Donetskplateau

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Kaart van het Donetskplateau (gekleurde gebied)

Het Donetskplateau of de Donetsk-rug  is een noordoostelijke bergrug en het hoogste deel van het Donetsk-hoogland. Gelegen in de regio's Charkov (gedeeltelijk), Donetsk en Luhansk in Oekraïne en (gedeeltelijk) de regio Rostov in Rusland. Het gebied is ongeveer 23 duizend km².

In het noorden breekt het steil uit in de vallei van de Seversky Donets (ten zuiden van de Oost-Europese vlakte). Lengte  - ongeveer 370 km, breedte - 160 km.

Het regionale landschapspark Donetsk-Rug ligt in het oostelijke deel van de Kryaz.

De naam "Donetsk-Rug" werd in 1827 voorgesteld door Kovalevsky Evgraf Petrovich.

De heuvelrug van Donetsk is een heuvel met vlakke tussenliggende gebieden en valleien met een bergachtig karakter. De gemiddelde hoogte van de rug is 200-300 m. Het hoogste punt - het graf van de moskee stijgt tot 367 m boven de zeespiegel. Het oppervlak wordt diep doorgesneden door rivierdalen, ravijnen en geulen.

In de geologische structuur van de bergkam zijn sterk ontwricht ('overhoop gegooid'), ingewikkeld door talrijke breukschendingen van de verschillende geologische tijdperken als het Carboon, Perm , Trias met daarin afzettingen als: steenkool (zandsteen, argilliet, siltsteen) en kalksteen die vele kilometers dik zijn. Ze worden geassocieerd met grote steenkoolvoorraden (zie Donetsk kolenbekken ). Er zijn andere geologische verschijnselen die verband houden met de uitslijting en erosie van deze rotsen door oppervlakte- en grondwater en deze worden waargenomen in de verspreidingsgebieden van kalksteen, steenzout en gipsanhydrietafzettingen. De ontwikkeling van steenzout door de methode van ondergrondse opgraving bij de winning van pekel leidt tot de vorming van holtes - kamers, die onder de druk van bovenliggende rotsen gedeeltelijk worden gesloten, wat leidt tot verzakking van het aardoppervlak. Soortgelijke verschijnselen treden op tijdens intensieve kolenwinning in steenkoolhoudende gebieden.

Het natuurlijke landschap van de bergkam wordt aangevuld door de aanwezigheid van diepe steengroeven , hopen , aardverschuivingen. Landaanwinning , de aanwezigheid van veel vijvers en grote reservoirs hebben een aanzienlijke invloed op de afvloeiing van oppervlakte- en grondwater, waardoor de verharding en overstroming van gebieden worden geïntensiveerd.