Carol I van Roemenië

Karel Eitel Frederik Zephyrinus Lodewijk van Hohenzollern-Sigmaringen, beter bekend als Carol I (Sigmaringen, 20 april 1839 - Sinaia, 10 oktober 1914) was vorst van Roemenië tussen 1866 en 1881 en later koning van het land tot aan 1914. Carol I was de tweede vorst van het verenigde Roemenië. Hij was de opvolger van koning Alexander Jan Cuza. Ook was hij de eerste vorst uit het huis Hohenzollern, wat tot aan de afschaffing van monarchie over Roemenië heerste.

Carol I werd gekozen als vorst nadat de vorige werd afgezet. Het kiezen van Carol I had ermee te maken dat hij Duits was. Roemenië wilde goede banden met Pruisen hebben, zodat het land erkent werd. Carol I leidde als koning het Roemeense leger tijdens de tiende Russisch-Turkse Oorlog, waarmee Roemenië internationaal erkend werd als land. Carol I bleef tot aan zijn dood in 1914 koning van het land. Hij heeft nooit een mannelijke troonopvolger gekregen, waardoor zijn neefje, Ferdinand I, uiteindelijk koning van het land werd.

Levensloop

Jeugd

De jonge prins

Carol I werd geboren in het plaatsje Sigmaringen in het zuiden van Duitsland in 1839. Hij was de tweede zoon van graaf Karel Anton van Hohenzollern-Sigmaringen en zijn vrouw Josefine van Baden. Carol studeerde in Münster en later in Berlijn. Hij werd officier in het leger van Pruisen. Hij vocht mee in de Tweede Duits-Deense Oorlog tijdens de slagen van Frederica en Dybbøl.

Hoewel de prins erg klein was, was hij de perfecte soldaat. Hij was gezond en hat veel discipline. Daarnaast had hij veel verschillende liberale ideeën en sprak verschillende Europese talen. Daarnaast had de prins goede banden met keizer Napoleon III.

Naar Roemenië

Ondertussen regeerde vorst Alexander Jan Cuza over Roemenië. Roemenië was een paar jaar eerder gesticht, maar was nog niet helemaal internationaal erkend. Hoewel Alexander Jan Cuz goede dingen deed, kreeg hij ruzie met de conservatieven en liberalen in zijn land. In 1866 moest hij gedwongen aftreden en werd vervolgens het land uitgezet. Het Roemeens parlement koos vervolgens een nieuw vorst. Eerste wilde men de broer van de Belgische koning Leopold II kiezen, maar deze weigerde.

Uiteindelijk werd Carol I gekozen. Overigens hoorde Carol pas van bestaan van Roemenië, toen hij benadert werd voor de troon. Carol trok vervolgens naar Roemenië en werd enige dagen later verkozen tot koning. Aangezien de koning nog geen Roemeens sprak, deed hij zijn eed in het Frans. Het duurde overigens jaren voordat de koning überhaupt Roemeens sprak.

Koningschap

Carol I als koning van Roemenië

Enige maanden nadat Carol I koning geworden was, nam Roemenië een nieuwe grondwet aan. Toentertijd had het land een van de modernste grondwetten ter wereld. Zo was er volledige vrijheid van meningsuiting en persvrijheid. De doodstraf was afgeschaft in tijd van vrede en er was een scheiding tussen de machten. Desondanks konden niet-christelijke burgers geen Roemeense nationaliteit krijgen. Roemenië had een grote Joodse bevolking die dus uitgesloten was van de politiek.

Het aannemen van de grondwet zorgde voor boosheid bij het Ottomaanse Rijk. Dit zorgde niet meteen tot een strijd, maar speelde een rol tijdens de Tiende Russische-Turkse Oorlog (1875-1877). Het Ottomaanse Rijk was in verval geraakt en op de Balkan ontstonden veel opstanden tegen de Ottomaanse overheersing. Deze minderheden kozen de kant van Rusland in de oorlog, net als Roemenië. Voor Roemenië was de oorlog erg belangrijk en wordt vaak de Roemeense Onafhankelijkheidsoorlog genoemd. Hoewel Roemenië hiervoor al onafhankelijk was, zorgde de orlog ervoor dat het land internationaal erkend werd in 1878. Carol I vocht tijdens oorlog en werd enorm populair in zijn land.

Na de oorlog werd het koninkrijk Bulgarije opgericht. Carol I was een van de kandidaten om koning te worden van Bulgarije, maar werd uiteindelijk niet gekozen. In 1881 werd Carol I verheven van vorst naar koning van Roemenië. Hierdoor werd Roemenië ook officieel een koninkrijk. Hij liet het kasteel Peleș bouwen in de Karpaten, wat het koninklijk paleis van het Roemeense koningshuis werd. Na de oorlog had Roemenië de Noordelijke Dobroedzja erbij gekregen. Carol I liet hierdoor de eerste vaste brug in dit gebied bouwen. Deze brug was een ontwerp van Gustave Eiffel.

Later vocht Carol I in de Tweede Balkanoorlog en viel Bulgarije binnen. Hierdoor won het land stukken grond van Bulgarije. Ook ontwikkelde hij Roemenië verder als modern land.

Laatste jaren en overlijden

In zijn laatste jaren werd het de koning duidelijk dat er een oorlog in Europa zou uitbreken. Hierdoor zocht de koning toenadering tussen de Centralen, voornamelijk Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Toch was het grootste gedeelte van de Roemeense bevolking pro-Frans en wilde dat de koning bondgenoten zou worden met Frankrijk. Al in 1883 had Carol I een geheim verdrag met Duitsland, Oostenrijk-Hongarije en Italië voor als Rusland een van de vier landen zou binnenvallen.

De koning vertelde zijn regering pas in 1914 toen de Eerste Wereldoorlog al was uitgebroken. De regering vond dit maar niets en besloot om Roemenië neutraal te houden tijdens de oorlog. Op 10 oktober 1914 overleed Carol I. Hij werd opgevolgd door zijn neefje, Ferdinand I.

Familie en kinderen

Carol I en zijn vrouw Elisabeth

Carol I trouwde met koningin Elisabeth in 1869. De twee hadden vrij vreemde relatie. Carol I was een koude, serieuze man, terwijl Elisabeth erg dromerig en gevoelig was. Zij schreef ook literatuur en gaf dit uit onder een schuilnaam. Hierdoor waren de twee het tegenovergestelde van elkaar. Het koppel kreeg slechts één dochter, Maria (1870-1874). Zij stierf op 4-jarige leeftijd aan rondvonk. Mocht zij volwassen zijn geworden, was er alsnog een probleem met de erfopvolging. In Roemenië konden alleen mannen koning worden. Carol I had daardoor een zoon nodig, waardoor Maria nooit een kans had gekregen om haar vader op te volgen.

Hierdoor werd Carol's broer Leopold kroonprins, maar wees dit af. Hierna werd Leopold's zoon, Willem, kroonprins. In 1886 wees hij dit ook af, waarna zijn jongere broer Ferdinand kroonprins.