Lale Gül
| Lale Gül | |
.png)
| |
| Gül in 2021 | |
| Algemene informatie | |
| Geboren | 3 november 1997 |
| Geboorteplaats | Amsterdam |
| Nationaliteit |  Nederland
|
| Werk | |
| Jaren actief | 2021-heden |
| Genre(s) | Autobiografische romans |
| Bekende werken | Ik ga leven |
Portaal  Literatuur
| |
Lale Gül (Amsterdam, 3 november 1997) is een Nederlandse schrijfster en columniste. Zij brak door met haar boek Ik ga leven (2021). Gül heeft een Turkse migratieachtergrond en groeide op in een streng-islamitisch gezin. In haar debuutroman vertelt zij over haar opvoeding. Ook breekt zij met haar geloof en zoekt zij naar vrijheid.
Daarnaast is Gül columniste voor De Telegraaf sinds 2025. Tussen 2021 en 2025 had zij een column in Het Parool.
Biografie
Gül werd geboren op 3 november 1997 in Amsterdam. Zij groeide op in een streng-islamitisch gezin in Amsterdam-West. Haar moeder is vooral strenggelovig. Gül ontwikkelt een goede band met haar oma die erg ziek is. In tegenstelling tot de rest van haar familie is haar oma vrijdenkend. Gül neemt de zorg voor haar oma op zich. Later ontwikkelt zij vrije ideeën over zelfstandigheid. Hierdoor besloot ze om haar hoofddoek af te doen en de band met haar familie verslechtert.
In 2021 vertelde Lale Gül over haar opvoeding in haar debuutroman Ik ga leven. Het boek werd een bestseller en Gül werd in verschillende talkshows uitgenodigd. Haar familie ontving het boek zeer kritisch. Ook werd Gül bedreigd vanuit extremistische hoek, waardoor zij beveiligd werd. Eerst bleef zij bij haar familie wonen. Later besloot zij om zelfstandig te wonen. Gül bracht ook een podcast uit onder de naam Ik ga leven. Daarnaast maakte zij met Ronit Palache de vijfdelige podcastserie Van God Los. Die serie ging over mensen die hun geloof verlaten hebben.
Gül bracht in 2024 haar tweede boek uit: Ik ben vrij. Hierin praat zij over de nasleep van de publicatie van haar eerste boek. In 2024 was zij te zien in een aflevering van Kloostergasten. In 2025 deed zij mee aan De Verraders. Tussen 2021 en 2025 was Gül actief als columniste voor Het Parool. In 2025 maakte zij de overstap naar De Telegraaf.
Waardering en kritiek
Gül kreeg zowel waardering als kritiek voor haar columns en boeken. In 2021 werd zij voor de Pim Fortuynprijs genomineerd, maar ontving die niet. Eén jaar later werd zij opnieuw genomineerd en kreeg die prijs toen wel. Gül kreeg de prijs omdat zij moed en doorzettingsvermogen toonde om kritiek te hebben op haar eigen cultuur. In 2021 ontving zij al de NS Publiekprijs en werd zij uitgeroepen tot Nederlander van het jaar door Elsevier Weekblad.
Daarnaast kreeg Gül ook kritiek vanuit links-progressieve hoek. Haar verhaal zou namelijk gebruikt worden door conservatieve politici en columnisten om een tolerante en inclusieve samenleving te ondermijnen. Ook is er vanuit rechtse hoek enkele kritiek. Zo pleitte Gül in een column (2 augustus 2025) voor sancties tegen Israël vanwege de oorlog in de Gazastrook. Gül bekommerde zich over de humanitaire situatie in Gaza en het tekort aan medicijnen en voedsel. Zij nam hierin uitdrukkelijk afstand van Hamas. Toch kreeg zij kritiek van rechtse en pro-Israëlische journalisten en columnisten. In beide gevallen verklaarde Gül dat zij zich niet door anderen laat gebruiken. In plaats daarvan wil zij haar eigen mening en ervaringen delen.
In een interview met WNL op Zondag (26 november 2023) verklaarde Gül dat veel islamitische mensen of mensen met een migratieachtergrond niet links-progressief zijn. Zij stelde zelfs dat een deel van de islamitische mensen op Geert Wilders zou stemmen, ondanks zijn kritiek op de islam. Wilders zou namelijk conservatieve en traditionele waarden vertegenwoordigen waar conservatieve moslims zich in kunnen vinden.
Boeken
- Ik ga leven (2021)
- Ik ben vrij (2024)