Frederik II van Pruisen

Frederik II van Pruisen

Frederik II of Frederik de Grote (geboren in Berlijn op 24 januari 1712 - gestorven in Potsdam op 17 augustus 1786) was de laatste koning in Pruisen en de eerste koning van Pruisen. Frederik is bekend geworden als een groot vorst die Pruisen tot een van de machtigste landen van Duitsland heeft gemaakt. Tijdens zijn leven voerde hij veel oorlog met Oostenrijk. Ook was hij graaf van Ravensberg.

Kroonprins

Frederik II was een zoon van Frederik Willem I van Pruisen en Sophie Dorothea van Hanover. Frederik had een hele hechte band met zijn oudere zus Wilhelmine. Zijn vader was niet bepaald een lieve man, hij sloeg Frederik regelmatig en hetzelfde deed hij ook bij de broers en zussen van Frederik. Hij wilde dat Frederik een goede soldaat zou worden en daarom liet hij zijn zoon elke ochtend wakker maken door het afvuren van een kanon. Toen hij 6 jaar oud was, kreeg hij een eigen legertje van kinderen om te drillen.
Op 5 augustus 1730, toen hij 18 was, probeerde Frederik te vluchten naar het Verenigd Koninkrijk samen met zijn jeugdvriend Hans Hermann von Katte, om zo te ontsnappen aan zijn vader. Het plan werd ontdekt door zijn vader en de twee werden gearresteerd. Hans Hermann werd geëxecuteerd en zijn vader dwong Frederik hiernaar te kijken. Frederik zelf werd aangeklaagd voor verraad en kwam voor de krijgsraad, die oordeelde dat zij niet konden beslissen over de zaak. Zijn vader dreigde met de doodstraf, maar door tussenkomst van keizer Karel VI van het Heilige Roomse Rijk kwam hij uiteindelijk terecht bij de Reichstag. Van 2 september tot 19 november 1731 kwam hij terecht in de gevangenis van Küstrin, tot hij gratie kreeg. Daarna mocht hij tot februari 1732 niet aan het hof van zijn vader komen. Op 12 juni 1733 trouwde hij met Elisabeth Christine van Braunschweig-Wolfenbüttel, ze kregen geen kinderen. Na drie jaar huwelijk scheidde ze van elkaar.

Koning

Het verwoeste Dresden tijdens de Zevenjarige Oorlog.

Frederik II werd na de dood van zijn vader in 1740 koning in Pruisen. Toen heette de Pruisische koning nog officieel Koning in Pruisen, omdat Pruisen verdeeld was over het Heilige Roomse Rijk en Polen. Als eerste liet hij Slot Charlottenburg verbouwen. Omdat zijn vader niet van wetenschap hield, trok hij meer wetenschappers aan voor de Pruisische Academie van Wetenschappen. Hij zorgde er ook voor dat alle kranten over politiek mochten schrijven en stelde de vrijheid van godsdienst in. Toen Keizer Karel VI was gestorven, viel Frederik II Silezië binnen. Pruisen kreeg hier door veel meer inwoners. Deze gebeurtenis heten de Silezische Oorlogen en zorgde uiteindelijk voor de Zevenjarige Oorlog.

Naast koning en militair, was Frederik II ook de Pruisische minister van Buitenlandse Zaken. Frederik sloot een bondgenootschap met Frankrijk en wilde later er één met Engeland sluiten. Frankrijk was hier niet blij mee, Engeland was namelijk een grote vijand van Frankrijk. Frankrijk sloot zich aan bij Oostenrijk en Rusland. Hierdoor verloor Frederik II de Slag bij Kolin, maar won de Slag bij Roßbach en de Slag bij Leuthen. Maar het Pruisische leger was al vele malen kleiner geworden dan voor de oorlog en Pruisen had de Slag bij Kunersdorf verloren. Frederik II dacht dat hij het einde van de oorlog niet zou meemaken en liet een tekst voor zijn grafsteen maken. De markies D'Argens herinnerde Frederik II aan Julius Caesar. Hij had namelijk ook tegenslagen, maar zorgde wel voor een grote uitbreiding van het Romeinse Rijk. De oorlog verplaatste zich naar Dresden, waar veel werd verwoest. De Oostenrijkers en de Russen kwamen uiteindelijk in Berlijn, hier werd ook veel gebouwen en kanalen verwoest. Johann Ernst Gotzkowsky kon de Russen uiteindelijk omkopen met 1,5 miljoen gulden. Uiteindelijk zorgde de Vrede van Hubertusburg ervoor dat er een einde aan de oorlog kwam.

Eén van de lievelingshonden van Frederik II, een Italische windhond.

Pruisen was inmiddels in een economische crisis, maar door de dood van de Russische tsarina Elisabeth I zorgde ervoor dat deze crisis over was. Peter III van Rusland, de nieuwe Russische tsaar, bewonderde namelijk Frederik II erg. Hierdoor kwam er een vredesverdrag. Toen Peter III werd vermoord en Catharina II de nieuwe Russische tsarina werd, werd het vredesverdrag opgeheven. Toch bleef er vrede tussen Pruisen en Rusland. In de Russisch-Turkse Oorlog steunde Frederik II tsarina Catherina. Hierdoor kreeg hij tijdens de Eerste Poolse Deling twee gebieden. Dit waren Pommerellen en het Kulmerland. In 1773, een jaar later, kregen deze de naam West-Pruisen. Het oorspronkelijke Pruisen kreeg de naam Oost-Pruisen.

Frederik II zorgde er uiteindelijk voor dat Pruisen een belangrijke staat werd. Pruisen werd nu ook door het Heilige Roomse Rijk als koninkrijk gezien en de titel was nu Koning van Pruisen. Frederik II was liever filosoof geweest. Frederik II had ook een persoonlijk leven. Hij voerde een strijd met de molenaar achter Slot Sanssouci, hij vond dat de molen afgebroken moest worden. Ook bouwde hij het Neues Paleis en het Chinesisches Haus. Frederik II hield erg van Italiaanse windhonden en heeft er ook veel gehad. Aan het einde van zijn leven kon Frederik II amper staan. Hij zat eigenlijk alleen maar in zijn stoel, omdat hij leed aan jicht. Op 17 augustus 1786 overleed Frederik II. Hij zou uiteindelijk 74 jaar oud worden. Hij werd opgevolgd door Frederik Willem II.

Na zijn dood

Frederik II zou eigenlijk naast zijn vader begraven worden in de Garnisonkirche in Potsdam. Frederik II wild dit niet en werd dus begraven in de tuin van Slot Sanssouci naast zijn Italiaanse windhonden. In zijn testament stond dat hij dit graag wilde, dit waren namelijk zijn dierbaarste vrienden. Frederik II werd opgegraven in de Tweede Wereldoorlog en overgebracht naar de mijnen in Thüringen. Er was namelijk een kans dat het lichaam in handen kon komen van de Russen. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij begraven in de Elisabethkirche in Marburg. In 1953 werd het weer overgebracht naar Burg Hohenzollern. Uiteindelijk werd in 1991 het lichaam weer begraven op dezelfde plek in de tuinen van Slot Sanssouci. Tegenwoordig is dit nog steeds zijn graf.