leidde ertoe dat het boek tussen 1956 en 1958 verboden was Frankrijk. Pas nadat dit verbod was opgeheven kon het boek in de VS worden gepubliceerd.