Beroep op moderniteit

Het beroep op moderniteit (Latijn: Argumentum ad novitatem) is een drogreden (een fout argument). Die drogreden gaat ervanuit dat een stelling goed of juist is, omdat het om een modern iets gaat. Moderne zaken worden als beter gezien dan oude dingen (zoals tradities). Toch is dat niet standaard het geval.

Een voorbeeld is Ik wil niet dat je me met "u" aanspreekt. Dat is niet meer van deze tijd. In het verleden werden volwassenen (ook die je kent) in Nederland vaker met u aangesproken dan tegenwoordig. Tegenwoordig willen steeds meer volwassenen met "je" aangesproken worden. Een volwassene kan je dus vragen om hem/haar met "je" aan te spreken. Dat is een persoonlijk voorkeur. Het argument onderbouwt de stelling echter niet. Er zijn namelijk ook volwassenen die juist liever met "u" aangesproken willen worden. De aanspreekvorm "u" is dus niet iets dat standaard tot het verleden hoort. Ook is "je" niet standaard beter dan "u".

Naast het beroep op moderniteit bestaat ook het beroep op traditie. Dat is het tegenovergestelde. Iemand gaat er dan vanuit dat iets waar is, omdat het in het verleden ook het geval was.

Andere voorbeelden

• Ik draag geen schoudervullingen meer. Dat is namelijk iets uit de jaren 1980.

Het argument onderbouwt de stelling niet. Iemand kan de voorkeur hebben om geen schoudervullingen te dragen. Schoudervullingen waren erg populair in de jaren 1980. Toch betekent dat niet dat schoudervullingen slecht zijn. Het argument zou eigenlijk moeten zijn: "Het is niet mijn stijl."

• Je kunt beter het internet dan boeken gebruiken. Het internet is namelijk moderner.

Het internet en boeken hebben beide voordelen en nadelen. Dat iets moderner is, betekent niet standaard dat het beter is. Het internet is dus niet standaard beter dan boeken, omdat het moderner is.

Argumenten als "Dat zijn middeleeuwse praktijken", "Dat is ouderwets" en "Dat is niet meer van deze tijd" zijn ook voorbeelden van beroep op moderniteit.