The Mousetrap

The Mousetrap
Informatie
Alternatieve titel	De muizenval
Schrijver	Agatha Christie
Taal (origineel)	Engels
Land	Verenigd Koninkrijk
Genre	Detective
Datum	6 oktober 1952
Akte(s)	2
ISBN
Uitgeverij
Bijzonderheden
Online-tekst
Portaal Theater

The Mousetrap (Engels voor De muizenval) is een toneelstuk van de Britse schrijfster Agatha Christie. Het is een detective, waarbij men probeert te achterhalen die een moord heeft gepleegd (een whodunit). The Mousetrap ging op 6 oktober 1952 in première op West End in Londen. Tot op de dag van vandaag wordt het toneelstuk hier nog opgevoerd. Enkel tussen 2020 en 2021 ging het theater kort dicht vanwege de coronapandemie. The Mousetrap is hierdoor de langst lopende show op West End.

Het toneelstuk speelt zich af in het gasthuis Monkswell Manor, waar verschillende gasten arriveren. Op de radio kan gehoord worden dat in de buurt een vrouw vermoord is. Een agent besluit hierdoor rond te vragen bij Monkswell Manor om te zien of de gasten iets weten. Die avond wordt een van de gasten, mevrouw Boyle, vermoord. Het gasthuis raakt echter ingesneeuwd door een storm. Deze storm legt ook een telefoonverbinding plat. De gasten moeten dus zelf uitvinden wie van hen de dader is. Vaak wordt The Mousetrap "het best bewaarde geheim in de theaterwereld" genoemd. Toeschouwers worden gevraagd het einde niet te verklappen.

Christie wenste dat het toneelstuk niet zou worden verfilmd zo lang het op West End getoond wordt. Aangezien het toneelstuk sinds 1952 getoond wordt, is het nooit verfilmd. De films Witness for the Prosecution (1959) en See How They Run (2022) zijn op het toneelstuk gebaseerd.

Personages

In het toneelstuk komen de volgende personages voor:

• Mollie Ralston, de eigenaresse van Monkswell Manor.
• Giles Ralston, de man van Mollie.
• Christopher Wren, een hyperactieve jongeman die te gast is.
• Mevrouw Boyle, een kritische oudere dame die te gast is.
• Majoor Metcalf, een gepensioneerde majoor die te gast is.
• Mevrouw Casewell, een vrouw met mannelijke eigenschappen die te gast is.
• Meneer Paravicini, een geheimzinnige man die te gast is.
• Sergeant Trotter, de detective.

Daarnaast maakt het toneelstuk gebruik van opnames van een radio-uitzending. Deze opnames zijn min of meer het enige contact met de buitenwereld tijdens de sneeuwstorm. Ook geven de opnames achtergrondinformatie.

Samenvatting

Opmerking: Omdat "The Mousetrap" het best bewaarde geheim in de theaterwereld is, wordt hier enkel de eerste akte samengevat. Dit is alles tot aan de moord op mevrouw Boyle. Deze samenvatting verklapt dus niet het einde.

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Op West End wordt het toneelstuk opgevoerd in het St. Martin's Theatre. In het theater hangt een grote teller met hoeveel opvoeringen geweest zijn sinds 1952. Deze foto komt uit november 2006.

Mollie en Giles Ralston zijn een jong koppel. Zij besluiten om een gasthuis te openen onder de naam Monkswell Manor. De gasten arriveren, terwijl de radio aanstaat. Op de radio vertelt de presentator over de recente moord op Maureen Lyon. De politie is op zoek naar een man in een donkere jas. Christopher Wren arriveert als eerste gast en heeft meteen een bloedhekel aan Mollie. Hierna arriveren mevrouw Boyle en majoor Metcalf met dezelfde taxi. Vervolgens arriveert mevrouw Casewell die als laatste een kamer geboekt heeft. Desondanks komt er ook plotseling een vijfde gast aan, meneer Paravicini. Hij heeft geen kamer geboekt, maar zijn auto wil niet starten door de sneeuwstorm (waardoor hij de nacht in het gasthuis wil blijven). Hoewel hij zich heel vreemd gedraagt, krijgt hij toch een kamer.

De volgende dag blijkt dat het gasthuis is ingesneeuwd. Hierdoor kan niemand het gasthuis verlaten of binnenkomen. Sergeant Trotter belt Mollie dat hij toch zal komen om vragen te stellen. Trotter arriveert even later op ski's. Hij onderzoekt de moord op Mauren Lyon en denkt dat het gelinkt is aan de moord op Dennis O'Neill (een waargebeurde moord). Op het lichaam van Maureen Lyon werd wel een aanwijzing gevonden: een briefje met de tekst "This is the First" (Dit is de eerste). Ook werd er een briefje met het adres van Monkswell Manor en de tekst "Three Blind Mice" (Drie blinde muizen) gevonden. Hierdoor wordt veronderstelt dat de gasten van Monkswell Manor gevaar lopen. Ook zullen er nog twee moorden gepleegd worden.

Trotter krijgt een rondleiding door het huis. Ondertussen confronteert majoor Metcalf mevrouw Boyle. Mevrouw Boyle was namelijk ooit betrokken bij het toewijzen van weeskinderen aan pleeggezinnen. Hierdoor houdt hij haar verantwoordelijk voor de zaak van Dennis O'Neill. Dennis O'Neill was een 12-jarig Welsh jongetje die door de nalatigheid van zijn pleegouders vermoord werd. Mevrouw Boyle zegt dat zij onmogelijk hiervoor schuldig kan zijn. Later ontdekt Trotter dat de telefoon zijn doorgeknipt met een tang, waardoor het gasthuis geen signalen naar buiten kan sturen.

Die avond zit mevrouw Boyle alleen in de huiskamer en luistert naar de radio. Op de radio het liedje "Three Blind Mice" te horen, maar zij schijnt dit niet te merken. Boyle praat plotseling met een onbekend persoon die buiten het podium staat (het publiek kan hem niet zien). Toch erkent mevrouw Boyle hem wel. De lichten gaan uit en geschreeuw is te horen. Mollie komt de kamer binnen en ziet het lichaam van mevrouw Boyle. Ze is vermoordt. In de tweede akte moeten de personages samenwerken om de dader te vinden.

Ontstaan

Een plakkaat ter herinnering van de langst lopende toneelvoorstelling ter wereld.

Agatha Christie schreef het toneelstuk als hoorspel voor de verjaardag van koningin Mary, de vrouw van koning George V. Het hoorspel duurde een halfuur en werd uitgezonden op 30 mei 1947. De titel die toen gebruikt werd was "Three Blind Mice". Christie baseerde het toneelstuk op een kortverhaal dat zij geschreven had. Dit verhaal bracht zij uit in 1950. Ook haalde zij inspiratie uit de waargebeurde moord op Dennis O'Neill.

Later maakte zij van het hoorspel een toneelstuk. Dit werd twee jaar later in première gebracht. Christie gaf vervolgens de rechten van het toneelstuk aan haar kleinzoon, Mathew Prichard. Zij had wel enkele voorwaarden. Zo mag naast de voorstelling op West End slechts één andere voorstelling per jaar in het Verenigd Koninkrijk gegeven worden. Deze regel geldt niet voor andere landen. Ook mag er geen filmproductie van het toneelstuk gemaakt worden. Dit mag pas zes maanden nadat de voorstelling op West End gesloten is. De filmrechten werden in 1956 gekocht door John Woolf. Toch hebben zij nooit het toneelstuk kunnen verfilmen. The Mousetrap is namelijk zo populair dat het sinds 1952 nog steeds opgevoerd wordt op West End. The Mousetrap is daardoor de langst lopende theatervoorstelling op West End (en waarschijnlijk ook de langst lopende voorstelling ter wereld).

Tussen 16 maart 2020 en 17 mei 2021 moest de theatervoorstelling gestopt worden vanwege de coronapandemie. Het Verenigd Koninkrijk ging in lockdown en theaters werden gesloten. Hierdoor zou er in principe een verfilming gemaakt kunnen worden. De nabestaanden van Woolf weigerden dit echter te doen. Damian Jones probeerde de filmrechten van hen over te kopen, maar was niet succesvol. Hij besloot uiteindelijk de film See How They Run (2022) te maken wat losjes op het toneelstuk gebaseerd is. De film vindt plaats tijdens een opvoering van het toneelstuk.

Geheim einde

The Mousetrap heeft een twist ending. Dit betekent dat er aan het einde iets totaal onverwachts gebeurt. Het toneelstuk is geen traditionele whodunit. In een normale whodunit onderzoekt een detective de moord, zoals in de verhalen van Hercule Poirot en Miss Marple. In The Mousetrap is er wel een detective, maar deze is grotendeels afwezig door de sneeuwstorm. De inwoners moeten hierdoor zelf de dader zien te vinden en denken dat de dader een van hen is. Dit leidt natuurlijk tot veel wantrouwen, aangezien de ander je ook kan tegenwerken of vermoorden.

Aan het einde van iedere opvoering wordt de toeschouwers gevraagd of zij het einde niet willen verklappen. Hierdoor wordt de beleving voor toekomstige bezoekers niet verpest. Christie irriteerde zich aan reviews in kranten waarin het einde verklapt werd. Haar kleinzoon vertelde ook dat hij het jammer vond dat het einde beschreven staat op de Engelstalige Wikipedia. Overigens is het toneelstuk wel als boek uitgebracht. Toeschouwers zouden hierdoor het einde ook kunnen lezen van tevoren.

Het einde van het toneelstuk wordt vaak vergeleken met de films Psycho en The Sixth Sense. Beide films staan bekend om hun onverwachte einde.