Verdrag inzake de Rechten van het Kind

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

In het groen de verdragspartijen en in het paars de landen die het verdrag wel hebben getekend maar niet hebben geratificeerd

Het Verdrag inzake de Rechten van het Kind (IVRK) is een internationaal verdrag dat de rechten van het kind vastlegt en garandeert.

Het werd op 20 november 1989 aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Deze vergadering bestaat uit vertegenwoordigers van alle lidstaten van de Verenigde Naties (VN). Het verdrag werd vervolgens ondertekend en goedgekeurd door de meeste landen, die daarmee aan elkaar beloofden zich aan het verdrag te houden.

Het volgt op de Verklaring van de Rechten van het Kind, die 30 jaar eerder werd aangenomen en die een eenvoudige resolutie van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties was, met tien artikelen die bekend staan als "principes".

Geschiedenis

Het nadenken over kinderrechten en de bevordering van deze rechten in de 20e eeuw leidde tot de goedkeuring van de Verklaring van de Rechten van het Kind in 1959. Daarna wilden een aantal individuen en organisaties echter een meer omvattende tekst die de kracht van een internationaal verdrag zou hebben, met andere woorden een echte toezegging van elk land, wat de Verdrag inzake de Rechten van het Kind niet had.

In 1978 nam de Poolse regering het initiatief om een ontwerpverdrag over de rechten van het kind in te dienen bij de Verenigde Naties. Polen was het land van Janusz Korczak, die over kinderrechten had nagedacht, ze in praktijk had gebracht en erover had geschreven. De Poolse vertegenwoordigers die dit project voorstelden, haalden Korczak aan en lieten zich door zijn werk inspireren.

1979 werd uitgeroepen tot Internationaal Jaar van het Kind door de Verenigde Naties, die het project aanvaardde en steunde. Afgevaardigden van vrijwilligerslanden vormden een werkgroep om het verdrag voor te bereiden. Het project werd ook gevolgd door verschillende niet-gouvernementele organisaties (NGO's) en organen van de Verenigde Naties zoals UNICEF en de Mensenrechtencommissie. Van 1979 tot de aanname van het verdrag had de werkgroep, waarvan de kosten werden betaald door de Verenigde Naties, een secretariaat (een kantoor) in Genève, Zwitserland, waar haar vergadering twee keer per jaar afgevaardigden uit ongeveer 40 landen bijeenbracht. De tekst moest worden aangepast en aanvaardbaar zijn voor zeer verschillende landen, terwijl hij toch nuttig en effectief moest zijn.

Dit werk duurde 10 jaar. Nadat de tekst in deze periode was gewijzigd en aangevuld, werd hij op 20 november 1989 aangenomen, precies 30 jaar na de Verklaring van de Rechten van het Kind. Het verdrag trad in werking op 2 september 1990, een maand nadat al 20 landen het hadden geratificeerd. Het werd sneller ondertekend en geratificeerd dan de andere VN-verdragen en door de meeste landen. Op dit moment hebben, op één na, alle landen ter wereld het verdrag ondertekend en geratificeerd, soms met voorbehoud op één punt. Zuid-Sudan en Somalië hebben het in 2015 geratificeerd. Alleen de Verenigde Staten van Amerika hebben het niet geratificeerd. De Verenigde Staten zijn vaak traag met het ondertekenen van verdragen die volgens hen bindend zijn, maar er zijn voorstanders van het ratificeren van het verdrag.

Inhoud

Het Verdrag inzake de Rechten van het Kind bevat een inleidende tekst en 54 artikelen in drie delen. De eerste 41 gaan over de rechten zelf, het tweede over de toepassing ervan en de middelen die moeten worden gebruikt om ze te verifiëren, en het derde artikel regelt de toepassing ervan vanuit juridisch oogpunt: wanneer treedt het verdrag in werking nadat het is ondertekend en geratificeerd door landen en hoe kan het worden gewijzigd of aangevuld.

De definitie van een kind in de zin van het verdrag staat in het eerste artikel: ieder mens jonger dan achttien jaar, tenzij volgens de wetgeving van het land de meerderjarigheid eerder wordt bereikt. Omdat een pasgeboren kind en een volwassen adolescent echter zeer verschillend zijn, wordt in verschillende artikelen bepaald dat bij de toepassing rekening moet worden gehouden met de leeftijd of de volwassenheid van het kind.

Artikel 2 bepaalt dat landen deze rechten moeten garanderen aan alle kinderen onder hun rechtsmacht, zonder onderscheid of discriminatie.

De artikelen van het Verdrag leggen rechten van verschillende types vast. Daar gaan we in de volgende kopjes verder op in.