Slot Neuschwanstein
Slot Neuschwanstein is een kasteel in de Duitse deelstaat Beieren. Het kasteel ligt bij het plaatsje Füssen. Het kasteel is gebouwd in de 19de eeuw in opdracht van de Beierse koning Lodewijk II. Het slot trekt per jaar zo'n 1,3 miljoen bezoekers en is hiermee één van de populairste attracties van heel Duitsland. Het slot word ook wel het sprookjeskasteel genoemd. Dit komt omdat Walt Disney het kasteel als inspiratie heeft gebruikt voor het kasteel van Doornroosje in Disneyland Park te Californië. In de buurt van het slot ligt het Slot Hohenschwangau.
Geschiedenis
Achtergrond en ontwerp
Op de plek waar nu Slot Neuschwanstein staat, stonden vroeger twee burchten. Dit waren Hinterhohenschwangau en Vorderhohenschwangau. De heren van Schwangau bestuurden het gebied om de twee burchten heen. In de 15de eeuw kreeg het Huis Wittelsbach meer gebied in handen en in de 16de eeuw stierf de laatste heer van schwangau. In de 19de eeuw waren de twee burchten inmiddels veranderd in ruïnes, deze werden afgebroken voor de bouw van Slot Neuschwanstein. Lodewijk II woonde tijdens een groot deel van zijn jeugd in Slot Hohenschwangau. Hij droomde ervan om op de plaats waar de twee burchten stonden een kasteel te bouwen, vlak naast het kasteel van zijn vader. In 1859 maakte hij een tekening van zijn droomkasteel.
In 1864 werd Lodewijk II koning van Beieren. Het Slot Hohenschwangau was verwoest en Lodewijk II liet het opnieuw opbouwen. Daarna liet hij een paar andere paleizen bouwen, zoals Slot Linderhof en Slot Herrenchiemsee. In 1874 bezocht hij het Kasteel van Versailles in de buurt van Parijs. Hij vond het paleis erg mooi en wilde ook in zijn eigen koninkrijk zo'n kasteel. Hij gaf Christian Jank de opdracht een ontwerp te maken, Eduard Riegel zette het ontwerp om in een bouwtekening. In het oorspronkelijke plan zouden de twee, oorspronkelijke burchten in het slot verwerkt worden, maar dit bleek niet mogelijk te zijn. Lodewijk II zat bovenop de bouw het kasteel en er mochten alleen dingen uitgevoerd worden, als ze zijn toestemming hadden.
Lodewijk II
In 1869 werd begonnen met de bouw van het kasteel. Terwijl het slot gebouwd werd kreeg Lodewijk II nieuwe plannen. Hierdoor moesten de plannen en het geld voor de bouw vaak gewijzigd worden. De bouw moest in het oorspronkelijke plan in totaal 3 jaar duren, dus in 1872 moest het slot af zijn. Toch was het slot pas in 1884 bewoonbaar, maar nog niet af. In 1884 kon de koning dus wonen in het kasteel. Lodewijk II heeft in totaal maar 186 dagen in het slot gewoond, dus iets meer dan een half jaar. In 1885 kreeg Marie van Pruisen, de moeder van Lodewijk II, het kasteel. Hoewel het kasteel erg groot was, was er geen plaats voor de hofhouding. Het kasteel was volgens Lodewijk II een ere aan het werk en leven van Richard Wagner, die het kasteel nooit heeft bezocht. Lodewijk II betaalde het hele kasteel uit van zijn eigen geld en niet van het geld van de staat. Toen de koning stierf was er 6 miljoen goudmark betaald aan het kasteel terwijl het kasteel nog geen eens af was, oorspronkelijk zou het kasteel 3,2 miljoen Goudmark moeten kosten. In 1883 had Lodewijk schulden van 7 miljoen Goudmark en in 1885 werd het kasteel bijna in beslag genomen, omdat Lodewijk II de schulden niet had betaald. In 1886 werd Lodewijk II door de regering gek verklaard en werd hij opgesloten.
Na 1886
Lodewijk II was inmiddels overleden en het kasteel was nu eigendom van de staat. Slot Neuschwanstein werd opengesteld voor publiek zes weken na de dood van Lodewijk. Met de geld wat werd betaald om het slot van binnen te mogen zien, werden de schulden afbetaald. In 1899 waren alle schulden afbetaald. Het slot werd afgewerkt waar nodig, zo zouden de bezoekers een kasteel zien dat af was. Het kasteel werd tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog beschadigd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in het kasteel de schilderijen bewaard die de Duitsers gestolen hadden van de Fransen. Hier werden allerlei foto's van gemaakt. Na de oorlog zijn 35 fotoalbums gevonden met deze foto's. Ook werden tijdens de Tweede Wereldoorlog het goud van Deutsche Reichsbank in het kasteel opgeslagen, na de oorlog is dit niet teruggevonden. Het kasteel is tegenwoordig een voorbeeld voor romantiek. Het kasteel werd gebruikt als inspiratie voor de kastelen van Doornroosje in de Disneyparken. Ook was het de filmset van de film Ludwig II (over Lodewijk II) uit 1955 en dezelfde film uit 1972. Vele kunstenaars gebruikten het kasteel als thema. Ook is er een meteoriet naar het kasteel vernoemd. Op 6 april 2002 viel deze in de buurt van het kasteel naar beneden. In 2007 kon er gekozen worden op het kasteel om in de lijst van de Zeven nieuwe wereldwonderen te staan, toch verloor het kasteel en kwam op de 8ste plaats. Vandaag de dag is het kasteel één van de bekendste bezienswaardigheden van Duitsland. Het kasteel heeft per dag rond de 10.000 bezoekers.
Het slot
Buitenkant
Het kasteel is 150 meter lang en bestaat uit een aantal gebouwen, die aan elkaar zijn verbonden. Het gebouw is versierd met allerlei (sier)torentjes, gevels, beelden en kantelen. Boven de ramen van het hoofdgebouw zitten bogen. Het kasteel is gebouwd als een middeleeuwse burcht. De meeste middeleeuwse burchten werden door de eeuwen heen uitgebreid, maar Slot Neuschwanstein werd ene keer gebouwd. Eigenlijk was de bedoeling hiervan dat het slot de ideale middeleeuwse burcht moest worden. Via het poortgebouw komt men binnen. Deze bestaat uit een poort met aan beide zijden een ronde toren, die door muren met de poort zijn verbonden. Het gebouw is symmetrisch en is het enige gebouw van het kasteel dat een andere kleur heeft. Hierna komt men uit op het binnenhof(binnenplaats). Aan drie zijden van het binnenhof staan gebouwen. Aan de zuidzijde is uitzicht op de bergen. Aan de noordzijde is een arcade(soort van gang die aan zijde open is). Aan de westzijde moest oorspronkelijk het kapel(kleine kerk) liggen, maar dit is nooit gebouwd. De pui voor het kapel is wel gebouwd. De hoogste toren van het kasteel is 45 meter. De toren is vooral bedoeld voor de decoratie, maar geeft ook uitzicht over de regio.
Binnenkant
Slot Neuschwanstein telt zo'n 200 kamers en zalen. Slechts 15 hiervan zijn niet afgewerkt. Op de begaande grond, eerste en tweede verdieping van het paleis zijn alleen de dienstruimten(kamers voor het huishouden, zoals een wasruimte) en de kamers van het personeel te vinden. Hier zit tegenwoordig het kantoor van het kasteel. Op de derde en vierde verdieping vindt je de kamers van het koningshuis en de pronkzalen. Alle verdiepingen samen hebben een oppervlakte van 6.000 m².
Op de derde en vierde verdieping zijn de bekendste kamers te vinden. Hiernaast op zie je een plattegrond van de derde verdieping, in het rood zie je de plaats waar de Zangerzaal ligt (op de vierde verdieping). De kamers in dit rode vlak horen bij de derde verdieping. Men vindt hier de volgende kamers:
- De Troonzaal
- De Voorplaats
- De Hoofdtrap
- De Antichambre
- De werkkamer
- De woonkamer
- Nog een Antichambre
- De eetkamer
- De slaapkamer
- De kleedkamer
- De Wintertuin
- Een grot
- Het huiskapel(een soort van kleine kerk)
Het kasteel was toen het gebouwd een van moderne dingen voorzien. Zo was er een verwarming en ging niet alles via open haarden, er was een telefoonverbinding in vele kamers en er was een belsysteem waarmee het personeel kon worden opgeroepen. Op elke verdieping was er stromend water en in de keuken was er ook stromend warm water. Ook was er kleine lift voor de maaltijden. Dit waren de modernste dingen voor de tijd waarin het gebouwd is.
Zangerzaal en Troonzaal
Het paleis heeft twee bekende zalen, dit zijn de Troonzaal en de Zangerzaal. De Zangerzaal is de grootste van de twee. De zaal is 27 bij 10 meter en ligt boven de appartementen van de koning. Hiermee ligt de zaal op de vierde verdieping. Lodewijk II vond het leuk om de zaal te bedenken. Op de muren van de zaal zijn stukken uit de opera's Lohengrin en Parsifal geschilderd. De zaal is niet bedoeld voor feesten, maar was een nagedachtenis. In de zaal heeft wel een concert plaats gevonden, wegens het overlijden van Richard Wagner(Lodewijk II was fan van hem). Daarnaast is er nog de Troonzaal. De zaal is 12 bij 20 meter en is 13 meter hoog, door deze hoogte neemt het een deel van de vierde verdieping in beslag. Aan de zijden van de zaal zijn er galerijen (soort van loopbruggen tegen de muren). Op de vloer is er een groot mozaïek. In de zaal is ruimte gemaakt voor een troon, maar deze is nooit geplaatst. De muurschilderingen zijn gemaakt door Wilhelm Hauschild. Voor Lodewijk II was de zaal het symbool voor het Driot divin, Frans voor het goddelijk recht.