Boris Dittrich

Boris Dittrich (Utrecht, 21 juli 1955) is een Nederlands schrijver, activist en politicus namens Democraten 66 (D66). Dittrich is sinds 2019 lid van de Eerste Kamer namens deze partij.

Dittrich was tussen 2003 en 2006 partijleider van D66. Hij was ook tussen 1994 en 2006 lid van de Tweede Kamer. Dittrich was een van de eerste openlijk homoseksuele politici. Ook zet hij zich voor de rechten van lhbt'ers.

Levensloop

Jeugd en opleiding

Dittrich werd geboren op 21 juli 1955 in Utrecht. Hij is de zoon van de Tsjechische professor Zdenĕk Radslav Dittrich. Zijn vader vluchtte in 1948 uit Tsjecho-Slowakije. Hierdoor heeft Dittrich een Tsjechische migratieachtergrond. Dittrich studeerde rechten aan de Universiteit Leiden. Tussen 1981 en 1989 was hij werkzaam als advocaat en tussen 1989 en 1994 als rechter.

Sinds 1981 is Dittrich lid van Democraten 66. Tussen 1990 en 1994 was hij fractievoorzitter van D66 in het stadsdeel Amsterdam-Zuid.

Tweede Kamerlid

Dittrich was in 1994 tot de Tweede Kamer gekozen. Vanaf toen zette hij zich al voor de lhbt-rechten. Zo stelde hij datzelfde jaar voor om het homohuwelijk in te voeren, waardoor mensen van gelijk geslacht kunnen trouwen. Hoewel dat tegenwoordig mogelijk is in Nederland, waren veel politici toen tegen. Dittrich voerde samen met twee D66-Kamerleden campagne voor het legaliseren van het homohuwelijk. Uiteindelijk werd dit in 2001 ingevoerd.

Daarnaast stond Dittrich bekend als een productief Kamerlid die veel heeft bereikt. Zo schreef hij vier initiatiefwetten en wist ze door de Eerste en Tweede Kamer te krijgen. Door deze wetten werd o.a. stalken verboden en konden slachtoffers in de rechtszaal spreken. Ook kwam er een einde aan het verjaren van zware misdrijven (zoals moord) en werd de vaste boekenprijs ingevoerd.

Partijleider

In 2003 leed D66 een verkiezingsnederlaag, waarna partijleider Thom de Graaf besloot te stoppen. Dittrich nam vervolgens het roer over van de partij. Hij voerde onderhandelingen met het CDA en de VVD om een kabinet te vormen. Dit werd uiteindelijk kabinet-Balkenende II. Dittrich besloot geen minister te worden, maar in de Tweede Kamer te blijven.

Dittrich was tegen de Nederlandse deelname aan de militaire missie in Afghanistan. De VVD en het CDA waren hier echter voorstander van, net als 75% van de Tweede Kamer. Ook de twee D66-ministers in de regering stemden voor de deelname. Dittrich besloot vervolgens op 3 februari 2006 te stoppen. Enkele maanden later viel het kabinet nadat D66 uit de regering stapte. Hierdoor kwamen er nieuwe verkiezingen in november 2006. Dittrich besloot toen te stoppen als Kamerlid en zich niet meer verkiesbaar te stellen.

Na de politiek

Dittrich ging vervolgens werken bij Human Rights Watch in New York. Hier zette hij zich in voor lhbt-rechten in o.a. Kameroen. Hij verhuisde eerst naar New York, maar ging later in Berlijn wonen. Ook sprak hij wereldwijd op congressen en universiteiten. Hij bleef werken voor Human Rights Watch tot 2018.

Daarnaast begon Dittrich met het schrijven van boeken. Hij schrijft voornamelijk thrillers voor volwassenen, waaronder Moord en Brand (2011), W.O.L.F. (2016) en Barst (2018). Dit laatste boek was een geschenk voor de Spannende Boeken Weken. In 2020 bracht hij ook een roman uit met de naam Terug naar Tarvod. Ook schreef hij 2022 een autobiografie met de titel Mandaat.

Dittrich keerde in 2019 terug de politiek in als Eerste Kamerlid voor Democraten 66.

Boeken

• Een blauwe stoel in Paars (2001)
• Elke Liefde Telt (2009)
• Moord en Brand (2013)
• W.O.L.F. (2016)
• Halszaak (2017)
• Barst (2018)
• Terug naar Tarvod (2020)
• Mandaat (2022)