Persvrijheid: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met 'right|300px|thumb|De persvrijheid in 2013 De '''persvrijheid''', '''vrije pers''' of '''vrijheid van de pers''' is de...') |
k |
||
| (4 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Bestand:RWB-PressFreedomIndex-WorldMap.svg|right|300px|thumb|De persvrijheid in 2013]] | [[Bestand:RWB-PressFreedomIndex-WorldMap.svg|right|300px|thumb|De persvrijheid in 2013]] | ||
| − | De '''persvrijheid''', '''vrije pers''' of '''vrijheid van de pers''' is de vrijheid is dat iemand zijn mening of verslag (schriftelijk) openbaar mag maken, mag uitgeven en verspreiden. Persvrijheid hangt samen met de [[vrijheid van meningsuiting]], maar hier gaat het vooral | + | De '''persvrijheid''', '''vrije pers''' of '''vrijheid van de pers''' is de vrijheid is dat iemand zijn mening of verslag (schriftelijk) openbaar mag maken, mag uitgeven en verspreiden. Persvrijheid hangt samen met de [[vrijheid van meningsuiting]], maar hier gaat het vooral om de [[pers]]. |
| − | Persvrijheid is belangrijk in een [[democratie]], aangezien de persvrijheid ervoor zorgt dat mensen aan onafhankelijke informatie komen. In landen zonder persvrijheid zegt de regering wat de pers moet schrijven en wat niet. Hierdoor kan het de media beïnvloeden. Voorbeelden van landen met geen of geringe persvrijheid zijn [[Noord-Korea]], [[China]], [[Saoedi-Arabië]], [[Iran]] en in iets mindere mate [[Rusland]], [[Turkije]] en | + | Persvrijheid is belangrijk in een [[democratie]], aangezien de persvrijheid ervoor zorgt dat mensen aan onafhankelijke informatie komen. In landen zonder persvrijheid zegt de regering wat de pers moet schrijven en wat niet. Hierdoor kan het de media beïnvloeden. Voorbeelden van landen met geen of geringe persvrijheid zijn [[Noord-Korea]], [[China]], [[Saoedi-Arabië]], [[Iran]] en in iets mindere mate [[Rusland]], [[Turkije]] en verschillende landen in Afrika en Azië. De landen met de meeste persvrijheid zijn [[Tsjechië]], [[Finland]], [[IJsland]], [[Nederland]] en [[Ierland]]. In alle westerse landen wordt de persvrijheid gegarandeerd in de [[grondwet]]. Dit voorkomt [[censuur]] en overheidsbemoeienis. |
De persvrijheid heeft niet enkel betrekking op nieuwsitems, maar ook op [[kritiek|kritische]] items/artikelen en bepaalde [[literatuur]]. | De persvrijheid heeft niet enkel betrekking op nieuwsitems, maar ook op [[kritiek|kritische]] items/artikelen en bepaalde [[literatuur]]. | ||
| − | Ondanks de persvrijheid mogen mensen in veel westerse landen wel [[aangifte]] als iets als [[smaad]], [[laster]] of [[discriminatie]] wordt gezien. | + | Ondanks de persvrijheid mogen mensen in veel westerse landen wel [[aangifte]] doen als iets als [[smaad]], [[laster]] of [[discriminatie]] wordt gezien. |
| − | |||
[[Categorie:Media]] | [[Categorie:Media]] | ||
| + | [[Categorie:Grondrechten]] | ||
| + | [[Categorie:Mensenrechten]] | ||
Huidige versie van 1 okt 2024 om 21:14
De persvrijheid, vrije pers of vrijheid van de pers is de vrijheid is dat iemand zijn mening of verslag (schriftelijk) openbaar mag maken, mag uitgeven en verspreiden. Persvrijheid hangt samen met de vrijheid van meningsuiting, maar hier gaat het vooral om de pers.
Persvrijheid is belangrijk in een democratie, aangezien de persvrijheid ervoor zorgt dat mensen aan onafhankelijke informatie komen. In landen zonder persvrijheid zegt de regering wat de pers moet schrijven en wat niet. Hierdoor kan het de media beïnvloeden. Voorbeelden van landen met geen of geringe persvrijheid zijn Noord-Korea, China, Saoedi-Arabië, Iran en in iets mindere mate Rusland, Turkije en verschillende landen in Afrika en Azië. De landen met de meeste persvrijheid zijn Tsjechië, Finland, IJsland, Nederland en Ierland. In alle westerse landen wordt de persvrijheid gegarandeerd in de grondwet. Dit voorkomt censuur en overheidsbemoeienis.
De persvrijheid heeft niet enkel betrekking op nieuwsitems, maar ook op kritische items/artikelen en bepaalde literatuur.
Ondanks de persvrijheid mogen mensen in veel westerse landen wel aangifte doen als iets als smaad, laster of discriminatie wordt gezien.