Anthony Eden: verschil tussen versies
k |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Anthony Eden''' (1897-1977) was premier van het [[Verenigd Koninkrijk]] tussen 1955 en 1957. |
'''Anthony Eden''' (1897-1977) was premier van het [[Verenigd Koninkrijk]] tussen 1955 en 1957. |
||
| ⚫ | Eden studeerde in Eton en Oxford. Hij nam als militair deel aan de [[Eerste Wereldoorlog]] en werd onderscheiden met het Military Cross. In 1923 werd hij verkozen als lid van het Lagerhuis voor Warwick en Leamington. Van het Lagerhuis zou hij 34 jaar lid blijven. Zijn specialiteit was de buitenlandse staatskunde. Eden werd in 1926 privè-secretaris van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Austen Chamberlain. Ook diende hij meerdere keren in het Kabinet. Van 1931tot 1933 was hij onder-staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken waardoor hij veel in Genève verbleef en van 1933tot 1935 was hij Lord Privy Seal (bewaarder van het geheime zegel) en van 1935 tot 1938 minister van Buitenlandse Zaken. Ten tijde van zijn benoeming tot minister van Buitenlandse Zaken was hij slechts 38 jaar oud. |
||
| + | Hij was een van de eersten die erkenden dat vrede niet kon worden bewaard door het Volgen van een [[appeasementpolitiek]] tegenover Nazi-Duitsland en de fascisten in [[Italië]]. Hij was gekant tegen de politiek van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Samuel Hoare om de invasie van Italië in Abessinië door de vingers te zien. Na het falen van het Verdrag van Hoare-Laval, dat beoogde een eind te maken aan de [[Tweede Italiaans-Ethopische Oorlog ]], nam Samuel Hoarse ontslag en volgde Antony Eden hem in december 1935 op als minister van Buitenlandse Zaken. |
||
| ⚫ | Eden studeerde in Eton en Oxford. Hij nam als militair deel aan de [[Eerste Wereldoorlog]] |
||
| + | |||
| − | Hij was een van de eersten die erkenden dat |
||
| ⚫ | Hij steunde de politiek om zich niet te mengen in de [[ Spaanse Burgeroorlog]], ondersteunde premier [[Neville Chamberlain]] om de vrede te bewaren door middel van concessies aan [[nazi-Duitsland]] en protesteerde niet toen [[Hitler]] het Rijnland militariseerde in 1936. In 1938 stapte hij uit de toenmalige regering omdat hij het niet eens was met Chamberlains onderhandelingen met Italië. Er is vaak ten onrechte beweerd dat hij aftrad uit protest tegen het Verdrag van München, waarbij Tsjechoslowakije in 1938 werd `verkwanseld' aan nazi Duitsland. |
||
| − | Vrede niet kon worden bewaard door het |
||
| − | Volgen van een [[appeasementpolitiek]] |
||
| − | Tegenover Nazi's in [[Duitsland]] en de |
||
| − | fascisten in [[Italië]]. Hij was gekant tegen de politiek van toenmalig minister van buitenlandse zaken Samuel Hoare om de |
||
| − | invasie van Italië in abyssinie door de vingers te zien. Na het fallen van het verdrag van Hoare-Laval,dat beoogde een eind te maken aan de [[Tweede Italiaanse-Ethopische oorlog ]], |
||
| ⚫ | |||
[[Categorie:Premier van het Verenigd Koninkrijk]] |
[[Categorie:Premier van het Verenigd Koninkrijk]] |
||
Versie van 29 mei 2022 11:12
Anthony Eden (1897-1977) was premier van het Verenigd Koninkrijk tussen 1955 en 1957.
Eden studeerde in Eton en Oxford. Hij nam als militair deel aan de Eerste Wereldoorlog en werd onderscheiden met het Military Cross. In 1923 werd hij verkozen als lid van het Lagerhuis voor Warwick en Leamington. Van het Lagerhuis zou hij 34 jaar lid blijven. Zijn specialiteit was de buitenlandse staatskunde. Eden werd in 1926 privè-secretaris van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Austen Chamberlain. Ook diende hij meerdere keren in het Kabinet. Van 1931tot 1933 was hij onder-staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken waardoor hij veel in Genève verbleef en van 1933tot 1935 was hij Lord Privy Seal (bewaarder van het geheime zegel) en van 1935 tot 1938 minister van Buitenlandse Zaken. Ten tijde van zijn benoeming tot minister van Buitenlandse Zaken was hij slechts 38 jaar oud.
Hij was een van de eersten die erkenden dat vrede niet kon worden bewaard door het Volgen van een appeasementpolitiek tegenover Nazi-Duitsland en de fascisten in Italië. Hij was gekant tegen de politiek van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Samuel Hoare om de invasie van Italië in Abessinië door de vingers te zien. Na het falen van het Verdrag van Hoare-Laval, dat beoogde een eind te maken aan de Tweede Italiaans-Ethopische Oorlog , nam Samuel Hoarse ontslag en volgde Antony Eden hem in december 1935 op als minister van Buitenlandse Zaken.
Hij steunde de politiek om zich niet te mengen in de Spaanse Burgeroorlog, ondersteunde premier Neville Chamberlain om de vrede te bewaren door middel van concessies aan nazi-Duitsland en protesteerde niet toen Hitler het Rijnland militariseerde in 1936. In 1938 stapte hij uit de toenmalige regering omdat hij het niet eens was met Chamberlains onderhandelingen met Italië. Er is vaak ten onrechte beweerd dat hij aftrad uit protest tegen het Verdrag van München, waarbij Tsjechoslowakije in 1938 werd `verkwanseld' aan nazi Duitsland.