|
Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.
|
|
|
|
|
Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.
|
|
|
Warmtebehandeling van materialen zal in veel gevallen de eigenschappen van het desbetreffende materiaal doen veranderen. Het vraagt veel ervaring en dus ook kennis om met de warmtebehandeling (of kou-behandeling) een gunstige verandering van het materiaal te geven. Het kan ook verkeerd gaan. Dat zie je bijvoorbeeld bij het bakken van brood. Bak je het deeg te kort, dan is het brood niet gaar, bak je het te lang, dan kan het brood verbranden.
Al in de prehistorie (zo'n 72.000 jaar geleden) onderzocht de vroege mens het effect van warmte of hitte op steen. Zo is uit archeologisch onderzoek gebleken dat men stenen voor gereedschappen met warmte behandelde om de schilferende eigenschappen te verbeteren. Het vuur werd dus niet alleen gebruikt om zich aan te warmen en om licht te geven, maar is dus ook gebruikt om dingen te verwarmen en verhitten.
Later was de kennis van verwarmen en verhitten natuurlijk ook belangrijk bij het maken van aardewerk potten en stenen. Nog weer later leerde de (vroege) mens hoe metalen als lood, tin, koper, ijzer, goud en zilver te smelten en te smeden. Ook bijkomende zaken als de manier van verhitten (soort brandstof en zuurstof toevoer) vergrootte de kennis en deze werd van ouder op kind doorgegeven. In feite een vroege vorm van wetenschap en technologie. Het zal in veel gevallen een kwestie van uitproberen en falen zijn geweest (de Engelsen noemen het trial and error).