Miloš Obrenović

Miloš Obrenović (Dobrinke, 17 maart 1780 – Topčider, 26 september 1860) was vorst van Servië tussen 1815 en 1839 en van 1858 en 1860. Hij kwam uit het huis Obrenović, waarvan hij zelf de stichter is. Miloš Obrenović was de eerste vorst van het vorstendom Servië. In Servië wordt hij ook wel Miloš de Grote genoemd.

Hij was een belangrijke figuur tijdens de Eerste Servische Opstand en leidde de Tweede Servische Opstand. Onder de regering van Miloš Obrenović werd Servië een onafhankelijke staat. Servië was voorheen onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Hoewel hij een goede generaal was, was hij niet succesvol als leider. Hij wilde alle macht hebben, waardoor hij veel tegenstand kreeg. Hierdoor moest hij in 1839 aftreden. In 1858 werd hij opnieuw vorst van Servië. Hij had grote plannen voor vernieuwingen, maar hier kwam weinig van terecht. Hij overleed in 1860.

Nog altijd wordt Miloš Obrenović gezien als de vader des vaderlands van Servië.

Levensloop

Vroege leven

De Tweede Servische Opstand

Miloš Obrenović werd geboren in Gornja Dobrinja. Officieel werd hij geboren op 18 maart 1780 of in 1783. Veel historici denken dat hij in 1780 geboren is, terwijl andere bronnen zeggen dat hij in 1783 geboren is. Hij was de zoon van Teodor "Teša" Mihailović en zijn vrouw Višnja. Zijn moeder was al eerder getrouwd geweest, waardoor hij twee oudere halfbroers had.

Opstanden tegen de Ottomanen

Toen Miloš Obrenović geboren werd, was Servië nog onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Servië was al eeuwenlang onderdeel van dit reusachtige land. Toch wilden steeds meer Serviërs onafhankelijkheid. Het Ottomaanse Rijk was inmiddels in verval geraakt. Hierdoor besloten de Serviërs hun kans te pakken. Eind 1813 vond de Eerste Servische Opstand plaats. Miloš Obrenović vocht in deze oorlog. In deze opstand stierf een van zijn twee halfbroers. Uit respect voor hen koos hij de achternaam Obrenović. De Ottomanen wisten de opstand neer te slaan. Miloš Obrenović was een van de weinige leiders van de opstand die in Servië bleef en niet naar het buitenland vluchtte.

In april 1815 vocht de Tweede Servische Opstand plaats. Na de dood van Karađorđe Petrović in 1817 werd Miloš Obrenović de grote leider van de revolutie. Servië wist meer zelfbestuur te krijgen, maar bleef onderdeel van het Ottomaanse Rijk. Hierdoor kreeg Miloš Obrenović de absolute macht in handen en werd heerser over Servië. Hij was een groot fan van Napoleon Bonaparte. Hij vertaalde de Code Napoléon in het Servisch en probeerde alle wetten vast te leggen. In 1831 kreeg Servië steeds meer zelfbestuur. Hierdoor kon Servië zelf onderwijs en rechtspraak regelen. Hierdoor ontstond uiteindelijk het vorstendom Servië.

Vorst van Servië

Een standbeeld van Miloš Obrenović

Als vorst van Servië had Miloš Obrenović alle macht in handen. Veel tegenstanders van de vorst kwamen in opstand. In 1835 accepteerde hij uiteindelijk dat er een grondwet zou komen. Hierdoor werd de macht van de vorst ingeperkt. De buurlanden van Servië (Oostenrijk, het Ottomaanse Rijk en Rusland) waren hiertegen. In deze landen had de vorst namelijk ook alle macht in handen. Hierdoor zagen zij het als een bedreiging van hun eigen positie. Onder druk van deze drie landen schafte Miloš Obrenović de grondwet weer af en verving deze door een nieuwe grondwet in 1838. Hierdoor had hij nog steeds alle macht in handen.

Een jaar later trad hij af om de monarchie veilig te stellen. Zijn zoon, Milan III Obrenović, werd koning, maar overleed nog geen maand later. Hierdoor werd de macht overgedragen aan zijn andere zoon, Michaël Obrenović. Dit was ook geen succes, aangezien Michaël drie jaar later moest aftreden en Servië ontvluchtte. Alexander Karađorđević kwam aan de macht, maar moest in 1858 aftreden. Uiteindelijk kwam Miloš Obrenović weer aan de macht. Tijdens zijn tweede regeerperiode wilde hij veel dingen veranderingen. Hier kwam weinig van terecht. In 1860 overleed hij op, waardoor zijn zoon Michaël Obrenović opnieuw koning werd.

Huwelijk en kinderen

In 1805 trouwde Miloš Obrenović met Ljubica Vukomanović. Het koppel heeft minstens acht kinderen gehad. Het is onduidelijk hoeveel kinderen er precies waren in totaal. Slechts 8 kinderen kregen namelijk een naam. Sommige bronnen zeggen dat er wel 17 kinderen waren, maar het grootste gedeelte werd dood geboren of overleed tijdens of kort na de bevalling. Slechts 4 kinderen werden volwassen:

• Petria (1808-1870)
• Elisabeth (1814-1848)
• Milan (1819-1839)
• Michaël (1823-1868)