Poltava

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Poltava
Land	Oekraïne
Oblast	Poltava
'
Burgemeester	Moeder Alexander Fedorovich
Oppervlakte	112,52 km²
Inwoners	279 593 (01-01-2022)
Dichtheid	2528,6 mensen per km2
Postcode(s)	36000-36499
Netnummer(s)	'+380-532
Rayons
Portaal Europa

Poltava  is een stad van regionaal belang in Oekraïne, het administratieve centrum van de Oblast Poltava. De historische nederzetting Poltava is een belangrijk cultureel centrum, een belangrijk vervoersknooppunt. De oppervlakte van de stad is 112,52 vierkante kilometer, de administratieve stad is verdeeld in 3 districten: Shevchenkivsky (voorheen Zhovtnevy), Kiev en Podilsky (voorheen Leninsky). De huidige bevolking is 279.593 mensen (1 januari 2022).

Agglomeratie

Het stedelijk gebied van de stad Poltava omvat de volgende gemeentes: Yakivtsi (dichtbij en veraf), Semyanivka, Patlaivka, Zaturyne, Makukhivka, Kopyly, Tereshky, Shmyhly, Shcherbani, Rozsoshentsi, Horbanivka, Myltsi, Suprunivka, Shostaki en Ijhunotsi.

Poltava is het centrum van de Poltava United Territorial Community (OTG), die ook 10 dorpsraden omvat (dorpen: Abazivka , Brychkivka , Valok , Gozhuly , Kovalivka , Palchykivka , Semyanivka , Suprunivka , Takhtaulove , Chornohlazivka). Het gebied van Poltava-stad OTG is 547,8 vierkante kilometer, bevolking - 312,8 duizend mensen (2020). [1]

Poltava is ook het centrum van de wijk Poltava. Voorafgaand aan de hervorming van de decentralisatie van de bevolking van het district was 68,4 duizend mensen (01.10.2020), het gebied van het district - 1259 vierkante kilometer. Het gebied van het moderne Poltava-district is 10.844,2 vierkante kilometer, de bevolking is 595,9 duizend mensen.

De regionale agglomeratie Poltava wordt ook onderscheiden, die het grondgebied omvat van de voormalige districten Poltava , Dykansky , Mashivsky en Novosanzharsky van de regio met een bevolking van 462,4 duizend mensen en een oppervlakte van 4277 vierkante kilometer.

Naam

Volgens de eerste kroniekvermelding van de stad in de oude Russische Ipatiev-kroniek, staat het bekend als "Ltava". Het huidige Poltava komt van de naam van de rivier de Ltava, een zijrivier van de Vorskla (en later de afgeleide "Po-Ltava", oftewel Po Ltavi) die door het Mazury-ravijn naar Podil stroomde. De namen worden toegeschreven aan Slavische oorsprong.

Aan het begin van de 20e eeuw werd de term "Spiritueel centrum van Oekraïne" ook gebruikt voor de stad, die werd vergemakkelijkt door de activiteiten van een hele kring van vooraanstaande figuren uit de geestelijkheid, cultuur en kunst, belangrijke kerkelijke en historische monumenten. Bovendien was Poltava in die tijd het grootste centrum voor de ontwikkeling van de Oekraïense cultuur en onderwijs.

Geschiedenis

Volgens archeologisch onderzoek is het officiële tijdstip van de oprichting van Poltava 899. Gesticht in de 9e eeuw door de noorderlingen als een buitenpost voor de Posul-linie, markeerde de versterkte eerste nederzetting op Ivanova Gora het begin van de ontwikkeling van de oude Russische nederzetting van Tsjernihiv, en later Pereyaslav, vorstendommen van de 10e-13e eeuw, nederzettingen van 14e, 15e eeuw.

De eerste schriftelijke vermelding van de stad bevat de Ipatiev-lijst "Verhalen uit vervlogen jaren" in 1174. De Mongools-Tataarse invasie van 1240 deed Poltava geen kwaad, er werd geen vernietiging uit die tijd gevonden. Er wordt aangenomen dat de toenmalige nederzetting werd vernietigd in 1399 na de slag met de Horde van Timur-Kutluk.

Volgens de genealogie van de Hlynsky's, samengesteld in de 16e eeuw, wordt Poltava genoemd, die in die tijd onder het bewind stond van de Litouwse prins Vytautas, die het naar verluidt overhandigde aan het bewind van prins Oleksandr Hlynsky. In 1482 viel Mengli I Geray de stad aan. Vanaf 1503 behoorde Poltava tot prins Mykhailo Hlynsky. In 1508 werd het door koning Sigismund I van hem afgenomen wegens deelname aan de opstand tegen de regering, maar het werd later teruggegeven aan de familie Glinski. In 1537 werd de schoonzoon van Glinski, Baibuz, de eigenaar van de stad. Deze informatie wordt echter als onbetrouwbaar beschouwd.

In 1630 werd de nederzetting aan B. Obalkovsky gegeven als een lege nederzetting, van 1641 aan Stanislav Konetspolsky, en in 1646 aan het eigendom van Yarema Vyshnevetsky.

Tijdens de nederzetting, na de Mongoolse invasie, waren de Mazuriërs een van de eerste kolonisten.

Kozakken tijdperk

De bevrijdingsoorlog tegen de magnaten van het Gemenebest, geleid door de Kozakken, veranderde Poltava meer dan 350 jaar geleden in het militair-administratieve centrum van het Poltava-regiment als onderdeel van de Hetman's (Hoofden van) Oekraïne. In de algemene sociaal-politieke opkomst van de linkeroever van de Dnjepr in die tijd onderscheidde de stad zich door de bouw van het Kruisverheffingklooster, de opkomst van uitstekende werken van Kozakkenkronieken van Samuel Wieliczko en Gregory Grabianka, poëzie van Ivan Velychkovsky. Kolonel Martin Pushkar, naast de overwinning tijdens de Khmelnytsky-regio, was een mislukte opstand tegen Ivan Vyhovsky .

In 1709 vond een veldslag plaats in de buurt van de stad, waarmee uiteindelijk de strategische superioriteit van Rusland in de Grote Noordelijke Oorlog werd vastgelegd en de geallieerde plannen van Ivan Mazepa en Karel XII van Finland werden ondermijnd. Door deel uit te maken van het Russische Rijk, werd de provincie Poltava de spirituele hoofdstad van Klein-Rusland, het etnische en nationale centrum.

Als onderdeel van het Russische rijk

Tot het begin van de 19e eeuw werd Poltava bezocht door Tsarina Catharina II, commandanten Alexander Suvorov , Mikhail Kutuzov, die enige tijd het Poltava lichte cavalerieregiment leidde. Een klein stadje met nette witgekalkte huizen, tempels in de stijl van de Kozakkenbarok bleven voor altijd opgenomen in de reisverslagen van beroemde reizigers.

Van 1776 tot 1781 werd de stad bewoond door aartsbisschop Eugene Bulgaris, die aan het hoofd stond van de nieuw opgerichte bisdommen Slavische en Cherson en verbleef in het klooster van de Kruisverheffing .

In 1802 werd de 8.000 man sterke stad het centrum van het gouverneurschap (tot 1837) en de provincie. In verband met de 100ste verjaardag van de Slag bij Poltava begon de hoofdstad van de provincie met het bouwen van gebouwen ontworpen door de beste architecten. Sindsdien heeft het huidige Poltava zijn centrale deel geërfd - een uniek samenstelling van het Ronde Plein. In 1808 arriveerden Duitse kolonisten in de stad en vormden een "Duitse kolonie" in de moderne straten van Skovoroda en Balakin.

In 1861 begon de lokale "Gemeenschap" te werken, onder de meest actieve figuren zoals Victor Loboda , Dmitry Pilchikov , Alexander Konisky , Elizabeth Miloradovich en anderen. De educatieve basis voor de vorming van Poltava als een centrum van spiritueel leven werd geopend tegen het midden van de 19e-eeuwse provinciale school, herengymnasium, Poltava Institute of Noble Girls , theologische school in het Exaltation of the Cross-klooster, Cadet Corps , scholen van tuinbouw en kalligrafie, en de provinciale openbare bibliotheek en krant "Poltava". Door de vroege jaren 1860, met een bevolking van 30.000, een gymnasium voor vrouwen, een dagelijkse gymnasium, en vijf zaterdag- en zondagscholen waren ook geopend. Voor hen publiceerden lokale leraren een grammaticus en Oekraïense spelling, en Taras Shevchenko stuurde 1.000 exemplaren van zijn "Primer". Wiskundige Mykhailo Ostrohradsky , schrijvers Leonid Glibov , Mykhailo Starytsky en Mykola Gogol bestudeerden en vormden hun toekomstige creatieve genie in Poltava.

Poltava nam een ​​belangrijke en unieke plaats in in de kapitalistische ontwikkeling van het Russische rijk in de tweede helft van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. De stad werd niet industrieel: hoewel het begin 1870 een spoorlijn had met depots en werkplaatsen, en in 1889 - een ijzergieterij. Over het algemeen overheersten echter tot 1914 kleine ondernemingen in het 60.000 man sterke provinciale centrum.