Willem van Oranje

Willem van Oranje

Willem van Oranje is geboren op 24 april 1533 op het familiekasteel de Dillenburg in Duitsland.

De ouders van Willem van Nassau (zoals hij eigenlijk heette) waren Willem de Rijke en Juliana van Stolberg. Willem de Rijke was graaf van het gebied Nassau waar ook het kasteel Dillenburg lag. In een eerder huwelijk had hij twee dochters gekregen, waarvan er één was overleden. De andere dochter kon het graafschap niet overnemen. In het huwelijk met Juliana van Stolberg kreeg Willem de Rijke dan toch een zoon, Willem van Nassau. Hij kon later wel het graafschap van zijn vader overnemen.

De eerste 11 jaar van het leven van Willem van Nassau werd hij luthers opgevoed. Toen, in het jaar 1544, overleed zijn oom René van Chalon. Deze was de baas over het prinsdom Orange in Frankrijk. Omdat zijn oom geen kinderen had erfde Willem van Nassau alle titels en gebieden, waaronder dus het prinsdom Orange. Hierdoor mocht Willem van Nassau zich in het vervolg prins van Oranje noemen.

In die tijd was keizer Karel V (de 5e) de baas over veel gebieden, waaronder in Nederland, Duitsland en Frankrijk. Onder hem stonden de graven en de prinsen die elk over een kleiner gebied regeerden. Karel V vond het goed dat Willem van Nassau het prinsdom Orange erfde, maar dan moest hij voor de rest van zijn jeugd wel aan het hof in Brussel wonen. Dit zou betekenen dat hij niet meer luthers mocht zijn, maar katholiek. De ouders van Willem van Nassau vonden dit goed, omdat het ook goed was voor de toekomst van hun zoon.

In 1555 werd Karel de 5e opgevolgd door zijn zoon Fillips 2e. In 1566 was het meteen raak: de protestanten sloegen de beelden van de heilige Christenen kapot.
Dit was de zogenaamde Beeldenstorm. Als reactie hierop stuurde Fillips de 2e een leger onder de leiding van Hertog Alva naar Nederland om de Beeldenstormers de kop in te drukken.
De protestanten werden soms gemarteld en gefolterd soms wel tot op de brandstapel toe.

Tachtigjarige oorlog

In 1568 begon een oorlog die 80 jaar zou gaan duren, de Tachtigjarige Oorlog. Prins Willem van Oranje was de leider van de Nederlandse gewesten (vergelijk provincies). Hij verkocht zijn landgoederen en bezittingen. Met dat geld huurde hij soldaten in. Hij huurde ze in om tegen het Spaanse leger te vechten. Het leger van de prins was niet zo groot als dat van zijn tegenstander Alva. Maar de prins Willem van Oranje had wel een slim plan. Hij wilde vanuit Duitsland, Engeland en Frankrijk de Nederlanden binnenvallen en zo de Spanjaarden verdrijven.

In 1572 werd de stad Brielle veroverd door de Watergeuzen. Geus was eingelijk een scheldwoord, het betekende 'bedelaar'. In de ogen van de Nederlanders was het een eretitel. Er waren watergeuzen en bosgeuzen. De bosgeuzen leefden op het land en de Watergeuzen voeren op zee.
In 1582 was Fillips de 2e het zat en verklaarde hij Willem van Oranje vogelvrij en loofde een beloning uit voor de moordenaar van Willem van Oranje. De beloning bestond uit 25.00 gouden kronen en de familie zou in de adelstand worden verheven.
In 1582 wist een Fransman binnen te dringen in het kasteel waar de prins verbleef. Hij beschoot de prins, maar alleen zijn kaak werd geraakt en de wond was niet dodelijk. De lijfwacht van Willem van Oranje schoot de Fransman direct dood.
In 1584 wist een andere Fransman, Balthasar Gerards genaamd, het vertrouwen van de prins te winnen. Hij wilde (als list naar Frankrijk) maar hij had een paspoort nodig. Maar in plaats van dat hij op 10 juni 1584 het paspoort op kwam halen schoot hij Oranje neer. De laatste woorden van Willen van Oranje waren, in het Frans, "Mijn God, mijn God, heb medelijden met mij en dit arme volk."

Videolink

• van Oranje.wmv Na de Beeldenstorm keert Willem van Oranje zich definitief tegen de koning van Spanje.