Sleutelroman
Een sleutelroman of roman à clef is verhaal, waarbij echt bestaande personen zo "vermomd" worden dat zij als niet-bestaande personen overkomen. Zij krijgen bijvoorbeeld andere namen, een ander uiterlijk of andere kenmerken. Voor de meeste lezers zijn deze verwijzingen onduidelijk. Zij denken dat de schrijver deze personages zelf bedacht heeft. In werkelijkheid zijn het echt-bestaande personages. Alleen lezers met de juiste kennis zien de verwijzingen. In het verhaal zijn er meerdere bewijzen die dienen als "sleutel" (oplossing). Soms kan er ook een sleutel achterin het boek worden toegevoegd.
Een bekend voorbeeld van een sleutelroman is Max Havelaar van Multatuli. In het boek schrijft Multatuli over de koloniale regering in Nederlands-Indië. Dit is gebaseerd op zijn eigen belevenissen in de kolonie. Het personage "Max Havelaar" is hierdoor de schrijver "Multatuli". Een ander voorbeeld is Die Leiden des jungen Werthers van Johann Wolfgang von Goethe. In het boek schrijft Werther (Goethe) brieven over zijn liefde voor Lotte. Lotte is gebaseerd op de echte bestaande Charlotte Buff, waarop Goethe verliefd was. Net als in het boek was Charlotte al verloofd met een ander.