Charles de Gaulle
| Charles de Gaulle | |
|---|---|
| |
| Charles de Gaulle, foto genomen rond 1940. | |
| Naam voluit | Charles André Joseph Marie de Gaulle |
| Geboren | 22 november 1890 |
| Geboren te | Rijsel, Derde Franse Republiek |
| Overleden | 9 november 1970 |
| Overleden te | Colombey-les-Deux-Églises,  Frankrijk
|
| Gehuwd met | Yvonne Vendroux |
| Partij | RPF (1947–1955)
UNR (1958–1968) UDR (vanaf 1968) |
| Functie | 18e President van de Franse Republiek |
| Aantreden | 8 januari 1959 |
| Aftreden | 28 april 1969 |
| Voorganger | René Coty |
| Opvolger | Georges Pompidou |
| Functie(s) | |
| President, Politicus,
Militair (Brigadegeneraal) | |
Portaal  Politiek
| |
Charles de Gaulle is geboren op 22 november 1890 te Lille. Hij was het derde kind van zijn ouders, en hij was opgegroeid in een zwaar Katholiek gezin. Op jonge leeftijd toonde Charles interesse in militaire zaken. Het was dan ook niet vreemd dat Charles aan de militaire school ging studeren. In 1913 werd hij ingedeeld in het Franse leger in 33e regiment van de infanteriedivisie. Op 6 april 1921 trouwde hij met Yvonne Vendroux. Zij kregen samen 3 kinderen; Anne, Phillipe en Elisabeth. Hun kind Anne overleed aan het syndroom van down.
Militair
In de Eerste Wereldoorlog moest Charles vechten als Luitenant in het leger. En in 1916 werd hij gevangen genomen door de Duitsers. Hij probeerde meermalen te ontsnappen, en uiteindelijk bleef hij 2 jaar in kamp ‘van Ingolstadt’. Na de oorlog bleef hij militair bij de infanterie. Hier kreeg hij al snel de reputatie een ‘vernieuwend tacticus’ te zijn. In de vele boeken die hij schreef sprak hij voornamelijk over de verbetering van het leger, de pantsereenheden. Zeer veel landen hebben hierna zijn ideeën over het leger overgenomen, omdat ze zich hier wel in konden vinden. En dat is gek als je bedenkt dat in zijn eigen land niet veel mensen naar hem luisterden. In de Tweede Wereldoorlog was Charles weer van de partij. Weer was hij een luitenant in het Franse leger. Nadat de Franse regering zich in 1940 had overgegeven aan Duitsland, bleef Charles doorvechten. Hij werd de leider van de Vrije Fransen, die samen met de geallieerden tegen nazi-Duitsland vochten. Na de 2e wereldoorlog beweerde Charles de Duitse ‘Blitzkrieg’ al voorspeld te hebben. (= lttrlk. Bliksemoorlog; wordt mee bedoeld de vechttechnieken van de Duitsers). Ook was Charles nog een tijdje voorzitter van de regering van Frankrijk vlak na de 2e wereld oorlog. Maar hij trad in 1946 af omdat duidelijk werd dat zijn opvattingen over een ‘sterke uitvoerende macht’ niet in de nieuwe grond wet zouden opgenomen. Tot 1958 ging hij weer de politiek in omdat bleek dat hij toch goed was in de politiek, en gezien Frankrijk zware nederlagen geleden had tegen opstandelingen in Vietnam en Algerije had het land niet echt een leider.
Politicus
Als politicus zijnde werd al snel duidelijk dat hij niet van de parlementaire democratie hield, die Frankrijk in die tijd had. Nee, Charles hield meer van het ‘sterk monarchaal regime’. Hij maakte om deze redenen in het verleden dan ook nog wel eens ruzie met de socialist Léon Blum. Ondanks al deze meningsverschillen is het toch gelukt om in 1959 president te worden van de nieuwe vijfde Franse republiek. Wat zijn belangrijkste taak was in zijn presidentschap was om een Algerijnse oorlog de kop in te drukken. Hij wekte dan ook de indruk onder Franse burgers en militairen dit de doen, hij riep namelijk op het Forum-plein in Algiers: ‘Je vous ai compris’ (ik heb u begrepen). Jammer genoeg besefte hij daarna pas dat dit een haast onmogelijke klus zou worden voor Frankrijk, gewoon omdat vechten tegen 9 miljoen islamitische Algerijnen toch een beetje moeilijk is. In 1961 dreigden de Algerijnen met het vermoorden van vele belangrijke militairen en politici. Charles zelf ontsnapte ternauwernood aan deze moordpogingen. Na deze oorlog wou hij dat Frankrijk weer het machtige land van vroeger zou worden dus besloot hij om de VS en het Verenigd koninkrijk steeds meer buiten te sluiten. Hij besloot dus ook om geen mannen naar Vietnam te sturen toen de VS in oorlog was.
Opstappen?!
Alles in zijn leventje leek weer een beetje rooskleurig tot mei 1968, toen er massale demonstraties uitbraken door studenten. Dit had als gevolg dat er een revolutionaire sfeer hing tussen de Fransen. Hij besloot dat het veiliger was om zich terug te trekken als president. Dit deed hij dan ook in 1969, 3 jaar voordat zijn presidentiële termijn was afgelopen.
Het einde
Op 9 november 1970 stierf hij onverwachts in zijn woonplaats. Hij is 80 jaar oud geworden. Hij werd op het plaatselijke kerkhof begraven in Colombey-les-Deux-Eglises. Niet alleen omdat hij geen staatsbegrafenis wou, maar omdat hij ook bij zijn dochter Anne begraven wou worden. Hij had altijd al gezegd dat hij nooit onderscheidingen wou of zo iets. Maar er werd niet naar geluisterd, na zijn dood werd ter ere van hem een groot Lotharings kruis opgericht in zijn vroegere woonplaats. En na zijn dood werd ook duidelijk dat hij nooit op persoonlijk voordeel had gewerkt, dit wisten ze omdat zijn erfenis nihil was.
Herinneringen
Hij is nu bekend omdat hij echt een Fransman was die vocht voor het nationaal belang. En zijn autoritaire stijl is dan ook nooit overgelopen in een dictatuur. Hierdoor was hij zeer geliefd bij de Fransen. Zijn invloed is dan nog altijd zeer groot in Frankrijk. Oa. omdat hij op cruciale punten in al die oorlogen risicovolle maar succesvolle besluiten nam. Ook hebben de Fransen als een soort eerbetoon een politieke partij naar hem vernoemd; de Gaullisten. Verder is het grootste vliegveld van Frankrijk naar hem vernoemd; Aéroport Charles de Gaulle. En het drukste plein in Parijs; place Charles de Gaulle. En Frankrijks enige vliegdekschip heet tegenwoordig ook de MN Charles de Gaulle. Onze goede vriend Charles is ook in 2005 verkozen tot de grootste Fransman aller tijden.