Johannes Blaskowitz
Johannes Blaskowitz (10 juli 1883 - 5 februari 1948) was een Duitse generaal. In de Tweede Wereldoorlog was hij april/mei 1945 commandant van de zogeheten "Festung Holland" (Vesting Nederland).
In 1901 trad Blaskowitz als vaandrig tot het leger van Pruisen toe (Pruisen was een koninkrijk binnen het Duitse keizerrijk). Tijdens de Eerste Wereldoorlog vocht hij zowel aan het oostelijk als aan het westelijk front. In 1921 was hij opgeklommen tot majoor, werd in 1926 luitenant-kolonel en in 1929 kolonel. In 1932 werd hij generaal-majoor, een jaar later al luitenant-generaal en in 1935 generaal der infanterie.
Tweede Wereldoorlog
Blaskowitz was betrokken bij de bezetting van het Sudetenland (een Tsjechisch-Duitse grensstreek, oktober 1938) en veroverde, toen de Tweede Wereldoorlog was uitgebroken, met zijn troepen in september 1939 de Poolse hoofdstad Warschau. Van oktober 1939 tot mei 1940 was hij opperbevelhebber in Polen.
Tijdens het verdere verloop van de Tweede Wereldoorlog was hij uitsluitend actief aan het westelijke front. Na de veldtocht tegen Frankrijk (voorjaar 1940) werd hij in dat land militair gouverneur, en na de geallieerde invasie (juni 1944) leidde hij de terugtocht van een deel van de Duitse troepen. Een maand voor de Duitse capitulatie werd hij in april 1945 in Nederland benoemd tot commandant van de "Festung Holland". Hij nam in Hilversum het commando over van generaal Friedrich Christiansen. De nog altijd in Hilversum aanwezige bunker is naar Blaskowitz genoemd. Deze bunker ligt vlak bij de TV toren en er staan tegenwoordig huizen op.
Capitulatie
Nadat op 4 mei 1945 de Duitse troepen in Noordwest-Europa zich hadden overgegeven, ging Blaskowitz op 5 mei 1945 in hotel De Wereld in Wageningen akkoord met de capitulatie van de 120.000 man Duitse militairen, die Nederland nog bezet hielden (de officiële ondertekening volgde een dag later). Behalve vertegenwoordigers van de geallieerden was ook Prins Bernhard, in zijn hoedanigheid van opperbevelhebber van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten, bij dit historische moment aanwezig.
Blaskowitz, die - zoals alle Duitse bevelhebbers - door de geallieerden als een oorlogsmisdadiger werd beschouwd, heeft zich daarvoor nooit hoeven te verantwoorden. Nog voordat in Neurenberg een proces tegen hem begon, maakte hij begin 1948 een eind aan zijn leven. Volgens andere verhalen zou hij echter in zijn cel zijn vermoord.