Kraai
| Kraai Corvus corone | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| Niet bedreigd | |||
| Leefgebied | Europa, Oost-Azië | ||
| Leefomgeving | divers | ||
| Behoort tot de | Kraaien, Zangvogels, Vogels | ||
|
| |||
| |||
De zwarte kraai (Corvus corone) is een zangvogel uit de familie van de kraaien (Corvidae). Het is inheems (hoort thuis) in West - Europa en het oostelijke Palearctische gebied.
Beschrijving
Het verenkleed van de zwarte kraai is zwart met een groene of paarse glans, veel groener dan de glans van de Roek. De snavel, poten en voeten zijn ook zwart. Het kan worden onderscheiden van de gewone raaf door zijn lengte van ongeveer 48-52 centimeter in vergelijking met een gemiddelde van 63 centimeter voor raven, en van de bonte kraai door zijn zwarte verenkleed. De zwarte kraai heeft een spanwijdte van 84-100 centimeter en weegt 400-600 gram.
Er is vaak verwarring tussen de zwarte kraai en de Roek, een andere zwarte kraaiachtig die vaak in de buurt wordt aangetroffen. De snavel van de kraai is dikker en lijkt daardoor korter, en terwijl bij de volwassen roek de neusgaten bloot zijn, zijn die van de kraai op alle leeftijden bedekt met borstelachtige veren. Daarnaast zijn de vleugels van een zwarte kraai verhoudingsgewijs korter en breder dan die van de roek wanneer ze tijdens de vlucht worden gezien.
Jonge zwarte kraaien zijn te herkennen aan hun bruinachtige verenkleed en blauwe ogen, die beide donkerder worden tot zwart en bruin naarmate de kraai ouder wordt.
Gedrag
De roek is over het algemeen een groepsdier en de kraai grotendeels solitair (alleen levend), maar roeken nestelen af en toe in geïsoleerde bomen, en kraaien kunnen zich voeden met roeken; bovendien zijn kraaien vaak sociaal in winterverblijfplaatsen. Het meest onderscheidende kenmerk is de stem. De roek heeft een hoge "kaaa", maar de keelholte, enigszins levendige, dieper "gekraste kraa" van de kraai verschilt van elke noot van de roek.
De zwarte kraai is luidruchtig, zit op een uitkijkpunt zoals een gebouw of de top van een boom en roept drie of vier keer snel achter elkaar, met een korte pauze tussen elke reeks kwaken. Tijdens elke reeks oproepen kan een kraai een begeleidend gebaar maken, waarbij hij zijn schouders opheft en zijn hoofd en nek naar beneden buigt bij elke kraai. De vleugelslagen zijn langzamer, meer bedachtzaam dan die van de roek.
Zwarte kraaien kunnen tam worden in de buurt van mensen en zijn vaak te vinden in de buurt van gebieden met menselijke activiteit of bewoning, waaronder steden, heidevelden, bossen, zeekliffen en landbouwgrond waar ze concurreren met andere sociale vogels zoals meeuwen, andere kraaiachtigen en eenden voor voedsel in parken en tuinen.
Net als andere soorten kraaiachtigen, zullen zwarte kraaien actief roofdieren en concurrenten lastigvallen die hun territorium binnenkomen of hen of hun nakomelingen bedreigen.
Zoals alle kraaiachtigen zijn zwarte kraaien erg intelligent. Ze kunnen bijvoorbeeld onderscheid maken tussen getallen tot 30, flexibel schakelen tussen regels, en mensen- en kraaiengezichten herkennen. Gezien het verschil in hersenarchitectuur bij kraaien in vergelijking met primaten, suggereren deze vermogens dat hun intelligentie wordt gerealiseerd als een product van vergelijkbare evolutie.
Eetgedrag
Hoewel het een eter is van alle soorten aas, eet de zwarte kraai ook insecten, regenwormen, andere ongewervelde dieren, graan, fruit, zaden, noten, kleine zoogdieren, amfibieën, vissen, stukjes eten en ook stelen ze eieren. Kraaien zijn van nature aaseters, daarom hebben ze de neiging om plaatsen te bezoeken die door mensen worden bewoond om zich te voeden met hun huishoudelijk afval. Kraaien zullen ook roofvogels of zelfs vossen lastig vallen voor hun moorden. Kraaien jagen actief en werken af en toe samen met andere kraaien om te doden, en soms zien ze eendjes vangen voor voedsel. Vanwege hun gezellige levensstijl en verdedigingsvermogen hebben zwarte kraaien weinig natuurlijke vijanden. Echter, krachtige roofvogels zoals de havik, slechtvalk, oehoe en steenarend zullen er gemakkelijk op jagen, en kraaien kunnen plaatselijk een belangrijk prooidier worden.
Nestelen
Ze maken in een boom een nest van takken, maar er kunnen ook richels van kliffen, oude gebouwen en torens worden gebruikt. De 3 tot 4 bruingespikkelde blauwe of groenachtige eieren worden 18-20 dagen alleen door het vrouwtje uitgebroed, dat door het mannetje wordt gevoerd. De jongen vliegen na 29-30 dagen uit. Het is niet ongebruikelijk dat een nakomeling van de voorgaande jaren in de buurt blijft en helpt bij het grootbrengen van de nieuwe jongen. In plaats van een partner te zoeken, zoekt hij naar voedsel en helpt hij de ouders bij het voeden van de jongere broertjes en zusjes.