Dante Alighieri

Durante (Dante) degli Alighieri (Florence, tussen 14 mei en 13 juni 1265 – Ravenna, 13/14 september 1321) was een Italiaanse dichter en schrijver uit de Middeleeuwen die werkte tijdens de Italiaanse renaissance. Hij heeft ook kort in de politiek gezeten. Zijn bekendste werk is de La Divina Commedia (Vertaling: De Goddelijke Komedie). Dat is een lang gedicht over de hel, het vagevuur en de hemel dat wordt beschouwd als een hoogtepunt in de wereldliteratuur.

Dante kwam uit een Florentijnse familie. Florence was met 80.000 inwoners na Parijs de grootste stad in Europa. Zijn vader was Aleghiero of Alaghiero di Bellincione en zijn moeder Donna Bella Degli Abati. Toen Dante tien was overleed zijn moeder; kort daarop hertrouwde zijn vader. Italié was verdeeld in onder meer stadstaten, die voortdurend in strijd met elkaar waren. Bovendien heerste er in elke stad een onderlinge verscheurdheid tussen de Ghibelijnen en de Welfen. Er waren twee soorten Welfen: de Witte en de Zwarte. Dante behoorde tot de Witte Welfen. Hierdoor kwam hij in een ongeluk met onder meer Corso Donati die een tot de Zwarte Welfen behoorde. Door de nieuwe verordeningen van Giano della Bella van 1295 konden middenklassen deelnemen aan het bestuur, tenzij zij ingeschreven stonden bij een gilde. Dante koos voor Arte, de gilde van de artsen en anderen. Hij was zijn hele leven lang verliefd op Beatrice Portinari. Hij zag haar voor het eerst toen hij negen jaar was. Zij trouwde met iemand anders. Zelf trouwde hij met Gemma Donati. Hij schrijft veel over Beatrice, en nadat ze in 1290 gestorven is, schrijft hij later Divina Commedia, waarin zij een hoofdrol speelt. Zelf beweerde hij dat hij haar slechts twee keer in zijn leven gezien heeft. Dit is praktisch onmogelijk, want ze woonden allebei langdurig én gelijktijdig in Florence.