Oostenrijkse Nederlanden

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De Oostenrijkse Nederlanden of Keizerlijke Nederlanden bestonden tussen 1715 en 1795. Het gebied viel ongeveer samen met het huidige België (ook wel de Zuidelijke Nederlanden genoemd). De Oostenrijkse Nederlanden bestonden uit enkele losse gewesten met eigen regels en wetten. Zij werden door het Oostenrijkse huis Habsburg bestuurd. Het Huis Habsburg regeerde ook over het Heilige Roomse Rijk, waar de Oostenrijkse Nederlanden onderdeel van waren.

De Oostenrijkse Nederlanden ontstonden in 1715 uit de Spaanse Nederlanden. De Zuidelijke Nederlanden werden toentertijd door Spanje bestuurd, terwijl de Noordelijke Nederlanden (de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden) onafhankelijk waren. Na de Spaanse Successieoorlog moest Spanje de Spaanse Nederlanden overdragen aan de keizer van Oostenrijk. De Oostenrijkse heerschappij kwam in 1795 aan een einde toen Frankrijk de Zuidelijke Nederlanden binnenviel en België onderdeel werd van Frankrijk.

De gebieden werden niet rechtstreeks door de Oostenrijkse keizer geregeerd, hoewel hij wel het staatshoofd was. De Oostenrijkse keizer had een landsheer in de Oostenrijkse Nederlanden voor het dagelijks bestuur. Alle zuidelijke gewesten in de Lage Landen behoorden tot de Oostenrijkse Nederlanden, met uitzondering van het prinsbisdom Luik.