Hichiriki
De hichiriki (Japans: 篳 篥) is een soort fluit, maar dan met een dubbele riet. Een houtblazer dus. Het wordt gebruikt als een van de twee belangrijkste melodie instrumenten in de zogeheten Japanse gagaku- muziek (verfijnde hofmuziek). Het is een van de "heilige" instrumenten en wordt vaak gehoord op Shinto- bruiloften in Japan. Zijn geluid wordt vaak omschreven als spookachtig. Volgens geleerden ontstond de hichiriki na de 12e eeuw toen de populariteit van de Chinese melodieën, Tōgaku genaamd, in Japan afnam.
Hoewel het een dubbelrietinstrument is zoals de Europese hobo, heeft de hichiriki een cilindrische boring (een doorsnede die overal even breed is) en is het geluid daarmee vergelijkbaar met dat van een klarinet. Het is gemaakt van een stuk bamboe en is 18 centimeter lang met een plat dubbel riet dat een hard en wat 'zoemend' geluid maakt.
Toonhoogtes en versieringen (met name buigtonen) worden grotendeels bepaald door de mondbewegingen van de speler, de zogeheten embouchure. Het instrument is vooral bekend om de embai, een soort glisander- of glijtoontechniek.
De hichiriki is de meest gebruikte van alle instrumenten in de Japanse gagaku- muziek en het wordt gebruikt in vele andere vormen van muziek, ook bij het opvoeren van poëzie.
In de oudheid werd het gebruikt door nomaden in Noord-China. Het is waarschijnlijk dat volken uit Korea, die nauw verbonden waren met de Mongoolse en Tungus- nomaden, het instrument naar Japan brachten.
Links
- YouTube - Hichiriki