Israëlisch-Palestijns conflict: verschil tussen versies

Versie van 13 okt 2023 09:33

Werk in uitvoering!
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Disclaimer Israëlisch-Palestijns conflict Dit artikel gaat over een moeilijk onderwerp, dat bij sommige mensen veel emoties oproept. WikiKids doet zijn uiterste best dit artikel zo neutraal mogelijk te maken en houden. Mocht je van mening zijn dat dit niet het geval is, meld dit dan (met respect) op de overlegpagina van het artikel.

Wanneer er in het artikel sprake is van Palestina wordt hiermee historisch Palestina bedoeld. Dat is de algemeen aanvaarde naam voor het gebied waar nu Israël, de Palestijnse gebieden (de Staat Palestina in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever), Jordanië en Libanon liggen.

Geschiedenis

Bijbel

In de tijd van de Bijbel was er een hongersnood in het gebied waar nu Israël en de Palestijnse gebieden liggen, historisch Palestina. Daarom trok de bevolking onder leiding van Jakob weg uit het gebied, naar Egypte. Dit onderdeel wordt Genesis genoemd. Na er enkele eeuwen te hebben doorgebracht wilde de bevolking weer terug naar het gebied, dat inmiddels de naam Kanaän droeg, en bewoond werd door een ander volk. Onder leiding van Mozes ging het volk dat afstamde van Jakob, de Israëlieten, weg uit Egypte, terug naar Kanaän. Mozes stierf onderweg, en onder leiding van Jozua werd Kanaän weer heroverd door de Israëlieten. Het gebied heette nu weer Palestina. Dit gedeelte heet de Exodus. Later werd het gebied gesplitst in het noordelijke Koninkrijk Israël en het zuidelijke Koninkrijk Juda.

Diaspora

Ottomaanse Rijk

Ongeveer 2500 na de splitsing van historisch Palestina in de koninkrijken Israël en Juda claimde het Ottomaanse Rijk het gebied. Dat was in 1516. Er was sprake van een relatieve vrijheid van godsdienst. Mensen die geen moslim waren maar wel in het Ottomaanse Rijk leefden werden dhimmi's genoemd. Dat waren bijvoorbeeld joden en christenen. Het plaatselijk bestuur werd overgelaten aan de lokale grootgrondbezitters, vaak rijke families. Zij werden de A'ayan genoemd. De functie van A'ayan werd alleen toegekend aan moslims. Aan het einde van de achttiende eeuw (1700-1800) werden Europese goederen al vaker ingevoerd. De steden Beiroet, Jaffa en Haifa waren daarvoor het belangrijkst. In de negentiende eeuw (1800-1900) nam de invoer sterk toe. Belangrijk om aan te merken is dat het gebied in deze periode voornamelijk bevolkt werd door moslims, en dat immigratie van joden nauwelijks voor kwam. In 1860 hervormde het Ottomaanse Rijk de wetten voor landbouw, waardoor er vanuit Europa meer geïnvesteerd werd in landbouw. Palestijnse grootgrondbezitters hadden hier het meeste profijt van.

Langzaamaan viel het Ottomaanse Rijk uiteen, en de echte klap kwam tijdens de Eerste Wereldoorlog. Europese grootmachten streden toen met elkaar, en iedereen wilde een stuk van het Ottomaanse Rijk. Uiteindelijk kreeg Groot-Brittannië Palestina. Maar daarvoor moest wel wat onderhandeld worden.

Beloftes van Groot-Brittannië

Hoessein-McMahoncorrespondentie

Sykes-Picotverdrag

Balfour-verklaring

Mandaatgebied Palestina

Arabisch-Palestijnse opstand

Rapport-Peel

Tweede Wereldoorlog en Holocaust

Resolutie 181: de Tweestatenoplossing

Arabisch-Israëlische oorlog van 1947-1948

Staat Israël

Suezcrisis

PLO

Zesdaagse Oorlog

Nederzettingen

Jom Kipoeroorlog

Resolutie 242 en erkenning van Israël

Intifada's

Conflict 2021

Operatie al-Aqsastorm

Zie ook

Israël
Volkenbondmandaat voor Palestina
Mandaatgebied Palestina
Gazastrook
Westelijke Jordaanoever
Israëlische nederzetting
Israël en apartheid
Hamas
Fatah
Arabisch-Israëlisch conflict - over het conflict tussen Israël en de Arabische wereld.

Bronnen

@@ Regel 4: / Regel 4: @@
 === Bijbel ===
 In de tijd van de [[Bijbel]] was er een [[hongersnood]] in het gebied waar nu [[Israël]] en de [[Palestijnse gebieden]] liggen, [[historisch Palestina]]. Daarom trok de bevolking onder leiding van [[Jakob (aartsvader)|Jakob]] weg uit het gebied, naar Egypte. Dit onderdeel wordt [[Genesis]] genoemd. Na er enkele eeuwen te hebben doorgebracht wilde de bevolking weer terug naar het gebied, dat inmiddels de naam [[Kanaän]] droeg, en bewoond werd door een ander volk. Onder leiding van [[Mozes]] ging het volk dat afstamde van Jakob, de [[Israëlieten]], weg uit Egypte, terug naar Kanaän. Mozes stierf onderweg, en onder leiding van [[Jozua]] werd Kanaän weer heroverd door de Israëlieten. Het gebied heette nu weer Palestina. Dit gedeelte heet de [[Exodus]]. Later werd het gebied gesplitst in het noordelijke [[Koninkrijk Israël]] en het zuidelijke [[Koninkrijk Juda]].
+=== Diaspora ===
 === Ottomaanse Rijk ===
+Ongeveer 2500 na de splitsing van historisch Palestina in de koninkrijken Israël en Juda claimde het [[Ottomaanse Rijk]] het gebied. Dat was in 1516. Er was sprake van een relatieve vrijheid van godsdienst. Mensen die geen [[moslim]] waren maar wel in het Ottomaanse Rijk leefden werden [[Dhimmi|dhimmi's]] genoemd. Dat waren bijvoorbeeld joden en christenen. Het plaatselijk bestuur werd overgelaten aan de lokale [[Grootgrondbezitter|grootgrondbezitters]], vaak rijke families. Zij werden de [[A'ayan]] genoemd. De functie van A'ayan werd alleen toegekend aan moslims. Aan het einde van de achttiende eeuw (1700-1800) werden Europese goederen al vaker ingevoerd. De steden [[Beiroet]], [[Jaffa]] en [[Haifa]] waren daarvoor het belangrijkst. In de negentiende eeuw (1800-1900) nam de invoer sterk toe. Belangrijk om aan te merken is dat het gebied in deze periode voornamelijk bevolkt werd door moslims, en dat immigratie van joden nauwelijks voor kwam. In 1860 hervormde het Ottomaanse Rijk de wetten voor landbouw, waardoor er vanuit Europa meer geïnvesteerd werd in landbouw. Palestijnse grootgrondbezitters hadden hier het meeste profijt van.
+Langzaamaan viel het Ottomaanse Rijk uiteen, en de echte klap kwam tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]]. Europese grootmachten streden toen met elkaar, en iedereen wilde een stuk van het Ottomaanse Rijk. Uiteindelijk kreeg Groot-Brittannië Palestina. Maar daarvoor moest wel wat onderhandeld worden.
 === Beloftes van Groot-Brittannië ===