Bon Jovi
| Bon Jovi | |
| |
| Bon Jovi tijdens een concert in Montreal, 2007 | |
| Achtergrondinformatie | |
| Actief | 1983–heden |
| Oorsprong | New Jersey |
| Leden | |
| Leadzanger/Gitarist | Jon Bon Jovi |
| Gitarist/Achtergrondzanger | Richie Sambora |
| Keyboard/Achtergrondzanger | David Bryan |
| Drummer | Tico Torres |
| Oud-leden | |
| Basgitarist | Alec John Such |
| Website | |
| http://www.bonjovi.com/ | |
|---|---|
Portaal  Muziek
| |
Bon Jovi is één van de bekendste rockbands allertijden. De groep komt uit de Verenigde Staten, New Jersey om precies te zijn. De vocale zanger is Jon Bon Jovi, de pianist en drummer is David Bryan en de drummer is Tico Torres Ze werden wereldberoemd met hits als: "Always",You give love a bad name, "Livin' on a prayer" en hun enige nummer-1 hit in Nederland: "It's my life". In totaal verkocht de band meer dan 130 miljoen platen over de hele wereld. Ook doet de band vaak grote wereldtournees. Ze hebben 2700 concerten gegeven, waar meer dan 34 miljoen mensen naar toe kwamen.
Het begin
Jon Bon Jovi kon al gitaar spelen in 1975, hij was toen 13 jaar. Met zijn eerste band "Razed" leerde hij David Bryan kennen, samen vormden ze een nieuwe band: "Atlantic City Expressway". Met die band speelde hij in lokale clubs rond New Jersey. In 1980 vormde hij een nieuwe band "The Rest". De band verdiende niet genoeg geld, dus moest hij part-time werken in een damesschoenen winkel. Later ging hij in een studio in Manhattan werken. Zijn neef was daar de mede-eigenaar van. Toen Jon 19 was, zong hij R2-D2 We wish you a merry Christmas op een Star Wars kerstalbum, Christmas in the Stars, met muziek van John Williams, geproduceerd door Tony Bongiovi van Power Station. In 1983 deed een lokaal radiostation een oproep om bands te laten optreden als een soort wedstrijd, de beste kreeg een platencontract. Hij won met het lied Runaway. Muzikanten hielpen hem met de puntjes op de I zetten en dat lukte. Op dat moment ontstond de All-Star band.
Succes
Hun debuutalbum kwam uit op 23 januari 1984 en werd uitgegeven door het half Nederlandse, half Amerikaanse label PolyGram. Door het album ging de band ook op tour. Het verkocht 3,5 miljoen stuks. Hun tweede album 7800° Fahrenheit, verkocht 500.000. exemplaren minder, maar was succesvoller in de hitlijsten bij de 7800° Fahrenheit tour kreeg Jon problemen met zijn stem, omdat hij voor het eerst moest zingen voor grote stadion met capaciteiten van meer dan 40.000. toeschouwers. Zijn stem coach adviseerde hem op dan live lager te zingen, dit doet hij ook tot op de dag van vandaag. Hun derde album, Slippery When Wet, werd wereldberoemd en behaalde de eerste positie in de Amerikaanse albumhitlijst. Het album verkocht 14 miljoen exemplaren en bevatte hits als: Livin' on a Prayer en You Give Love a Bad Name. Beide singles werden nummer 1 in de Amerikaanse hitlijsten. in 1994 kwam misschien wel de grootste hit uit de geschiedenis van Bon Jovi uit: Always, nadat een aantal singles aan het einde van de jaren tachtig geflopt waren besloot Jon een ballad te schrijven, over liefdesvrederiet. De video-clip wordt ook wel gezien als de beste van 1994. Always betekende ook een heldenstatus in Europa voor de band. Het lied werd nummer 1 in Canada, Ierland, Zwitserland en Europa. In de Verenigde Staten was het niet zo populair en kreeg het weinig airplays op de radio's. Daarom bleef het ook op 4 steken daar. Veel fans in dat gebied waren teleurgesteld, omdat Bon Jovi meestal hard rock gebruikte en daar was Always niet mee te vergelijken. Het stond op het album Cross Road, dat in veel hitlijsten nummer 1 werd, waaronder Engeland, waar het zelfs het album van het jaar werd. In Japan was het ook zeer populair, na Mariah Carey is Bon Jovi de bekendste internationale artiest in Japan. Het album werd de "miljoenen status" verklaard, het verkocht in Japan 1,150,000 stuks. In Nederland bleef het steken op 2. Verder werden er in totaal meer dan 21.000.000. stuks van verkocht, Bon Jovi's best verkochte verzamelalbum tot op de dag van vandaag.
These Days
De These Days Tour begon in 1995 en eindigde in 1996. Deze tour was de succesvolste voor de band. Er waren 126 concerten over 30 verschillende landen. Er werd ook voor het eerst een concert op DVD gezet vanuit Wembley (het stadion). Een andere rock band: Van Halen stond in het voorprogramma. Het bijbehorende album These Days, kwam uit in 1995 en was populair over de hele wereld en werd nummer 1 in Engeland, waar het 4 weken diezelfde positie behield. Ook in Australië, Oostenrijk, Canada, Nederland, Finland, Europa, Duitsland, Japan, Ierland en Portugal werd het nummer 1. In de Verenigde Staten kwam het niet verder dan een 9e positie. Het verkocht over algemeen slecht, mede door de verkoopcijfers in de Verenigde Staten, waar het nog net een platina status haalde. Ook de singles waren niet echt succesvol, geen enkele single van het album behaalde de nummer 1 positie. Zelfs de eerste latin-ballad single: This Ain't a Love Song (Engeland #6,Nederland #3 en VS #14) van de band werd in geen enkel land nummer 1 Something for the Pain (Engeland #8 en Finland #4), Lie to Me (Engeland #5, België #16 en Nederland #16), These Days (Engeland #7) en Hey God (Nederland #27, Finland #18 en Engeland #13). De Tour was een groot succes over de hele wereld.
Comeback en It's My Life
Na 5 jaar kwam er weer eens een album en een single uit van de band. De eerste single betekende de grootste hit van de band van 2000 tot 2010. Het kwam op nummer 1 in Nederland (de enige nummer 1 single voor Bon Jovi in Nederland). Ook in Oostenrijk, Vlaanderen, Europa, Italië en Zwitserland werd het nummer 1. In Nederland behaalde het de gouden status, het zelfde geld voor Frankrijk, Italië en Engeland. Platina werd het in België, Zweden, Oostenrijk en Australië. Het stond op het album Crush en kwam uit op 23 maart 2000. Het won een VH1 award voor beste videoclip van het jaar, het was het lied van het jaar volgens ASCAP en ze kregen een Grammy-nominatie voor beste Rock optreden, maar die ging uiteindelijk naar U2. Het was dus een grote comeback voor de band. De muziekstijl veranderde in die tijd heel erg. Door Cher's Believe gingen steeds meer artiesten de Techno-muziek gebruiken, ook Bon Jovi. De tweede single, Say It Isn't So van het album werd een bescheiden Europese hit. Het zelfde gold voor Thank You For Loving Me. Het stond allemaal op het album Crush, dat genomineerd werd voor de belangrijkste muziekprijs: de Grammy Awards.
Laatste jaren
De laatste jaren maakt Bon Jovi nog heel veel muziek hun laatste album