Conferentie van Potsdam
De conferentie van Potsdam was een conferentie tussen de Sovjet-Unie, de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. De conferentie duurde van 17 juli tot 2 augustus 1945. In deze periode ontmoetten de drie landen elkaar in het Cecilienhof in de Duitse stad Potsdam (in de buurt van Berlijn). Duitsland was enkele maanden voor de conferentie verslagen, maar de oorlog in Azië was nog steeds bezig. Tijdens de conferentie bespraken de drie landen de toekomst van Europa en vooral de toekomst van Duitsland. De conferentie van Potsdam was de opvolger van de conferentie van Jalta
Namens de Verenigde Staten was president Harry S. Truman aanwezig. Bij de vorige conferentie in Jalta Franklin D. Roosevelt nog president was, was Roosevelt kort na de conferentie overleden en Truman volgde hem op. Namens de Sovjet-Unie was leider Jozef Stalin aanwezig. De Britten stuurden premier Winston Churchill, maar tijdens de conferentie werd hij vervangen door de nieuwe premier Clement Attlee. In het Verenigd Koninkrijk vonden namelijk verkiezingen plaats tijdens de conferentie. Churchill verloor deze verkiezingen van Attlee. Hierdoor vond er een wissel plaats tijdens de conferentie.
Op de conferentie vertelde president Truman aan Stalin over de atoombom. Na de conferentie liepen de spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie hoog. Hierdoor ontstond uiteindelijk de Koude Oorlog.
Besluiten
Op de conferentie van Potsdam werd besloten dat de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk samen Duitsland tijdelijk zouden bezetten. De bezetting had drie doelen:
- Demilitarisatie: Het Duitse leger zou worden verkleind en ontwapent. Zwaardere wapens, zoals tanks, werden afgenomen. Op deze manier zou Duitsland geen materiaal hebben voor nieuwe oorlog.
- Denazificatie: Oorlogsmisdadigers zouden worden opgepakt en veroordeeld. Nationaalsocialistische vlaggen en symbolen werden verwijderd en vernietigd. De nazi-wetten werden ongedaan gemaakt. Ook werd veel Duitsers heropgevoed, waaronder veel leden van de NSDAP en Hitlerjugend.
- Democratisering: Het doel was om een democratisch Duitsland te stichten. Hoewel men Duitsland in vier bezettingszones indeelde, was dit tijdelijk. Uiteindelijk moest een democratisch en verenigd Duitsland ontstaan.
Duitsland werd in vier bezettingszones verdeeld; de Amerikaanse, Britse, Franse en Sovjet-zone. Ook de hoofdstad Berlijn werd op deze manier ingedeeld. De gebieden ten oosten van de Oder-Neisse-grens werden aan Polen gegeven. Een klein deel werd gegeven aan de Sovjet-Unie en is vandaag de dag de oblast Kaliningrad. Ook Oostenrijk werd in vier bezettingszones verdeeld. De Oostenrijkse hoofdstad Wenen werd op dezelfde manier ingedeeld.
De ergste nazi's zouden veroordeeld worden in de processen van Neurenberg. Hier werden topstukken veroordeeld, zoals de ministers uit Hitlers regering en zijn adviseurs.
Daarnaast kwamen er afspraken over de voorwaarden voor de overgave van Japan. De oorlog tegen Japan was immers nog steeds bezig.
De atoombom
Tijdens de conferentie van Potsdam vertelde de Amerikaanse president Harry S. Truman aan Stalin over de atoombom. Dit was een nieuw wapen dat de Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld hadden. Tijdens de conferentie vonden de eerste succesvolle tests plaats. Truman kreeg dit te horen en wilde de Sovjet-Unie afschrikken. Stalin wist echter al dat de Amerikanen een atoombom hadden door spionen. Stalin vatte dit dan ook op als bedreiging.
Hierdoor ontstonden spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Deze spanningen liepen zo hoog op dat het leidde tot de Koude Oorlog. Dit was een nieuw wereldwijd conflict dat de rest van de 20e eeuw zou duren. Hoewel de spanningen er al voor de conferentie van Potsdam waren, liepen zij door de atoombom er op.