Plenaire zaal
De vergaderzaal van de Tweede Kamer of plenaire zaal bevindt zich op het Binnenhof in Den Haag. Het is de zaal waar de Tweede Kamer normaal gesproken vergaderd. In de zaal worden overigens slechts een deel van de vergaderingen gehouden. Naast de plenaire zaal zijn er ook zeven commissiezalen, waar commissies van de Tweede Kamer kunnen vergaderen. De belangrijke en grote debatten vinden in de vergaderzaal plaats. Deze debatten worden plenaire vergaderingen genoemd.
De huidige vergaderzaal wordt sinds 1992 gebruikt. Daarvoor vergaderde de Tweede Kamer in de Oude Zaal. De Oude Zaal leek een beetje op de vergaderzaal van de Eerste Kamer, maar werd te klein voor 150 Kamerleden. De vergaderzaal wordt ook wel de plenaire zaal genoemd. Het woord "plenair" betekent iets als "algemeen" of "openbaar". De vergaderzaal moet namelijk openheid uitstralen en is voor algemeen gebruik. Sinds 2021 vergadert de Tweede Kamer niet meer in de plenaire zaal vanwege de verbouwing van het Binnenhof. Tot 2028 vergadert de Tweede Kamer in het oude minister van Buitenlandse Zaken aan de Bezuidenhoutseweg.
Geschiedenis
De Tweede Kamer vergaderde oorspronkelijk in de Oude Zaal. De Oude Zaal was de voormalige balzaal van het Binnenhof en leekt erg op de vergaderzaal van de Eerste Kamer. In de Oude Zaal zaten de Tweede Kamerleden op bankjes naast elkaar. Zij zaten ook aan tweede delen van de zaal recht tegenover elkaar. Deze vergaderzaal was groot genoeg toen de Tweede Kamer nog 100 leden had. In 1956 werd het zetelaantal echter uitgebreid naar 150 zetels. Hierdoor moesten 50 leden meer in de kamer een plaats nemen, waardoor drie mensen op één bankje moesten zitten. Dit maakte de Oude Zaal erg oncomfortabel voor de Tweede Kamerleden.
Daarnaast had de Oude Zaal slechts een kleine publieke tribune, waardoor weinig journalisten en andere mensen bij de vergaderingen konden zijn. Ook was er een gebrek aan commissiezalen en kantoren voor Tweede Kamerleden. Vanaf 1970 werd daarom gezocht naar een oplossing. De Tweede Kamer kocht drie grote gebouwen naast het Binnenhof en liet deze afbreken. Op deze plek moest een nieuwe vergaderzaal komen met extra kantoor- en vergaderruimte. Dit wordt de uitbreiding van de Tweede Kamer genoemd. De uitbreiding is ontworpen door de beroemde architect Pi de Bruijn. Sindsdien heeft de Tweede Kamer een halfronde vergaderzaal.
.jpg)
De Tweede Kamer verhuisde van de Oude Zaal naar de nieuwe vergaderzaal in 1992. Dit gebeurde overigens tijdens een televisie-uitzending, waarin de Tweede Kamerleden afscheid namen van de Oude Zaal en samen naar de nieuwe vergaderzaal liepen. De nieuwe vergaderzaal was ook van moderne technieken en technologie voorzien. Daarnaast was er een publieke tribune voor maar liefst 150 mensen. De nieuwe vergaderzaal heeft ook een moderner uiterlijk.
In 2021 moest de Tweede Kamer tijdelijk verhuizen naar het voormalige minister van Buitenlandse Zaken. Het Binnenhof moest namelijk nodig gerenoveerd worden. Om de verbouwing zo snel mogelijk te laten verlopen werd besloten om het parlement te laten verhuizen. Op deze manier worden kosten bespaard, loopt de veiligheid geen gevaar en ondervindt niemand last van de verbouwing. De huidige tijdelijke vergaderzaal ziet er overigens min of meer hetzelfde uit als de normale vergaderzaal.
Ontwerp
Voor de achterwand zijn twee vakken ingericht. De eerste voor het kabinet en de tweede voor de Voorzitter van de Tweede Kamer. Daartussen bevindt zich een plank met microfoon, waar politici hun zegje kunnen doen. In het midden van de kamer staat een hoog bureau met meer dan vier microfoons. Hier kunnen volksvertegenwoordigers hun collega's onderbreken en vragen stellen.
In de vorm van een theater staan er tafels met zeeblauwe stoelen waar de kamerleden plaatsnemen. Deze stoelen heten zetels en kunnen worden verkregen door stemmen te winnen. Op elke stoel staat het wapen van het Nederlandse koningshuis afgebeeld. De voorzitter zit altijd hoger dan de rest van de kamer. Boven zijn er "balkonnetjes" ingericht voor toeschouwers.
Er ligt een lichtgroen tapijt op de grond. Aan de muur hangt een kunstwerk wat geschilderd is door Ruud van de Wint.
Door een kleine, doorzichtige deur krijgt men toegang tot de kamer. Journalisten mogen in de kamer wandelen om foto's te maken, maar "toeschouwers" mogen alleen op de tribune zitten.