Honderd Dagen (1815)
|
|
De Honderd Dagen was een periode van 20 maart tot 8 juli 1815. In deze periode was Napoleon Bonaparte opnieuw (dus voor de tweede keer) keizer der Fransen geworden. Napoleon was in 1814 tijdens de Zesde Coalitieoorlog verslagen en werd vervolgens verbannen naar Elba. In februari 1815 wist Napoleon te ontsnappen van het eiland en kwam bij Marseille aan land. Vervolgens werd hij op 20 maart opnieuw gekroond tot keizer der Fransen.
Napoleon werd namelijk in Frankrijk nog steeds als held gezien. Ook waren de Fransen klaar met koning Lodewijk XVIII die het land moest ontvluchten. Hierdoor wist Napoleon de steun van het Franse volk en leger te krijgen. Hij probeerde ook de steun van het buitenland te krijgen, maar de andere landen zagen hem als bedreiging en verklaarden Frankrijk de oorlog. Dit leidde tot een korte oorlog, waarin Napoleon uiteindelijk tijdens de slag bij Waterloo definitief werd verslagen. Hierna moest hij troonsafstand doen en werd verbannen naar Sint-Helena. Hij overleed hij in 1821.
De Honderd Dagen van Napoleon staan ook wel bekend als de Zevende Coalitieoorlog, de Belgische Veldtocht of de Waterlooveldtocht. Overigens zat Napoleon niet precies 100 dagen, maar 110 dagen op de troon. Toch wordt de periode de Honderd Dagen genoemd.
Achtergrondinformatie
Congres van Wenen
Zie Congres van Wenen voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Na de Zesde Coalitieoorlog werd Napoleon verslagen. Hij werd gedwongen om af te treden en verbannen naar Elba. Vervolgens kwamen de Europese regeringsleiders en diplomaten samen op het Congres van Wenen. Op dit congres maakten zij afspraken over de toekomst van Europa, aangezien het sinds de Franse Revolutie erg onrustig op het continent van geweest. De meeste vertegenwoordigers op het Congres van Wenen waren conservatief. Zij wilden terug naar de situatie van vóór de Franse Revolutie (naar het ancien régime). Hierdoor werd Europa teruggedraaid naar de situatie vóór 1789.
Voor Frankrijk betekende dit dat het huis Bourbon terug op de troon kwam. Frankrijk werd hierdoor opnieuw een koninkrijk met koning Lodewijk XVIII, de broer van de onthoofde koning Lodewijk XVI, als staatshoofd. De macht van de koning werd hierdoor hersteld, hoewel er ook een vast parlement kwam. Toch besteedde de koning opnieuw het grootste gedeelte van zijn tijd aan feesten en het leven in luxe. De bevolking had hierdoor het gevoel alsof zij weer terug bij af waren.
Napoleon op Elba
Ondertussen verbleef Napoleon op het Italiaanse eiland Elba. Hier zat hij niet gevangen; hij mocht Elba namelijk zelf besturen. De Europese machten konden Napoleon hierdoor goed in de gaten houden. Toch voelde het voor Napoleon als een bespotting. Hij regeerde namelijk voor de Zesde Coalitieoorlog over bijna heel Europa, terwijl hij nu slechts een klein eiland had. De Europese machten bespotten Napoleon ook door hem de titel "Keizer van Elba" te geven.