RSC Anderlecht
anderlecht is de beste ploeg van België. Ze werden al 30 keer Kampioen en won al 8 keer de beker voor meer ga dan naar rsca.be
Geschiedenis
7 mei 1908 komen op initiatief van Charles Roos in café Concordia in de Aumalestraat een twaalftal sportliefhebbers samen. Ze besluiten er een club op te richten "die de opdracht krijgt om binnen de gemeente Anderlecht de atletische sporten in het algemeen en het voetbal in het bijzonder te ontwikkelen". Die beslissing betekent dus de geboorte van Sporting Club Anderlecht, dat vanaf 20 juni 1933, ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan "Royal" voor zijn naam mag schrijven. In die periode was het immers een traditie, dat verenigingen die een kwarteeuw bestonden, een "koninklijk" strikje rond hun naam mochten binden. De officiële naam van de paars-witte club is door de jaren heen behouden gebleven, maar ze is in haar bestaan wel een aantal keren naar een ander terrein verhuisd. Het allereerste veld van Anderlecht lag immers vlak naast een nauw paadje dat naar Scheut leidde. Tegenwoordig is dat de "Eedstraat". Omdat in die ver vervlogen tijden enkel de goed ingewijden het veld wisten liggen, maakten de lidkaarten toen discreet melding van het feit dat het "naast het kerkhof" lag. Op dat veld, dat slechts met veel goede wil min of meer als een grasmat zou kunnen worden omschreven, betwistte paars-wit zijn eerste wedstrijd tegen een representatieve selectie van het Instituut Saint-Georges. Die werd met een onverbiddelijke 11-8 terug naar huis gestuurd. Ook in de volgende wedstrijden zorgden de paars-witten voor zo'n grote doelpuntenkermis, dat de secretaris uit die dagen, Michel Hames, ervoor opteerde om de ploeg in te schrijven in de competitie, die werd georganiseerd door de UBSSA (Union Belge des Sociétés de Sports Athlétiques), de voorloper van de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Van Scheut naar het Meirpark
Sporting Club Anderlecht werd ingedeeld in de derde regionale afdeling en eindigde na zijn eerste jaar in die competitie dadelijk in het spoor van de doublures van Union Sint-Gillis en Ukkel Sport. Dat was meteen goed voor een promotie, die in hoofdzaak te danken was aan de aanvallers Gaston Versé en Jef Bruggeman. Samen scoorden ze meer dan de helft van de 104 doelpunten, die Anderlecht dat seizoen maakte. Versé vond immers 34 keer de weg naar het doel en zijn kompaan zette 32 keer de netten bol. In het seizoen 1912-1913 ging Anderlecht onder impuls van niemand minder dan Theo Verbeeck, die later zo veel voor stamnummer 35 zou betekenen, dan voor het eerst door de grote poort van de nationale afdelingen. In illo tempore was de ploeg al zo populair, dat de infrastructuur te klein werd. Eerst kwam er een verhuis naar de Verheydenstraat, die nu de Demosthenesstraat heet en op 1 april 1917 volgde dan de definitieve verhuis naar het Meirpark, dat later werd omgedoopt tot Astridpark. De bouw van de nieuwe thuishaven kostte toen in die tijd 7.000 frank, maar financieel gezien had de ploeg ondanks de verwikkelingen van de eerste wereldoorlog al de wind in de zeilen. Uit de boekhoudingsdocumenten blijkt immers dat het jaar voordien was afgesloten met een positief saldo van 709,47 frank. Dat was best een aardig sommetje. Een lidkaart kostte toen immers 3 frank per trimester en een toegangsticket voor de wedstrijden kostte, naargelang de gekozen plaats 10 of 12,5 centiem. Het stadion werd het Emile Versé Stadion genoemd. Dat was een eerbetoon aan de genereuze mecenas, die zich in de begindagen met hart en ziel voor de nieuwe vereniging had ingezet. Een andere datum die met gouden letters in de annalen van de clubgeschiedenis is ingeschreven is 16 april 1921. Op die dag stootte Sporting Club Anderlecht na een testwedstrijd tegen Club Luik immers door naar de hoogste Belgische voetbalafdeling. Voor de 2.000 meegereisde aanhangers, die niet hadden geaarzeld om de verre verplaatsing naar Tilleur mee te maken, werd het die dag een onvergetelijk feest. Voor het eerst in de clubgeschiedenis duidde de club daarna in de persoon van Cyrille Bunyan een trainer aan, maar toch had paars-wit het in die begindagen erg moeilijk om zich bij de elite te handhaven. In één decennium moest de ploeg zelfs vier keer de bittere pil van de degradatie slikken : in 1923, 1926, 1928 en 1931. De supporters van Daring en van Union, de twee ploegen die toen het Belgische voetbal overheersten, aarzelden dan ook niet om Sporting als liftploeg te bestempelen. Toch ontlook ook al in die dagen heel wat talent in het Versé Stadion. Zowel doelman Jean Caudron en middenvelder Charles Demunter als aanvaller Fernand "Cassis" Adams brachten het zelfs tot Rode Duivel. Voorgoed bij de elite Nog meer dan het jaar 1921 was het seizoen 1934-1935 echt historisch te noemen. Naast de omvorming van de club tot een coöperatieve vennootschap, werd voor het eerst een splinternieuwe tribune opgetrokken. Het was de voorloper van de tribune, waarin nu de loges zijn ondergebracht. Ook op het veld volgden de successen elkaar op. Onder de bezielende leiding van coach Charles Gillis, won Sporting bovendien het kampioenschap in eerste divisie, het voorportaal van de hoogste afdeling. Zo drong paars-wit voorgoed door tot de eredivisie om die plaats bij de elite nier meer af te staan. Van de huidige eersteklassers speelt enkel Standard al even lang op het hoogste niveau. Een interessante wetenswaardigheid is dat in de ploeg, die Anderlecht voor zijn eerste wedstrijd bij de elite op 8 september 1935 op het Kiel tussen de lijnen bracht ene ... Constant Vanden Stock speelde.
Ook de jaren veertig hebben onuitwisbare sporen nagelaten. Zo haalden de sportieve verantwoordelijken van de club alle sportieve en financiële krantenkoppen door maar liefst 125.000 frank te betalen voor de transfer van de Antwerpse bombardier Jef Mermans, die tot dan toe de ene goal na de andere had gescoord voor Tubantia Borgerhout. Met hem in de rangen behaalde Sporting in 1947 ook zijn eerste landstitel. Daarna volgden twee keer drie titels op rij, met name aan het eind van de seizoen 1949, 1950 en 1951 en 1954, 1955 en 1956. De eerste titel werd behaald onder leiding van de Franse trainer Georges Périno, terwijl de Engelsman Ernest Smith als mentor fungeerde bij de twee volgende kampioenschappen; De belangrijkste trainer uit de jaren vijftig was echter een andere onderaan van het fiere Albion : Bill Gormlie. Hij bezorgde Anderlecht liefst vijf opperste bekroningen. Niet alleen het drieluik tussen 1954 en 1956, maar ook de kampioenschappen van 1950-1951 en van 1958-1959. De Corsicaan Pierre Sinibaldi deed als coach echter nog beter, want tussen 1963 en 1968 zorgde hij voor liefst vijf opeenvolgende landstitels. In de jaren zeventig en tachtig werd Anderlecht ook in Europa een grote naam. De ploeg versloeg in de finale van de UEFA Cup Winners' Cup in 1976 West Ham, verloor nadien de finale van dezelfde cup tegen Hamburg, maar won in 1978 opnieuw de eindstrijd van die Europa cup tegen Austria Wenen. In 1983 volgde ook een succes in de EUFA-Cup tegen Benfica. Ondanks de twee overwinningen in de Europese Supercup tegen Bayern Munchen in 1976 en tegen Liverpool in 1978, is paars-wit er jammer genoeg nooit in geslaagd de meest prestigieuze Europacup, die voor landskampioenen, te winnen. Misschien lukt dat wel in de volgende eeuw. Als krasse negentigjarige blijft het roemrijke stamnummer 35 in ieder geval alert en ambitieus, zodat het niet moet wanhopen.
spelers
Spelerskern
| Code | Positie | Code | Positie |
|---|---|---|---|
| DM | Doelman | LM | Linksmidden |
| RB | Rechtsback | CAM | Aanvallende middenvelder |
| CV | Centrale verdediger | RV | Rechter vleugelspits |
| LB | Linksback | LV | Linker vleugelspits |
| CVM | Verdedigende middenvelder | CA | Hangende spits |
| CM | Centrale middenvelder | SP | Diepe spits |
| RM | Rechtsmidden |
transfers
Zomer=
.svg){kind=small}
technische staf
=
==
Technische staf
| naam | land | functie |
|---|---|---|
| Roger Vanden Stock | .svg){kind=small} België |
Voorzitter |
| Herman Van Holsbeeck | België |
Manager |
| Ariël Jacobs | België |
Hoofdtrainer |
| Besnik Hasi |  Albanië |
Assistent-trainer |
| Daniël Renders | België |
Assistent-trainer |
| Filip De Wilde | België |
Keeperstrainer |
| José Garcia |  Spanje |
Teammanager |
| Philippe Collin | België |
Secretaris-Generaal |
| Eric Dehaeseleer | België |
Conditietrainer |
| David Steegen | België |
Persverantwoordelijke |
| Pierre Desmet | België |
Community Manager |
| René Trullemans | België |
Financieel Directeur |
| Chris Lioen | België |
Commercieel Directeur |
| Jean Kindermans | België |
Directeur Jeugdopleiding |
| Robert De Pot | België |
Internationale Relaties |
| Rik Van de Velde | België |
Hoofd scouting |
trainers
Trainers
|
|
kapiteins
Kapiteins
|
|
Externe links
Sjabloon:Bron Sjabloon:Navigatie selectie RSC Anderlecht Sjabloon:Navigatie Eerste klasse (voetbal België) bg:РСК Андерлехт cs:RSC Anderlecht da:RSC Anderlecht fi:RSC Anderlecht he:אנדרלכט (כדורגל) hr:R.S.C. Anderlecht hu:RSC Anderlecht id:R.S.C. Anderlecht ja:RSCアンデルレヒト ko:RSC 안더레흐트 lt:RSC Anderlecht lv:Briseles "Anderlecht" no:RSC Anderlecht pl:RSC Anderlecht ro:R.S.C. Anderlecht sk:RSC Anderlecht sr:ФК Андерлехт sv:RSC Anderlecht tr:RSC Anderlecht uk:Андерлехт (футбольний клуб) vi:R.S.C. Anderlecht vls:RSC Anderlecht zh:安德莱赫特足球俱乐部