Bilbies

Bilbies Macrotis lagotis
Kwetsbaar
Leefgebied	Midden Australië
Leefomgeving	Ondergronds in tunnels
Behoort tot de	Buideldassen
Portaal Biologie

Bilbies of Bilby's (Macrotis lagotis) is een geslacht van in de Australische woestijn levende buideldieren (tevens zoogdieren) die ook bekend staan ​​als Langoorbuideldassen of konijnbandicoots. Ze zijn leden van de orde buideldassen (Peramelemorphia). Ten tijde van de Europese kolonisatie van Australië waren er twee soorten. De kleine bilby stierf in de jaren vijftig uit; de grotere bilby overleeft maar blijft bedreigd. Het wordt momenteel vermeld als een kwetsbare soort. De grotere bilby is gemiddeld 55 cm lang, exclusief de staart, die gewoonlijk ongeveer 29 cm lang is. Zijn vacht is meestal grijs of wit; het heeft een lange, puntige neus en zeer lange oren, vandaar de verwijzing van zijn bijnaam naar konijnen.

Macrotis betekent 'grote oren' in het Grieks, verwijzend naar de grote, lange oren van het dier.

Hier is een beknopt overzicht van de peramelemorph-familie:

• Peramelemorfie

• Thylacomyidae

• Geslacht Macrotis

• Macrotis lagotis , bewaard gebleven
• Macrotis leucura , uitgestorven

• Chaeropodidae (bandicoots met varkenspoten, uitgestorven)
• Peramelidae (geslachten bekend als bandicoots, bestaande en uitgestorven)

Kenmerken

Bilbies hebben de kenmerkende lange bandicoot- snuit en zeer grote oren die warmte uitstralen. Ze zijn ongeveer 29–55 cm lang. In vergelijking met bandicoots hebben ze een langere staart, grotere oren en een zachtere, zijdeachtige vacht. Door de grootte van hun oren kunnen ze beter horen. Het zijn nachtelijke alleseters die geen water hoeven te drinken, omdat ze hun vocht halen uit voedsel, waaronder insecten en hun larven, zaden, spinnen, bollen, fruit, schimmels en zeer kleine dieren. Het meeste voedsel wordt gevonden door in de grond te graven of te krabben en hun zeer lange tongen te gebruiken.

In tegenstelling tot bandicoots zijn het uitstekende tunnelbouwers en bouwen ze uitgebreide tunnelsystemen met hun sterke voorpoten en goed ontwikkelde klauwen. Een bilby maakt een aantal holen binnen zijn leefgebied, tot ongeveer een 12 stuks, en beweegt daartussen, waarbij hij ze gebruikt als beschutting tegen zowel roofdieren als de hitte van de dag. De buidel van de vrouwelijke bilby is naar achteren gericht, waardoor wordt voorkomen dat de buidel tijdens het graven met vuil wordt gevuld.

Bilbies hebben een draagtijd van ongeveer 12-14 dagen, een van de kortste onder zoogdieren. Na de geboorte kruipt het kleintje naar de buidel waar ook de melktepels zitten.

Er wordt gezinspeeld op het uiterlijk van de bilby als een Australische paashaas.

Bilbies worden langzaam bedreigd door verlies en verandering van leefgebied, en concurrentie met andere dieren. Er is een nationaal herstelplan in ontwikkeling om hen te redden. Dit programma omvat het fokken in gevangenschap. Er zijn redelijk succesvolle stappen ondernomen om de bilby populair te maken als een inheems alternatief voor de paashaas door chocolade Easter Bilbies te verkopen (soms waarbij een deel van de winst naar bilby-bescherming en onderzoek gaat).