Sylvia Weve
| Sylvia Weve | |
| |
| Sylvia Weve maakt een litho. Foto: Frank van Oortmerssen, 2006 | |
| Persoonlijke informatie | |
| Volledige naam | Sylvia Weve |
| Land |  Nederland
|
| Geboortedatum | 28 mei 1954 |
| Geboorteplaats | Utrecht |
| Carrière | |
| Beroep | Illustrator |
| Bekend van | 'Ik leer je liedjes van verlangen, en aan je apenstaartje hangen' |
| Actief | 1981 - heden |
| Genre(s) | Kinderboek |
| Website | |
| https://www.sylviaweve.com/?home | |
|---|---|
Portaal  Kunst & Cultuur
| |
Sylvia Weve werd geboren in Utrecht, op 28 mei 1954. Ze is een Nederlandse illustrator.
Ze groeide op in Roosendaal. In 1976 haalde ze haar diploma aan de Academie voor beeldende kunsten Arnhem (afdeling grafische vormgeving). Sinds 1978 woont zij in Amsterdam.
Daarna ging ze werken voor verschillende kranten en tijdschriften. In 1980 verscheen het eerste door haar geïllustreerde kinderboek, Een noom op school. Inmiddels heeft zij meer dan tweehonderd voornamelijk kinderboeken geïllustreerd en talloze tekeningen gemaakt voor onder andere de Volkskrant, Playboy, Opzij, Vrij Nederland, het Holland Festival en Milieudefensie. Van 1986 tot 1993 gaf ze les in illustratieve vormgeving aan de Academie voor beeldende kunsten Arnhem.
Bij uitgeverij Hillen verscheen in 2006 Kip en ei, het eerste prentenboek waarvoor ze zelf ook de tekst schreef. In 2018 verscheen Logboek van tot nu toe onbekende dieren, waarvoor ze opnieuw zowel de tekst als de illustraties verzorgde.
Sylvia Weve tekent expressief en uitbundig, met veel vaart en beweging. In het begin tekende ze voornamelijk met een bot gemaakte pen en Oost-Indische inkt. Voor het maken van kleuren gebruikte ze viltstift. Met de komst van digitale tekenprogramma's op de computer veranderde haar aanpak. Vanaf dan maakt zij haar illustraties door voor iedere tekening digitale en de 'ouderwetse' technieken te combineren.
Prijzen
In het buitenland kreeg Sylvia Weve veel waardering voor haar illustraties in Ik leer je liedjes van verlangen, en aan je apenstaartje hangen, waarvoor Bette Westera de tekst schreef. Het boek stond op de IBBY Honour List 2012. Voor haar hele oeuvre werd Weve door IBBY Nederland genomineerd voor de ALMA, de Astrid Lindgren Memorial Award, zowel voor 2018 als 2019.
In Nederland is haar werk gedurende haar hele carrière met prijzen bekroond, waaronder de Max Velthuijs-prijs 2019 voor haar gehele werk.
- Zilveren Penseel (1984), voor haar tekeningen in Oma, waar blijft de taart? van Veronica Hazelhoff
- Zilveren Penseel (1991), voor haar tekeningen in Het bad van de zandloper van Rindert Kromhout
- Prof. Pi-prijs, oeuvreprijs voor illustratie (1996)
- Vlag en Wimpel (penseeljury) (2007), voor Kip en ei met tekst van haarzelf
- Gouden Penseel (2013), voor haar tekeningen in Aan de kant, ik ben je oma niet! van Bette Westera
- Vlag en Wimpel (penseeljury) (2015), voor haar tekeningen in Doodgewoon van Bette Westera
- Woutertje Pieterse Prijs (2015), samen met Bette Westera, voor Doodgewoon
- Max Velthuijs-prijs (2019), de oeuvreprijs voor kinderboekillustratoren
- White Raven (2019), voor Zo kreeg Midas ezelsoren, samen met de auteur Maria van Donkelaar. De White Raven is een selectie van bijzondere kinder- en jeugdboeken van over de hele wereld, gemaakt door de Internationale Jugendbibliothek in München
- Shortlist Hans Christian Andersen Prijs (2020)
- Woutertje Pieterse Prijs (2020), samen met Bette Westera, voor Uit elkaar
- Zilveren Griffel (2020), samen met Bette Westera, voor Dit is geen Cobra