Jon Klassen

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Jon Klassen
Jon Klassen in 2016
Citaat
Algemene informatie
Naam voluit	Jon Klassen
Pseudoniem
Bijnaam
Geboren	29 november 1981
Geboorteplaats	Winnipeg , Manitoba
Overleden
Nationaliteit	Canada
Beroep	Schrijver, Illustrator
Werk
Jaren actief	2005-heden
Genre(s)	Kinderboek
Stroming
Invloeden
Bekende werken	'Bas & Daan graven een gat' (illus.), 'Ik wil mijn hoed terug', 'Deze hoed is niet van mij'
Uitgeverij(en)	Gottmer, Hoogland & Van Klaveren, Candlewick Press
dbnl
Handtekening
Website	https://www.imjonklassen.com/
Portaal Literatuur

Jon Klassen is geboren in Winnipeg, Manitobo (Canada) op 29 november 1981. Hij is een Canadees kinderboeken schrijver en illustrator. Naast het maken van kinderboeken is hij ook een animator (maakt animatiefilms).

Hij won zowel de Amerikaanse Caldecott-medaille als de Britse Kate Greenaway-medaille voor kinderboekillustraties, als erkenning voor het prentenboek This Is Not My Hat (Deze hoed is niet van mij) uit 2012, dat hij ook schreef. Hij is de eerste persoon die beide prijzen wint voor hetzelfde werk.

This Is Not My Hat (Dit is niet mijn hoed) is een aanvulling op Klassen's vorige prentenboek, I Want My Hat Back (Ik wil mijn hoed terug 2011), dat zijn eerste was als zowel schrijver als illustrator. Beide boeken stonden meer dan 40 weken op de bestsellerlijst van de New York Times; in april 2014 was de een of de ander in 22 talen vertaald en hadden ze samen meer dan een miljoen wereldwijde verkopen. Beide boeken werden aanbevolen voor kinderen van 5 jaar en ouder door de jury van Greenaway.  Klassen's "hoed"-trilogie werd voltooid met de publicatie van We Found a Hat (We hebben een hoed 2016).

In Nederland won hij een Vlag en Wimpel als illustrator van Bas & Daan graven een gat - Mac Barnett (Hoogland & Van Klaveren), en in 2022 een Bronzen Griffel voor De rots van boven (Uitgeverij Gottmer).

Levensloop en werk

Jon Klassen groeide op in Niagara Falls en Toronto, Ontario. Hij studeerde animatie  aan Sheridan College, en studeerde af in 2005. Vervolgens verhuisde naar Los Angeles (Verenigde Staten).

In 2005 maakte hij een korte animatiefilm met Daniel Rodrigues, An Eye for Annai. Hij werkte aan de animatie van de speelfilms Kung Fu Panda (2008) en Coraline (2009) en hij was art director voor de geanimeerde muziekvideo uit 2009 van " I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight " van U2.

In 2010 kreeg Klassen internationale erkenning toen hij de Governor General's Award voor Engelstalige kinderillustratie ontving voor zijn werk aan het prentenboek Cats' Night Out, geschreven door Carolyn Stutson. Hij illustreerde ook The Mysterious Howling van Maryrose Wood, de eerste roman in een HarperCollins-serie genaamd The Incorrigible Children of Ashton Place , samen met de tweede en derde, en de eerste editie hardcover van de vierde roman in de serie.

Zijn eerste zelfgemaakte prentenboek was I Want My Hat Back (Ik wil mijn hoed terug), uitgegeven door Candlewick Press in september 2011. Het bevat een beer die op zoek is naar zijn hoed, die hem uiteindelijk vindt en vervolgens buiten de pagina het konijn opeet dat hem heeft gestolen. The New York Times Book Review noemde het een van de "10 best geïllustreerde kinderboeken voor 2011".  Het boek werd in september gepubliceerd door Candlewick Press.  Klassen zei over het einde, dat een "subversief risico" wordt genoemd, dat "er geen andere manier was om het te beëindigen". Het boekte een aanzienlijk commercieel succes en werd zelfs een internetmeme toen mensen "hun eigen versies van het verhaal begonnen te posten". Pamela Paul prees het boek in recensie voor The New York Times : "het is een wonderbaarlijk en verbazingwekkend ding, het soort boek dat kinderen aan het lachen maakt en volwassenen aan het lachen maakt, en beiden glimlachen in waardering ... [het is] een charmant, slecht klein boek en het debuut van een veelbelovend schrijver-illustratortalent."  Volgens de Chicago Tribune "ligt de vreugde van dit boek in het achterhalen van de expliciete plot van de impliciete details in de foto's."  Er is echter enige discussie geweest over het einde: is het gepast in een kinderboek dat het ene personage een ander vermoordt zonder gevolgen? Een boekhandelaar, die "moet zeggen dat ik van dit boek HOUD", Het werd tweede voor de American Geisel Award (boeken voor beginnende lezers) en kwam op de shortlist van Greenaway.

Klassen wijzigde het verhaal een jaar later in een begeleidend boek, This Is Not My Hat (Candlewick, 2012). Het toont een kleine vis die steelt en draagt ​​de hoed van een grote vis, die de kleine tot de laatste pagina's ontwijkt. Eindelijk zwemt de grote vis terug het boek in, met de hoed op, zonder spoor van de dief. Deze won de Caldecott- en Greenaway-medailles, respectievelijk van de Amerikaanse en Britse professionele bibliothecarissen.  Volgens de prijscommissie: "Met minieme veranderingen in de ogen en de geringste verplaatsing van zeegras, vertellen Klassen's meesterlijke illustraties het verhaal dat de verteller niet kent."  Klassen werd datzelfde jaar ook bekroond met een Caldecott Honor voor Extra Yarn, pas de tweede keer dat dat is gebeurd.  The Greenaway erkent "onderscheiden illustratie in een boek voor kinderen", niet noodzakelijkerwijs een prentenboek. Volgens de Britse jury: "Het formaat en de lay-out werken perfect om de onderwaterlocatie over te brengen met de beweging van de actie die van links naar rechts met het water vloeit. ... Het naast elkaar plaatsen van tekst en beeld werkt met een perfecte komische timing. Verbazingwekkende expressie wordt overgebracht door de ogen en dramatische spanning door kleine belletjes." De Greenaway wordt tijdens een aankondigings- en presentatieceremonie in Londen gekoppeld aan de Carnegie-medaille voor kinderliteratuur, die in 2014 een controversiële grimmige roman voor jonge volwassenen erkende. ."  Klassen zei in zijn dankwoord: "Als je een boek maakt, ga je een beetje uit de bol in de overtuiging dat wat jij ziet als een bevredigend verhaal hetzelfde is als wat andere mensen zien als een bevredigend verhaal Dit betekent niet dat alles in het verhaal voor iedereen goed afloopt, maar jij, als verhalenverteller, probeert ervoor te zorgen dat het eindigt zoals het verhaal zou moeten eindigen."

Klassen illustreerde The Dark (2013), geschreven door Lemony Snicket , dat naast This Is Not My Hat op de Greenaway Medal-shortlist van acht boeken stond .  In 2014 werkte hij opnieuw samen met Mac Barnett, aan een prentenboek dat werd uitgegeven door Candlewick, Sam en Dave Dig a Hole .

In 2019 werden I Want My Hat Back , This Is Not My Hat en We Found a Hat uitgebracht in een boxset door Candlewick Press als Jon Klassen's Hat Box .