Constructivisme (kunst)
Constructivisme is een kunst-beweging uit het begin van de twintigste eeuw, opgericht in 1915 door de Russen Vladimir Tatlin en Alexander Rodchenko. Het heeft raakvlakken met het futurisme. Het constructivisme was van 1917 tot 1921 de officiële kunst van de Russische Revolutie.
Inleiding
Abstracte en sobere, constructivistische kunst die de moderne industriële samenleving en de stedelijke ruimte weerspiegelt en uitbeeld. De beweging was tegen de decoratieve en krullerige vormgeving zoals die van de Jugendstil en voor de industriële assemblage van materialen. Constructivisten waren voorstander van kunst voor propaganda en sociale doeleinden, en werden geassocieerd met het Sovjet- socialisme, de bolsjewieken en de Russische avant-garde.
Constructivistische architectuur en kunst hadden een groot effect op moderne kunststromingen van de 20e eeuw en beïnvloedden grote trends zoals de Bauhaus- en De Stijl - bewegingen. Zijn invloed was wijdverbreid, met grote effecten ook op grafisch ontwerp, industrieel ontwerp (toegepaste kunst), theater, film, dans, mode en, tot op zekere hoogte, muziek.
De constructivisten probeerden werken te maken die de kijker een actieve kijker van het kunstwerk zouden maken.
Bedoeling en kenmerken
Het belangrijkste werk van het constructivisme was het voorstel van Vladimir Tatlin voor het Monument voor de Derde Internationale (Tatlin's Tower) (1919–20). Het kwam niet verder dan een model, want er was geen geld om het uit te voeren. Het had gebouwd moeten worden in Sint Petersburg. Vladimir Tatlin bouwde letterlijk het constructivisme uit. Hij bracht met de collage-techniek van Pablo Picasso reliëf in de onderwerploze kunst en exposeerde hij zelfs zwevende constructies.
_-_Suprematist_Composition_(with_blue_triangle_and_black_rectangle)_(A_7671)_1915.jpg)
Het was vooral het ontzag voor machines, de architect en de toegepaste technische constructies waardoor de constructivisten werden meegesleept. Zij zagen hierin een houvast voor hun streven naar duidelijkheid en exactheid en tegen subjectief individualisme.
Men zocht in de schilderkunst naar een vergelijkbare vereenvoudiging zoals bij Piet Mondriaan. Men ging zo ver tot er ten slotte niets overbleef dan het bekende vierkante zwarte vlak van Malevitsj. Van hieruit werd de schilderkunst vanaf de basis opnieuw opgebouwd.