Gibbons
| Gibbons Hylobaten | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Ernstig bedreigd | |||
| Leefgebied | Zuidoost-Azië | ||
| Leefomgeving | Tropisch regenwoud | ||
| Behoort tot de | Hylobatidae | ||
|
| |||
| |||
Een Gibbon is een mensaap. Het behoort tot de zoogdieren en primaten. Ze wegen als volwassene 4-8 kilo. Het zijn apen in de familie Hylobatidae. De familie bevatte voorheen één geslacht, maar is nu opgesplitst in vier bestaande geslachten en 20 soorten. Gibbons leven in subtropisch en tropisch regenwoud van Oost- Bangladesh tot Noordoost-India tot Zuid-China en Indonesië (inclusief de eilanden Sumatra, Borneo en Java).
Gibbons, ook wel de kleine apen genoemd, verschillen van mensapen (bonobo's, chimpansees, gorilla's, orang-oetans en mensen) doordat ze kleiner zijn en geen nesten maken. Zoals alle apen zijn gibbons staartloos. In tegenstelling tot de meeste mensapen vormen gibbons vaak langdurige paarbanden. Hun primaire manier van voortbewegen, brachiatie, houdt in dat je aan je armen van tak naar tak slingert over afstanden tot 15 m, met snelheden tot 55 km/u. Ze hebben dan ook een anders gevormde pols dan de mens. Ze kunnen ook sprongen maken tot 8 m en tweevoetig lopen met hun armen omhoog voor evenwicht. Ze zijn de snelste van alle in bomen levende, niet-vliegende zoogdieren.
Afhankelijk van de soort en het geslacht varieert de vachtkleuring van gibbons van donker- tot lichtbruine tinten en elke tint tussen zwart en wit, hoewel een volledig "witte" gibbon zeldzaam is.
Vier geslachten
De familie is verdeeld in vier geslachten: Hylobates, Hoolock, Nomascus en Symphalangus. Ook worden momenteel drie uitgestorven geslachten erkend: Bunopithecus , Junzi en Yuanmoupithecus.
Op uiterlijk zijn ze moeilijk uit elkaar te halen. Dat lukt alleen op basis van de genetische gegevens.
Leefwijze
Zoals alle primaten zijn gibbons sociale dieren. Ze zijn sterk territoriaal en verdedigen hun grenzen met krachtige visuele (zicht) en vocale (stem) vertoningen. Ze maken fluitachtige geluiden dat vaak te horen is over afstanden tot 1 km. Hun keelzak werkt als een klankkast.
Het dieet van Gibbons is voor ongeveer 60% gebaseerd op fruit, maar ze eten ook takjes, bladeren, insecten, bloemen en af en toe vogeleieren.
De meeste soorten zijn ofwel bedreigd of ernstig bedreigd. Dat komt door het verminderen van hun woongebied.