Kathedraal van de Voorbede van de Moeder Gods
Het Kathedraal van de Voorbede van de Moeder Gods (op de Greppel), ook bekend als het Balisiuskathedraal of het Pokrovkathedraal, is de bekendste kerk van Moskou en ook een van de bekendste kerken ter wereld. Het kathedraal ligt aan het Rode Plein en is beroemd geworden vanwege de aparte daken in opmerkelijk vorm en met verschillende kleuren en motieven.
Het kathedraal werd tussen 1555 en 1560 gebouwd in opdracht van tsaar Ivan de Verschrikkelijke. Hij wilde op deze manier de overwinning op de Wolga-Tsaren bij de stad Kazan herinneren. Het kathedraal moest een oudere verlaten kerk op dezelfde plaats vervangen en sinds 12 juli 1561 is de kerk in gebruik. De architect Postnik Jakolev is verantwoordelijk voor de bouw van het kathedraal. Toen de tsaar aan hem vroeg of hij een nog mooier gebouw kon maken zei de architect toen "ja". Hierna zou Ivan de ogen van Postnik hebben ingestoken om zo dit kathedraal als mooiste te behouden. Overigens wordt eraan getwijfeld of dit echt is gebeurd, aangezien de architect nog andere gebouwen heeft gebouwd.
In het kathedraal zaten meerdere kerken. De bekendste kerk bevatte de relikwieën van de heilige Balisius, waardoor het gehele kathedraal naar hem genoemd werd. Overigens was de kerk van Balisius de enige waar dagelijks diensten werden gehouden. Onder deze naam werd de kerk internationaal bekend. In 1919 bestormden de communisten de kerk en raakte hierbij zwaar beschadigd. Meteen hierna werd de kerk gesloten voor herstelwerkzaamheden, die tot 1929 duurde. Om te voorkomen dat de kerk werd gesloopt, in de Sovjet-Unie wilde men geen religie hebben, werd de kerk vermomd als museum en werden de kerkklokken weggehaald. Echter wilde Jozef Stalin op het Rode Plein geen kerken hebben, waardoor men het kathedraal wilde slopen.
Echter zorgde dit besluit voor veel protest. De vrouw van de Amerikaanse president, Eleanor Roosevelt, wilde zelfs betalen om de kerk af te breken, te verschepen naar Amerika en het daar weer op te bouwen. Er was zelfs een architect die op de trappen van de kerk ging staan en dreigde om zelfmoord te plegen als het kathedraal werd gesloopt. Hiervoor stuurde hij een scherpe brief naar de regering en ging ook daadwerkelijk met een mes tegen zijn keel op de trappen staan. Hoewel deze architect werd weggevoerd naar Siberië, bleef het kathedraal staan. Wel werd er niets meer aangedaan en bleef het ongebruikt. Hierdoor kwam het kathedraal in verval.
In 1990 werden de klokken echter weer teruggehangen. Hiervoor zijn nieuwe klokken gebruikt, de oorspronkelijke zijn verdwenen. In 1991 werd de eerste kerkdienst sinds decennia er weer gehouden. Toch werd het kathedraal niet meer als kerk gebruikt en is nu onderdeel van het Nationaal Historisch Museum. Rond de eeuwwisseling is de kerk gerestaureerd en kreeg als onderdeel van het Rode Plein een plekje op de Werelderfgoedlijst.