Otto van Bismarck: verschil tussen versies
| Regel 18: | Regel 18: | ||
In januari 1871 werd koning [[Wilhelm I]] van [[Pruisen]] in Versailles uitgeroepen tot Duitse keizer. Bismarck werd Rijkskanselier van Duitsland. Bismarck probeerde daarna het Duitse [[nationalisme]] te vergroten. In de jaren 1880 maakte Bismarck stappen voor de opbouw van een Duitse welvaartsstaat. Hij verbeterde de nationale gezondheidszorg en zorgde voor verzekeringen en pensioenen. |
In januari 1871 werd koning [[Wilhelm I]] van [[Pruisen]] in Versailles uitgeroepen tot Duitse keizer. Bismarck werd Rijkskanselier van Duitsland. Bismarck probeerde daarna het Duitse [[nationalisme]] te vergroten. In de jaren 1880 maakte Bismarck stappen voor de opbouw van een Duitse welvaartsstaat. Hij verbeterde de nationale gezondheidszorg en zorgde voor verzekeringen en pensioenen. |
||
| − | In 1888 overleed keizer Wilhelm I, die opgevolgd werd door keizer Wilhelm II. Op 18 maart 1890 trad Bismarck onder druk van Wilhelm II op 75-jarige leeftijd af. |
+ | In 1888 overleed keizer Wilhelm I, die opgevolgd werd door keizer [[Wilhelm II]]. Op 18 maart 1890 trad Bismarck onder druk van Wilhelm II op 75-jarige [[leeftijd]] af. |
Huidige versie van 18 mrt 2017 om 12:57
Otto von Bismarck (1815-1898) was een Duitse staatsman. Hij was erg belangrijk bij het ontstaan van het Duitse Keizerrijk in 1871. Van 1862 tot 1890 was hij minister-president van Pruisen en voerde hij een buitenlandse politiek, gericht op vrede in Europa. Dit duurde tot Bismarck in 1890 door keizer Wilhelm II ontslagen werd. Daarna werd Duitsland agressiever in de buitenlandse politiek, wat ze ook wel 'Weltpolitik' noemen.
Jeugd en huwelijk
Otto von Bismarck werd op 1 april 1815 geboren in Schönhausen, een plaats ten westen van Berlijn. Na zijn studie was hij korte tijd officier in het Pruisische leger, waar hij zich opwerkte tot officier. Rond 1840 keerde hij terug naar zijn familie om daar te assisteren na het overlijden van zijn moeder.
Op 28 juli 1847 trouwde Bismarck met Johanna von Puttkamer. Samen kregen ze drie kinderen: Marie (1848-1926), Herbert (1849–1904) en Wilhelm (1852-1901).
Politieke carrière
In 1847 werd Bismarck lid van het Pruisische parlement. Hij was erg nationalistisch, vóór de koning en had een hekel aan het liberalisme, de democratie en het socialisme.
In 1851 werd hij Pruisisch ambassadeur in Sint-Petersburg en Parijs. In 1862 benoemde Wilhelm I Bismarck tot minister-president en minister van Buitenlandse Zaken. In deze posities gaf de 'IJzeren Kanselier' blijk van goede diplomatieke kwaliteiten.
Vanaf 1864 begon Bismarck oorlogen om de Pruisische macht uit te breiden. Hij viel Denemarken aan om Sleeswijk-Holstein te krijgen. In 1866 voerde Pruisen oorlog met Oostenrijk. De oorlog werd gewonnen door Pruisen. In 1870-1871 volgde de Frans-Duitse Oorlog, die Pruisen ook won. Frankrijk verloor toen Elzas-Lotharingen en moest Duitsland herstelbetalingen doen.
Leider van Duitsland & dood
In januari 1871 werd koning Wilhelm I van Pruisen in Versailles uitgeroepen tot Duitse keizer. Bismarck werd Rijkskanselier van Duitsland. Bismarck probeerde daarna het Duitse nationalisme te vergroten. In de jaren 1880 maakte Bismarck stappen voor de opbouw van een Duitse welvaartsstaat. Hij verbeterde de nationale gezondheidszorg en zorgde voor verzekeringen en pensioenen.
In 1888 overleed keizer Wilhelm I, die opgevolgd werd door keizer Wilhelm II. Op 18 maart 1890 trad Bismarck onder druk van Wilhelm II op 75-jarige leeftijd af.
Hij overleed op 30 juli 1898.