Consulaat (Frankrijk)
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Het Consulaat (Frans: Le Consulat) was de regering van Frankrijk tussen 1799 en 1804. Tijdens deze periode van Frankrijk een republiek (de Eerste Franse Republiek). Deze republiek werd bestuurd door een raad van drie consuls. Hoewel er ook een parlement was, had dit vrij weinig macht. De belangrijkste van de drie consuls was Napoleon Bonaparte, die "eerste consul" was. Het woord "Consulaat" wordt zowel voor de regering als voor de gehele periode gebruikt.
Het Consulaat was de opvolger van de Directoire. Het werd gesticht na Napoleons staatsgreep van 18 brumaire, waarbij de zwakke Directoire omver werd geworpen. Er kwam vervolgens een nieuwe grondwet die Napoleon verregaande macht gaf. Tijdens het Consulaat trok hij ook steeds meer macht naar zich toe, waardoor hij in feite de alleenheerschappij kreeg. Het Consulaat was hierdoor een militaire dictatuur. In 1804 besloot Napoleon echter om zichzelf tot keizer der Fransen te kronen. Dit was het einde van het Consulaat (en de Eerste Franse Republiek) en het begin van het Eerste Franse Keizerrijk.
In tegenstelling tot de Directoire is het Consulaat geen onderdeel van de Franse Revolutie. De revolutie eindigde namelijk in 1799 met het ontstaan van het Consulaat.
Achtergrondinformatie
Het Consulaat van de derde en laatste periode van de Eerste Franse Republiek. Het ontstond doordat de Directoire een zwak bestuur had. In Frankrijk waren er veel problemen, zoals hongersnood en armoede. Daarnaast was Frankrijk verwikkeld in oorlogen met het buitenland en probeerden zowel de monarchisten als de jakobijnen de Directoire omver te werpen. De jakobijnen wonnen aan steun onder de bevolking, wat weer voor angst zorgde bij hun tegenstanders. Deze waren namelijk nog niet La Terreur van Robespierre vergeten.
Op 9 november 1799 (18 brumaire VIII volgens de Franse republikeinse kalender) pleegde generaal Napoleon Bonaparte een staatsgreep. Hierbij wierp hij de Directoire omver en installeerde een tijdelijk raad van drie consuls. Hijzelf was een van deze consuls. Napoleon had grote steun onder de bevolking, aangezien hij vele overwinningen had gehaald tijdens de Eerste en Tweede Coalitieoorlog.