Skiffle
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Skiffle is een muziekstijl binnen de volksmuziek met invloeden uit de blues, jazz en Amerikaanse volksmuziek. Meestal wordt het uitgevoerd met een mix van zelfgemaakte instrumenten.Het was eerst een muziekvorm in de Verenigde Staten in de eerste helft van de 20e eeuw. Maar het werd enorm populair in het Verenigd Koninkrijk in de jaren '50, waar het werd gespeeld door artiesten als Lonnie Donegan, The Vipers Skiffle Group, Ken Colyer en Chas McDevitt. Skiffle was een belangrijk onderdeel van de vroege carrières van sommige muzikanten die later prominente jazz-, pop-, blues-, folk- en rockartiesten werden. Waaronder The Beatles en Rory Gallagher. Het is een belangrijke opstap naar de tweede Britse folk revival (herbeleving), de Britse blues 'explosie' en de komst van de Britse bands naar Amerika.
Hoe het begon
De herkomst van skiffle is onduidelijk, maar er wordt algemeen aangenomen dat het uit de Afro-Amerikaanse muziekcultuur komt aan het begin van de 20e eeuw. Van Skiffle wordt vaak gezegd dat hij zich zou hebben ontwikkeld vanuit de New Orleans- jazz, maar dat is niet zeker. Je had er jugbands, waarbij over schenkgat van kruiken werd geblazen wat een soort laag trompetgeluid geeft. Hiermee maakten ze blues en jazz, wat in de eerste 10-20 jaar van de 20e eeuw in het zuiden van Amerika bij de armere Afro-Amerikanen heel gebruikelijk was. Ze gebruikten (aangepaste) gebruiksvoorwerpen als instrumenten, zoals een wasbord, kruik, wastijl-bas of theekist-bas, sigarenkist viool, zingende zaag en kam-en-papier kazoos, evenals meer gewone instrumenten, zoals akoestische gitaar en banjo.
De oorsprong van het Engelse woord skiffle is onbekend. Echter, in het dialect van het westen van Engeland wordt het maken van een skiffle zoiets als 'van een puinhoop een bedrijf maken'. In dit geval dus 'muziek uit oude rommel'. In het begin van de 20e eeuw was de term skiffle een van de vele straattaalzinnen voor een huurfeest, sociaal evenement met een kleine vergoeding bedoeld om de huur van een huis te betalen. Het werd voor het eerst genoteerd in Chicago in de jaren 1920 en is mogelijk daarheen gebracht als onderdeel van de verhuizingen van Afro-Amerikanen naar noordelijke industriesteden.
Het eerste gebruik van de term op grammofoonplaat was in 1925 in de naam van Jimmy O'Bryant en zijn Chicago Skifflers. Meestal werd het gebruikt om countryblues muziekplaten te beschrijven, waaronder de nummers "Hometown Skiffle" (1929) en "Skiffle Blues" (1946) van Dan Burley & zijn Skiffle Boys. Het werd gebruikt door Ma Rainey (1886–1939) om haar lied-lijst te beschrijven voor een landelijk publiek. De term skiffle verdween in de jaren veertig uit de Amerikaanse muziek.
Van amateurs naar artiesten
Er wordt geschat dat er eind jaren vijftig 30.000 à 50.000 skiffle-groepen in Groot-Brittannië waren. De verkoop van gitaren groeide snel, en andere muzikanten konden optreden op zelf geknutselde bas en percussie (slagwerk) in zalen zoals kerkzalen en cafés en in de bloeiende koffiebars van Soho, Londen, zoals de 2i's Coffee Bar, de Cat's Whisker en uitgaansgelegenheden als Coconut Grove en Churchill's. Het ging vooral om lekker (goedkoop) muziek maken zonder te streven naar muzikale perfectie. Een groot aantal Britse muzikanten begon hun carrière met skiffle in deze periode. Bijvoorbeeld de vooraanstaande Noord-Ierse muzikant Van Morrisonen, de Britse bluespionier Alexis Korner, evenals Ronnie Wood, Alex Harvey en Mick Jagger. Maar ook volksmuzikanten als Martin Carthy, John Renbourn en Ashley Hutchings. Ook rockmuzikanten als Roger Daltrey, Jimmy Page, Ritchie Blackmore, Robin Trower en David Gilmour En populaire Beat- muzieksuccessen als Graham Nash en Allan Clarke van de Hollies. De Beatles ontwikkelden zich vooral vanuit John Lennons skiffle-groep de Quarrymen. Ook ontwikkelden de Bee Gees zich uit de skiffle-groep van Barry Gibb, de Rattlesnakes.
Hoewel de Skiffle in de jaren '60 naar de achtergrond verdween bereikte in de zomer van 1970 het skiffle-achtige nummer "In the Summertime" van de Britse band Mungo Jerry de top van de hitlijsten in verschillende landen over de hele wereld.
Nederland en België
In Nederland had je skiffle vertolkers als de Eindhovense Lighttown Skiffle Group en de Dordse Mudfield Skiffle Group. Maar ook andere bands begonnen in de jaren zestig in deze stijl, zoals Cats-leden in hun tijd bij The Skyriders.
In België was Ferre Grignard een populaire skiffle-zanger. Een Vlaamse band in deze stijl was de folkloristische 'Pol Van Mossevelde Skiffle Group'. In Noord-Nederland speelt de groep The Old Times Skifflers nog steeds skiffle muziek. Hun theater programma "Skiffle and more" neemt de toeschouwer mee naar het skiffeltijdperk en laat zien welke muziek zoal is beïnvloed door de skiffle.