Manenwolf
| Manenwolf Chrysocyon brachyurus | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Onbekend | |||
| Leefgebied | Argentinië, Brazilië, Bolivia, Peru en Paraguay, en is bijna uitgestorven in Uruguay | ||
| Leefomgeving | Savanne | ||
| Behoort tot de | Hondachtigen | ||
|
| |||
| |||
De manenwolf (Chrysocyon brachyurus) is een grote hondachtige uit Zuid-Amerika. Het wordt gevonden in Argentinië, Brazilië, Bolivia, Peru en Paraguay, en is bijna uitgestorven in Uruguay. Zijn tekening van de vacht lijkt op die van vossen, maar het is geen vos, en geen wolf. Het is de enige soort in het geslacht Chrysocyon (wat "gouden hond" betekent).
Het is de grootste hond in Zuid-Amerika, met een gewicht van 20-30 kg en tot 90 cm bij de schoft. Zijn lange, dunne poten en dichte roodachtige vacht geven hem een onmiskenbaar uiterlijk. Er zijn nog altijd veel vragen over de herkomst van de manenwolf. Hij lijkt het meeste op de boshond. Het is een omnivoor dier aangepast aan de open omgevingen van de Zuid-Amerikaanse savanne, met een belangrijke rol in de zaadverspreiding van fruit, vooral de wolfsappel (Solanum lycocarpum). De manenwolf is een solitair (alleen levend) dier. Het communiceert voornamelijk door middel van geurmarkering, maar geeft ook een luide roep die bekend staat als "brul-blaffen". Hij is het meest actief in de ochtend- en avondschemering. Op koude of bewolkte dagen kunnen ze de hele dag actief zijn.
Hun paartijd loopt van november tot april. De draagtijd duurt 60 tot 65 dagen, en een nest kan twee tot zes jongen met zwarte vacht hebben, elk met een gewicht van ongeveer 450 gram. Pups zijn volgroeid als ze een jaar oud zijn. Tijdens dat eerste jaar zijn de pups voor voedsel afhankelijk van hun ouders.