Mandaatgebied Palestina
Onderstaand artikel werd aanvankelijk verwijderd. Wegens discussie heb ik dit opnieuw gepubliceerd om bepaalde punten te verduidelijken.
Voorgeschiedenis
Voor de Engelsen het mandaat over Palestina kregen was er een oorlog in het gebied
Oorlog met het Ottomaanse rijk
Palestina werd in 1918 door de Engelsen veroverd. Daarvoor was het onderdeel geweest van het Ottomaanse rijk. Dat rijk was een tegenstander van de geallieerden in de Eerste Wereldoorlog. De Engelsen en Fransen wilden daar allebei gebied veroveren. Ze wilden geen ruzie met elkaar en sloten een geheim verdrag. Het Sykes-Picotverdrag van 16 mei 1916 stelde vast hoe ze het gebied gingen verdelen.
De Britten hadden al een afspraak met een groep Arabische vrijheidsstrijders. Faycal Hoessein was hun leider. in 1915 stuurde McMahon hem een officilele brief. De Engelse regering beloofde hem plechtig het hele Arabische gebied. Ze mochten daar dan een Arabische staat maken. Ook Palestina hoorde bij dat gebied. De Arabische vrijheidsstrijders moesten dan wel met de Engelsen meevechten tegen de Ottomanen.
Het Sykes-Picotverdrag werd voor hen verborgen gehouden. Ze mochten niet weten, dat ze bedrogen werden en hun levens voor niks verspild werden. De Groot Arabische opstand begon 5 juni 1916. Het Arabische leger verloor veel manschappen in de gevechten en werd steeds kleiner. Er wordt wel gedacht, dat de Engelsen hen expres de moeilijkste gevechten hebben laten doen. Op het laatst stelde hun leger niet veel meer voor. Engeland en Frankrijk zagen direct een kans. Ze hielden zich aan het Sykes-Picotverdrag en verdeelden de gebieden onder mekaar. De Fransen het gebied van het huidige Syrië en Libanon, de Britten Irak en Palestina ( nog inclusief Jordanië ). Voor de Britten was dit gebied vooral belangrijk vanwege de landroute naar India en het Suezkanaal was belangrijk voor hun Olievervoer. In Libanon woonden veel christenen. Frankrijk voelde een een speciale band met Libanon en Syrië. Al sinds de kruistochten.
De Russen kwamen te laat om mee te doen met dit landjepik.
Balfourverklaring en de rol van het Christenzionisme
De Balfourverklaring is genoemd naar Lord Balfour. Hij was minister van Buitenlandse zaken. Zijn Premier was David Lloyd George. Ze waren allebei Christenzionisten.
Balfour was wel christenzionist, maar hij hield niet zo van joden. Hij vond het maar "rare mensen", die niet meededen met andere mensen, alleen met elkaar omgingen en trouwden. Hij wilde "er niet teveel van " in Engeland. Hij steunde zionisme omdat hij hoopte, dat Jezus snel zou terugkomen op aarde. Daarom moest hij de joden aan een joodse staat in Palestina helpen. Niet omdat hij Joden steunde. Veel christenzionisten zijn antisemitisch.
In Juli 1917 vroeg lord Balfour een voorstel aan de zionisten over een joodse staat.
voorstel van de zionisten
!: De Regering van Zijne Majesteit accepteert het principe dat Palestina moet worden hersteld als het Nationale woonplaats van het Joodse volk.
Dat betekent,: De Engelse regering vindt, dat Palestina een joods gebied moet worden. het woord 'hersteld" betekent dat het gebied net als in de oudheid moet worden. Net zo groot en er moeten meest joden wonen.
2: Zijne Majesteit's Regering zal haar uiterste best doen om de verwezenlijking van dit object te verzekeren en zal de noodzakelijke methoden en middelen bespreken met de Zionistische Organisatie.
Dat betekent, dat de Engelse regering een joodse staat in Palestina alle steun geeft en alles met de zionisten gaat bespreken.
Balfourverklaringen
Op 31 oktober stuurde Lord Balfour zijn verklaring in een brief aan lord Rothshield. Op 2 november 1917. bracht Balfour de plannen officieel naar buiten: Hij nam het zionistische voorstel over. Wel maakte hij de Engelsen er iets meer de baas over. Zijn kabinet ging een "Joodse Nationale Woonplek" helpen ontstaan en ondersteunen. Niemand weet wat "Joodse Nationale woonplek" nu eigenlijk betekent. Er had eerst “Joodse Staat” gestaan. Dat werd snel aangepast, omdat men toch dacht, dat anderen dat niet wilden. Er waren ook nog leden van de regering, die geen christenzionisten waren. Die werden overgehaald door:
- Vervanging van de woorden "Joodse staat" door het vage "joodse Nationale woonplek". De eigenlijke bedoeling bleef om van Palestina een land voor de joden te maken. Dat werd verstopt achter vage woorden.
- Ze zeiden, dat de dankbare Joodse bevolking dan de landroute naar India en de olieroute door het Suezkanaal konden helpen bewaken tegen de Fransen.
In zijn brief aan lord Curzon in 1919 schrijft Balfour: "Het zwakke punt van ons standpunt is natuurlijk dat we in het geval van Palestina opzettelijk en terecht weigeren het principe van zelfbeschikking te accepteren."
en
"Want in Palestina stellen we niet voor om zelfs maar door de vorm te gaan voor het raadplegen van de wensen van de huidige inwoners van het land ... de Vier Grootmachten zijn toegewijd aan het zionisme”.
>Kort gezegd staat er: De Palestijnen mochten geen rol spelen in Palestina. Ze mochten niet meepraten en meebeslissen over Palestina. Alleen Zionisten mochten meepraten. Er mocht geen zelfbestuur komen van niet-joden in Palestina. Er moest een joodse staat komen. Ook de 4 grootmachten willen dat.
De vier grootmachten zijn de regeringen van Engeland, Frankrijk, Rusland en Amerika. Hij lijkt overtuigd, dat die ook Christenzionisten zijn! Er zal dus wel; overleg zijn geweest. De grootmachten bepaalden ook de Volkerenbond. Hij schreef verder, dat ook al woonden er nu Palestijnen, dat mocht niet zo blijven. Ook al stond er in het mandaat, dat Palestina een zelfstandige staat moest worden. De beslissende landen in de volkerenbond wilden ook allemaal een staat voor joden en geen Arabische staat Palestina. Niemand wilde het mandaat echt uitgevoerd zien. Het aantal Joden moest omhoog en niet joden moesten betekenisloos worden in Palestina.
Dat verklaart, waarom de Balfourverklaring later in het mandaat van de Volkerenbond is gekomen. Christelijke Zionisten konden voldoende druk en invloed uitoefenen in de Volkerenbond. De Volkerenbond had wel bepaald, dat er snel een onafhankelijke staat Palestina zou moeten komen. Maar heeft er ook niets aan gedaan om die te laten ontstaan. Eigenlijk waren dat lege woorden.
Verdeling van het gebied
Nadat het Ottomaanse rijk was verslagen, nam de Volkerenbond de macht over de veroverde gebieden. Wel vonden ze, dat de veroveraars Engeland en Frankrijk het bestuur over moesten nemen. De Arabische opstandelingen werden niet genoemd en kregen geen mandaat,. Ze werden doodgezwegen.. Op 24 juni 1922 gaven ze de Engelsen en Fransen in een mandaat het bestuur over de door hen bezette gebieden. In dat mandaat werd specifiek de opdracht gegeven, die gebieden zo snel mogelijk een zelfstandige regering te geven.
Alleen Palestina had 2 precies omschreven opdrachten:
1: Het gebied moest snel zelfstandig worden. Met een bestuur voor alle inwoners.
2: Er moest een joodse nationale woonplek gemaakt worden. Er werd een Joods land bedoelt.
Voor Palestina was de Balfourverklaring ovegenomen en aan het mandaat toegevoegd. Daarmee werd de oprichting van een zelfstandig Palestina niet meer mogelijk. De Engelse Christenzionisten konden hun gang gaan.
De andere gebieden werden vrij snel en gemakkelijk zelfstandig. Alleen in Palestina werd geen poging ondernomen een zelfstandige regering op te zetten. De Engelse regering wilde helemaal geen Arabische staat, maar een joodse staat daar. In de Engelse Regering waren veel Christenzionisten. Die wilde al sinds de 17e eeuw een joodse staat in Palestina, die vrijwel helemaal uit joden moest bestaan. Voor Palestijnen was geen plek in Palestina vonden ze. Balfour was daar ook heel duidelijk over geweest.
Een olierijk groot- Arabische staat zou machtig kunnen worden. Dat wilden Europese landen niet. Verdeel en heers. Kleinere landen met eigen belangen leek beter voor Europa. Zeker nu gebruik van olie in opkomst was. Er kwam geen Groot-Arabische staat. Het gebied werd opgedeeld. De Engelsen gaven het bestuur over Syrië als troostprijs aan Faisal Hoessein. Die vond zichzelf wel koninklijk. Hij maakte zichzelf de eerste koning van Syrië. Tot de Fransen hem daar verdreven. Het was immers Frans mandaat gebied! De Engelsen hadden daar helemaal niets te zeggen! Daarop werden de landen Irak en Trans-Jordanie aan zijn zoons gegeven. Die vonden zich ook wel koninklijk. Ze maakten zich koning van hun gebied. Toch wel iets anders dan het beloofde groot- Arabisch rijk.
De Engelse regering werd in die tijd bepaald door Christenzionisten. Die zorgden ervoor, dat het geen Arabische staat Palestina werd. De Volkerenbond en later de VN blijven verantwoordelijk voor het mandaat dat ze de Engelsen hadden gegeven. Ook die deden er niets aan om een zelfstandig Palestina te laten ontstaan. En hebben er nog steeds niets aan gedaan. Ook de Volkerenbond en VN lijken ook door Christenzionisten bepaald.
De Russische revolutie veranderde de regering daar. Ze waren niet meer Christenzionistisch. Daarom brachten de Russen het geheime "schandalige" Sykes-Picotverdrag naar buiten. Toen kregen de Arabieren pas echt door, dat ze verraden waren. Dat verraad is de Arabieren altijd blijven steken. Het verklaart, waarom ISIS aanslagen vooral in Engeland en Frankrijk gebeuren.
Verbinding zionisme en christenzionisme:
Christenzionisme is een paar eeuwen ouder, dan het joodse zionisme. Het ontstond al in de 17e eeuw. Als gevolg van de protestantse reformatie. Zionisme betekent het joods streven naar een eigen staat. Het woord werd voor het eerst gebruikt door Nathan Birnbaum in zijn tijdschrift ‘Selbstemancipation’. Hij schreef daarin vaak over een Joodse staat.
Theodore Herzl pakte het zionisme op in 1896 Hij schreef het pamflet “der Judenstaat”. >betekent : "de Jodenstaat" In 1897 werd het eerste zionistische congres gehouden. Uit verdere congressen ontstond de “World Zionist Organsiation”. Deze organsatie maakte het zionisme groot.
Voor die tijd groeide het antisemitisme. Ook in West Europa, maar vooral in Midden- en Oost Europa. De vluchtende joden gingen toen nog vooral naar de USA. Ook in het Ottomaanse rijk waren ze welkom. Er waren veel dunbevolkte gebieden. De Ottomanen dachten, dat het goed voor het land zou zijn. als daar Joden zouden komen wonen. De meeste joden dachten helemaal nog niet aan het oprichten van een joodse staat. Dat begon pas na de zionistische congressen en de oprichting van de "World Zionist Organsiation".
Een belangrijke vriend en hulp van Theodore Herzl was dominee William Henry Hechler. Hij wordt vaak de eerste moderne Christelijke Zionist genoemd. Hechler had berekend uit de bijbel, dat in 1897 de terugkeer van de joden naar Palestina zou beginnen. Hij geloofde, dat Jezus heel snel op aarde zou terugkeren. Hij wilde daarom snel een joodse staat in Palestina. Hij probeerde Herzl er van te overtuigen de nieuwe Joodse Tempel in Bethel te bouwen. Dat was het centrum van het land. Hij had de volledige plannen daarvoor al klaar. De herbouw van de joodse tempel in Israël hoort ook bij de christenzionistische plannen, om Jezus terug te laten keren op aarde.
Herzl’s ideeën lijken van de Christenzionisten te komen. Vooral Lord Shaftesburry was een christenzionistische regeringsleider, die veel volgelingen kreeg. Hij heeft veel geschreven en gepraat over een joodse staat in Palestina. Hij heeft veel invloed op Herzl gehad. Christelijk Zionisme is dus erg belangrijk voor het Joodse Zionisme. In die tijd leken ze wel heel erg op elkaar. Ze werkten veel samen.
Palestina was voor de joodse Zionisten niet de eerste keus. Ze wilden een staat voor alleen joodse mensen . In Palestina woonden al veel niet- joden. Er werd eerst aan andere gebieden gedacht voor joodse staten. Er waren onderhandelaars naar veel landen rondgestuurd. Er werd eerst gedacht aan gebieden in Brits Guyana, Oeganda , Argentinië. Daar waren grote oerbossen met maar een paar inboorlingen.
Herzl zelf vond Argentinië een tijdje de beste keus. Er woont nog steeds een groep zionisten in Argentinië , die daar een joodse staat willen. Na de oprichting van de “World Zionist Organsiation” in 1902, werd de keus definitief Palestina als land voor een joodse staat. Mede vanwege de Christenzionistische steun werd een verjoodsing van Palestina voor mogelijk gehouden.
De groei van het Christenzionisme is daar ook belangrijk in geweest. Het Christelijk zionisme werd steeds groter in Engeland en in Europa en de USA. Daarom koos het Zionistisch Congres nu wel voor Palestina. Sommige zionisten wilden dat (nog) niet, Zo werd er later ook geprobeerd in Suriname een joodse staat op te zetten.
Voor Christelijke Zionisten is het doel altijd een joodse staat in Palestina geweest. Enkel in Palestina , niet in de andere landen. Andere landen staan niet in de Bijbel. Alleen als de Bijbel precies gevolgd word, kunnen ze Jezus de messias weer terug laten komen op aarde. De joodse staat is doel 1 op het lijstje van de Christenzionisten. Hun hoofddoel is er alles aan te doen, om Jezus weer terug te laten komen op aarde. De vernietiging van de aarde met atoombommen is het laatste doel van de Christenzionisten. Daar word heel weinig over gesproken.
Lord Balfour had al duidelijk gemaakt, dat hij alleen een Joodse staat in Palestyina wilde. Er nooit gewerkt aan de zelfstandige regering in Palestina voor de bewoners van toen. Engeland wilden dat ook helemaal niet. Dat geldt ook de 4 grootmachten. Ook andere regeringen steunden het Christenzionisme. De opdracht voor een zelfstandig Palestina stond wel in het mandaat . Maar dat was enkel om anderen voor de gek te houden. Het gebied bleef als een Engelse kolonie gerund worden. Waar vooral de zionisten werden geholpen hun “enkel voor joden” gebied uit te breiden. Er is daarom ook nog nooit geprobeerd een zelfstandig land Palestina op te zetten.
Niemand in de Volkerenbond stelde vragen, waarom het maar niet gebeurde. Door de macht van het Christenzionisme vonden ze het wel best, dat Palestina geen Arabische regering kreeg. Als je naar hun daden kijkt, lijkt de Volkerenbond (en de latere VN ) voorstander van een Zionistisch Palestina. En een Groot Israel.
- 4:
Gebiedsuitbreiding Zionisten:
In de laatste tijd van het Ottomaanse rijk konden de diverse volkeren goed met elkaar overweg. Joden, Christenen en Moslims respecteerden elkaars belangen. Europese bezoekers in de laatste periode van het Ottomaanse rijk, omschreven dat als opvallend kenmerk. In Europa lukte dat samenleven niet zo goed.
Bestuurders van de gebieden vonden zichzelf eigenaar van de grond. Ze hieven pacht van de bewoners. Dit pachtsysteem was gegroeid uit belastingheffing. Belastingen werden verpacht aan bestuurders. die konden dan de gebieden belasting gaan heffen door pacht te heffen. Daarvan konden ze dan de pacht van de belastingen betalen. Deze pacht werkte als soort erfpacht, zoals in Nederland nu ook nog gebruikelijk met huizen in steden: De eigenaar van een huis betaalt pacht voor de gebruikte grond. Zo ook in Palestina. De eigenaar/gebruiker van huizen, dorpen met voorzieningen als eeuwenoude begraafplaatsen, boerderijen, weidegebied betaalde pacht aan de landheer. Hun families woonden en werkten daar vaak al eeuwen. Eigenlijk was dit als vorm van belasting bedoeld, die zou moeten worden afgedragen, maar de regering van het Ottomaanse rijk was zwak. Ze konden er maar weinig aan doen, dat bestuurders de pacht zelf hielden. Het land werd privé bezit van de bestuurders.
Als er land doorverkocht werd, werden er eigenlijk de pachtrechten doorverkocht. Het was niet de bedoeling, de bevolking te verdrijven en hun dorpen enzo te vernietigen. Net als de Gemeente Amsterdam bijvoorbeeld niet zomaar mensen met geweld uit hun huizen mag drijven en die vernietigen.
De komst van de eerste zionisten naar Palestina. was vreedzaam. Men zag wel voordelen in hun komst. In de late Ottomaanse tijd, was Europees geld welkom. In Palestina hadden vooral de joden en christenen daar voordeel van. Toen de zionisten gebied opkochten. waren ze met hun geld welkom in de regio. De verschillende volkeren en religies konden toen nog goed met elkaar overweg.
Dat veranderde toen bleek, dat zionisten dat land gingen ontvolken!
Racime, Ertnische zuiveringen en Apartheid
Zionisten vonden dat ze geen pachtrecht kochten. Ze vonden, dat ze mochten doen wat ze wilden met het land. Ze verdreven alle niet-joden met gewapend geweld uit het gebied. Hun dorpen, huizen, boerderijen, eeuwenoude begraafplaatsen enzo werden massaal gesloopt. Dit bleek elke keer te gebeuren als Zionisten land kochten of innamen. “Alleen voor Joden” werd standaard op zionistisch gebied. De oorspronkelijke bevolking werd altijd verdreven. Ze verloren niet alleen hun huizen, boerderijen en het gebied, waar ze al eeuwenlang woonden. Maar ook verdienden ze niks meer. Schaapskuddes en boerderijen en dergelijke waren er niet meer. Verdreven Palestijnen wilden gewoon naar huis. Maar ze werden dakloos en arm. Op hun gebied ontstond alleen werk en woonplek voor Joden. Dit racistische "alleen voor Joden" lijkt heel erg op de Apartheid in Zuid Afrika. daar mochten kleurlingen niet komen in "alleen voor blanken" gebied. De Blanken bepaalden een apart gebied voor kleurlingen. Kleurlingen werden onderdrukt en hadden minder rechten. Ook Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijders noemen Israël een apartheidsstaat.
Langzaam ontstond er een etnisch gezuiverde, machteloze, bevolkingsgroep. Die verarmde flink. geen woonplek, geen werk meer, De begraafplaatsen met hun ouders en voorvaderen waren gesloopt. Niemand luisterde naar ze De Engelse bestuurders hielden alleen rekening met de joodse belangen.
Ook het Engelse bestuur werd gezuiverd. in 1921 schreef Huber Young : "Alle ambtenaren, die anti-zionistisch zijn, moeten worden ontslagen. Hoe hoog ze ook zijn". Alle ambtenaren mochten alleen maar Zionisten helpen. ze mochten niet naar Palestijnen luisteren of ze helpen.
Vanaf de eerste dag van het zionisme was er dus sprake van bedoeld racisme, etnische zuiveringen en Apartheid. Het is niet per ongeluk zo gekomen, maar was altijd zo bedoeld. Zionisme is altijd zo geweest. Ook het Christenzionisme wil dat al vanaf het eerste begin in de 17e eeuw. Ze willen een Joodse staat voor alleen joodse mensen in Palestina. Want zo staat het in de bijbel. Palestijnen moeten weg.
De Christelijke Zionisten in de Engelse regering zorgden ervoor, dat dit zo door kon gaan. Ze steunden deze apartheid en de etnische zuiveringen
Natuurlijk kregen Palestijnen een gevoel van onrecht, over wat hen werd aangedaan. Maar alleen de Palestijnen en sommige Palestijnse Joden en joodse groepen vonden dit onrechtvaardig. De rest van de wereld vond het niet zo van belang of wel prima zo.
Antizionistische joden
Er was/is ook tegenstand tegen het zionisme onder Joden. Er was onbegrip en woede over het verdrijven van mensen. Vooral onder de christen- en moslim Palestijnen. Ook binnen lokale joodse gemeenschappen werd dit als onrecht gevoeld. Deze joodse bevolkingsgroepen vonden het vaak prima om met de andere Palestijnen vreedzaam samen te wonen. Sommige Israëlische Joden verzetten zich nog steeds tegen Israël. Een aantal joden is wel zionist, maar tegen apartheid en ethnisch zuiveren. ze willen geen onderdrukking van niet-joden. Ze vergeten, hoe de huizen waar ze wonen zijn gebouwd, op de ruiines van Palestijnse dorpen.
Ook waren er religieuze bezwaren. De joodse wet (halacha) die de oprichting van een joodse staat vóór de komst van de Messias verbiedt, speelt daar ook een rol. Bekend zijn de joodse groep Satmar en en de Neturei Karta , die ook in Israel wonen. Ze zijn erg antizionistische joodse groepen.
Ook in de USA leven veel antizionistische Joden. Zionisten noemen ze vaak verraders, of zelfs antisemitische zelfhatende joden. Bekend zijn de joodse demonstraties tegen Israël in New York, maar ook elders in de USA.
Een land zonder volk, voor een volk zonder land
is een reclamekreet, die veel gebruikt is door zionisten. De kreet suggereert, dat het land niet door mensen bewoond werd.
De belangrijke Israelische generaal Moshe Dayan laat iets anders zien, toen die later schreef:
“We came here to a country that was populated by Arabs and we are building here a Hebrew, a Jewish state; instead of the Arab villages, Jewish villages were established. You even do not know the names of those villages, and I do not blame you because these villages no longer exist. There is not a single Jewish settlement that was not established in the place of a former Arab Village.”Nahalal arose in the place of Mahalul, Gevat - in the place of Jibta, Sarid - in the place of Haneifs and Kefar Yehoshua - in the place of Tell Shaman. There is no one place built in this country that did not have a former Arab population.”
>Vertaald zegt Moshe Dayan ongeveer: Toen we hier kwamen, woonden er overal Arabieren. We zijn er een joodse staat van aan het maken. Op de plaats van Arabische dorpen hebben we Joodse dorpen gebouwd. Niemand weet de naam van de Arabische dorpen meer, want ze bestaan niet meer. Overal waar we gebouwd hebben woonden daarvoor Arabieren. Hij noemt een aantal namen van dorpen.
Ook hij erkent, heel specifiek dat het gebied duidelijk niet “zonder volk”, niet onbewoond was. maar dat er "overal Arabieren leefden".
Wat werd dan bedoelt met “Een land zonder volk”? Er woonden toch overal mensen? Niet in de ogen van de Zionisten! Ze vonden de bewoners van Palestina geen mensen. of geen echte mensen. Minderwaardige mensen, die tellen niet mee als mensen bij de zionisten. De bedoeling is altijd hetzelfde geweest: Ze wilden Palestina van het begin af aan enkel bewoond zien door joden. De niet-joodse bevolking had te verdwijnen Op wat voor manier dan ook.Onderdrukking, racisme, etnisch zuiveren, apartheid en Joshua Regels( zie hieronder) passen daarbij. Alles mag vinden Zionisten en Christenzionisten.
Zionistisch gedachtengoed
Ze zien maar
Zionisten vinden dat heel Palestina enkel hun gebied is, niet-joden moeten weg. Ze willen alleen levensruimte voor joden. Die mentaliteit is heel duidelijk te zien bij de kolonisten in bezet gebied. Ze zijn er heel open over.
Louis_Theroux maakte er een documentaire (filmverslag) over “The Ultra Zionists” . Daarin wijst een kolonist naar een Palestijns dorp Hij zegt "Palestijnen moeten weg. Ik wil dat daar joden gaan wonen. Palestijnse rechten? Heb ik niks mee te maken. Waar ze heen moeten? weet ik niet. Ze zien maar. Mensenrechten? Ik ken alleen Joodse rechten”.
Een ander werd gevraagd: “Wat ga je dan met dat geweer doen op Palestijns gebied”
“Hit on Palestinians”. Schieten op Palestijnen. Dat leerde hij zijn kinderen ook, die bevestigden in de toekomst ook Palestijnen te gaan jagen “De autoriteiten zeggen af en toe ‘Foei, dat mag niet joh’, maar ze doen er niet echt iets tegen” zegt hij lachend.
Ras van Meesters, verdrijven van de "Untermenschen" naar bijbelse regels.
Yaacov Shavit is professor Joodse Geschiedenis aan de universiteit van Tel Aviv. Volgens hem schreef vooral de Lehi terroristengroep veel over:: Levensruimte voor het Joodse "ras van Meesters”, dat de plicht had alle niet-joden te verdrijven en eventueel uit te roeien. Ze vonden Arabieren maar een “ras van slaven”. geen echte mensen of minderwaardige mensen.
Dit lijkt wel heel erg op het Nazie-Duitse “Lebensraum" voor het "Herrenrasse’’ en het verdrijven en vernietigen van de “Untermenschen”
Lebensraum =leefgebied, levensruimte. Herrenrasse = ras van meesters , Untermenschen = minderwaardige mensen, slavenras
Ook de Israelische Krant Haaretz benoemt dat . Op 25 aug 2011 schreven ze het stuk: “lebensraum as a justification for Israeli Settlements”. >Dat betekent; "Lebensraum" als rechtvaardiging voor kolonies. ze gebruikten expres het duitse woord "lebensraum" en niet "leefgebied", om de vergelijking met de Duitse Nazies te maken.
De Lehi wordt door Israël als de belangrijkste groepering vrijheidsstrijders gezien. Ze worden daar geëerd met eigen ordes, eretekens, standbeelden e.d.
Zelf zagen de Lehi zich als terroristen en riepen openlijk op tot terrorisme.Zo publiceerden de Lehi in hun ondergrondse blaadje “He Khazit”( het Front ) :
“Noch Joodse ethiek, noch joodse traditie kan terrorisme als strijdmiddel afkeuren. We zijn ver verwijderd van morele bezwaren als het gaat om onze nationale oorlog. Voor ons ligt het bevel van de Thora waarvan de moraal dat van elk ander geheel van wetten in de wereld overtreft: 'Gij zult ze tot de laatste man uitwissen.' "
>kort gezegd; Ze vinden, dat god en de Thora oproepen tot Joods terrorisme en het uitroeien van de Palestijnen.
Hier word verwezen naar de Joshua regels. Joshua wordt in de bijbel als de opvolger van Moses genoemd. Hij leidde de joodse verovering van het land op de Filistijnen. Hij stelde regels op voor die veroveringen. Een regel was om alle Filistijnen, mannen, vrouwen, kinderen en baby's, allemaal uit te roeien en alleen sommige vrouwen te houden als seksslaaf.
De zionistische hoofd leger-rabby (joodse priester) volgt blijkbaar ook deze bijbelse regels van Joshua. Hij vond, dat zionistische soldaten best wel Palestijnse vrouwen mochten verkrachten. Ze hadden wel wat vermaak verdiend. Hij zegt dat de bijbel dat goed vind . Hij verwees daarmee naar de Joshua regels. Hij moest zijn ideeën later -oficieel- wel terugtrekken,
De vergelijking Palestijnen-Filistijnen word heel veel gemaakt. Volgens de bijbel moesten de Filistijnen weggewerkt worden. Ook toen moest het land "alleen voor joden" moest worden. Op wat voor manier dan ook. Verdrijven of uitroeien. Zionisten willen precies hetzelfde voor de Palestijnen.
Joshua was duidelijk. “ Filistijnen moeten stoppen met hun verzet en weggaan, als ze willen blijven leven. Een paar mogen er blijven. Dan moeten ze erkennen, dat ze minderwaardige mensen zijn. We kunnen ze dan gaan gebruiken".
Deze verklaring laat goed zien, wat er in Palestina/Israël is gebeurd en nog steeds gebeurt. Het verdrijven en uitroeien van de Palestijnse "ondermens" is altijd een doel geweest. Ook de groei van het zionistisch gebied is duidelijk de doelstelling van het zionisme. De bijbel wordt gebruikt als rechtvaardiging van gruwelijkheden en etnische zuiveringen.
In het begin ging dit verdrijven en uitroeien langzaam. Voorvalletjes met geweld leken het. Het vergroten van het "alleen voor Joden" gebied ging ook onopvallend en langzaam.
Voor de komst van de Zionisten was Palestina een verdraagzame samenleving. Er waren geen rassenonrusten en men respecteerde elkaar. Daar willen zionisten niets van weten.
Van de Arabieren werd een antisemitisch volk gemaakt. . “Ze waren altijd al antisemitisch geweest” werd er plotseling beweerd. Arabieren moesten slecht gemaakt worden . Het moest logisch lijken, dat ze bestreden werden. Het mocht niet als etnisch zuiveren herkend worden. Natuurlijk weten de Zionisten wel beter. ze weten best wat ze aan het doen zijn en vinden dat goed. Sommigen zeggen; "Nooit meer slachtoffer", "Het is veel leuker is om daders te zijn, dan slachtoffers".
Collectieve Bestraffing
Een goede tactiek van alle Palestijnen antisemitische terroristen te maken, was de collectieve bestraffing. Alle Palestijnen, schuldig of niet mogen aangevallen en vermoord worden. Ze zijn Palestijnen, DUS antisemitsiche terroristen en schuldig. Zionisten mogen alle Palestijnen altijd aanvallen en verklaren, dat ze ergens schuldig aan zijn. Als zionisten Palestijnen vermoorden, dorpen uitroeien, komt dat omdat Palestijnen ergens schuldig aan zijn. Waaraan doet er niet toe. Redenen om Palestijnen aan te vallen en te vermoorden waren niet meer echt nodig.
Moshe Dayan zegt daar later over: “Collectieve bestraffing werkt erg goed.”
David Ben-Goerion schreef hierover : "Het gaat alleen om tijd en plaats. Een huis opblazen is niet genoeg. Wrede en sterke maatregelen zijn nodig. Op het juiste tijdstip, de juiste plaats en met nauwkeurig berekende slachtoffers. Ook als er vrouwen en kinderen bij zijn. Anders werkt het niet. Het maakt niet uit of mensen schuldig of onschuldig zijn aan iets."
Dat "het niet uit maakt , of mensen schuldig zijn of niet", lijkt op de Joshua regels. hierboven besproken. Elke reden om Palestijnen te verdrijven of uit te roeien is goed. Davis Ben Goerion lijkt ook een volgeling van de Joshua regels.
Hoe werkte Collectieve Bestraffing :
Zionisten willen een joodse Nederzetting. Er is nu een een Arabisch dorp op die plek. Ze gaan Palestijnen pesten. Dan wachten tot er in de buurt iets gebeurt. Duurt dat te lang, lok je reacties door bruut geweld tegen Palestijnen. Gebeurt er nog niets wordt er een reden verzonnen. Wraak voor dingen die nooit gebeurd zijn. Westerse regeringen wilden wel, dat Zionisten redenen opgaven voor hun wreedheden om aan hun bevolking te verkopen. Na afloop hebben de zionisten de "Antisemieten weer een lesje geleerd". Zo werd het dan verkocht. Arabieren vermoord en verdreven, er is nu een joodse nederzetting. De bevolking in de westerse landen pikte de informatie die hun Christenzionische regeringen doorgaven: Antisemitisme was slecht. "Het was goed, dat Joden antisemitische arabieren verdreven". Ook in Nederland vertelde onze regering zulke dingen. Ook in Nederland werd meegedaan aan dit bedrog. Chrtistelijke partijen waren behoorlijk sterk, ook in niet christelijke politieke partijen zaten Christenzionisten. Ertnisch zuiveren mocht, met een goeie smoes.
De Collective Punishment gold alleen voor Palestijnen. Als er een joods iemand een moord pleegde ofzo, werd het huis van zijn gezin niet opgeblazen, werden er geen mensen van zijn gemeenschap vermoord of aangevallen of gedeporteerd. En als een zionist een Palestijn had vermoord werd hij vaak niet eens vervolgd. Volgens Israëlische joodse mensenrechtengroepering B’tselem verdwijnt bewijs nog steeds zomaar. De Zionisten, die zongen en dansten rond een in brand gestoken Palestijns kind van 14 in Jeruzalem zijn wel bekend. Ze zitten niet in de gevangenis.
De onderdrukte bevolking wordt er ook altijd van beschuldigd zelf de schuld ervan te zijn, dat ze onderdrukt worden.
Collectieve bestraffing wordt internationaal overal verafschuwd en veroordeeld. Behalve als die door de Zionisten wordt toegepast op Palestijnen.
Het ging zelfs zover, dat de Engelsen meededen met de collectieve bestraffing. Zo zetten ze voor de Zionisten een merktekens op Palestijnse huizen , die als collectieve bestraffing opgeblazen zouden worden
Onrusten
De verdrijving van de Palestijnen van hun huis en haard, bezit en land zorgde voor veel armoede. Veel Palestijnen zaten plotseling zonder woning, werk en verdienden geen geld meer. Palestijnen verarmden meer en meer. en hadden honger. Dit werd nog eens verergerd door de duidelijke Engelse en Europese steun aan de zionistische agressie. De Joodse vakbond Histadroet wilde, dat er enkel joodse werkkrachten werden gehuurd. Er kwamen joodse banken, scholen en ziekenhuizen. Alleen voor joden bestemd. De situatie werd steeds moeilijker voor de Palestijnen. Ze snapten dit rassisme niet.
Tot de komst van de Zionisten hadden de volkeren in Palestina respect gehad voor elkaars belangen. Discriminatie racisme en apartheid waren nieuw voor de bevolking in dit gebied. Zionisten waren buitenlanders, met totaal geen kennis over Palestina en zijn bevolking. Het land moest joods worden, en de mensen die er woonden moesten maar zien. Verzet en tegenstand tegen dit onrecht, werd gemakkelijk antisemitisme genoemd. Zionisten hadden geen enkele interesse om ook maar na te denken over wat ze te weeg brachten bij anderen! Minachting en onderdrukking leidt tot verzet.
De Engelsen steunden de Zionisten en hielpen bij het "wettelijk gerechtigd" verdrijven van Palestijnen. Uiteindelijk heeft dit alles tot diverse grote rellen geleid.
De rellen van 1920-21, 1928-29 leidden tot wat halfslachtige Engelse maatregelen Ze wilden alleen maar onpartijdig lijken en niet echt iets oplossen. Je moet begrijpen, dat de Christenzionisten een joodse staat wilden, maar dat er ook niet-christenzionisten in de regering zaten. die niet racistisch waren. Die moesten dus voor de gek gehouden worden over wat er in Palestina gebeurde.
De Engelsen gingen veel te ver bij de opstanden van ‘36-’39. ze trokken gezamenlijk met de Zionisten op om de Palestijnen te verslaan!!
De Engelse aanpak van de opstand was bruut. Het had veel moordpartijen tot gevolg. Daardoor verloren de Palestijnen hun leiders en bestuur. Palestijnen hadden geen leiders meer. Ook in Engeland vond het publiek dit te ver gaan.
Hierna kregen de niet- Zionisten de overhand in de Engelse regering. Ze stuurden onderzoekers naar Palestina. Het onrecht van de apartheid, het racisme, de etnische zuivering en onderdrukking van de Palestijnen werd hun duidelijk. Daarom werd de samenwerking met de zionisten opgezegd en de Balfourverklaring ingetrokken..
Een “ Witboek” werd geschreven. Daarin werd er gestreefd naar een meer rechtvaardige oplossing voor de Arabieren.
Het Witboek bevatte de volgende punten:
-Binnen 10 jaar een Arabisch-Joodse eenheidsstaat opzetten
-Joodse immigratie beperken tot 25.000 in een keer en daarna 10.000 per jaar.
-Verdere immigratie alleen met toestemming van de Arabische bevolking.
Dat Witboek was het Officiële Engelse beleid tot 1948.
De breuk met het zionisme kwam echter te laat. De Zionistische Judificatie van Palestina ging al veel te ver. Zionisten waren al veel te sterk. Palestijnen hadden geen leiders meer. Er was geen Palestijn over om mee te praten of dingen te regelen. Het was te weinig en te laat om ook maar iets te veranderen.
De eens zo onderling vreedzame, respectvolle en verdraagzame samenleving van verschillende volkeren in Palestina was door de komst van de buitenlandse zionisten blijvend veranderd in een samenleving, van racistische overheersing, ethnische zuivering en onderdrukking, gebaseerd op Nazi-achtige ideologie van enkel “Lebensraum”voor het “Herrenrasse", vernietiging en verdrijven van de Palesrtijnse “Untermensch”.
De Engelse aandacht verslapte hierna ook nog eens door de dreiging van de tweede wereldoorlog. Palestina werd minder belangrijk.
Samenwerking en Contacten tussen Zionisten en Nazies
Om zich te bevrijden van de Engelsen zochten de Zionisten in de jaren 30 ook contact met de Nazies. Het was een grootmacht en steun/ samenwerking met grootmachten leek van belang. De Britten waren in de mandaatperiode heel bruikbaar geweest en mogelijk zou de opkomende macht Duitsland dat in de toekomst ook worden. Zo leek men te denken.
Ha'avara Abkommen
Feivel Polkes voerde namens de Hagana de onderhandelingen met Adolf Eichman over de eventuele steun van de Nazi's aan een op te richten joodse staat in Palestina. De twee bleken het goed met elkaar te kunnen vinden en in 1937 bezocht Eichman zelfs Palestina op uitnodiging van de Hagana.
Het Ha'avara Abkommen (afspraken) werd afgesloten met Nazie-Duitsland, als reactie op het groeiende antisemitisme daar.
Zowel de Zionisten als de Nazies wilden zoveel mogelijk joden naar Palestina laten emigreren. Dit werd geen succes.
Mogelijk speelde het een rol, dat de Joden dan al hun bezit moesten opgeven. Daar werden dan door Duitsland geproduceerde nuttige dingen als landbouwmachines voor gekocht. Die werden dan naar Palestina verstuurd. De zionisten klaagden over de kwaliteit van de joden. Ze vonden o.a. dat de Duitsers veel te veel arme joden stuurden, die maar weinig goed spul opleverden.
Israel als ondertdeel van het Duitse rijk
In 1941 zocht de Lehi contact met Otto von Hentig, van het Duitse ministerie van buitenlandse zaken. Ze gaven aan namens alle Zionisten te spreken. Ze wilden een samenwerking met de Nazies. Palestina moest een Joodse staat worden. En onderdeel worden van het "Deutsche reich" Ze wezen er op, dat het Zionisme en de Duitse Nazies dezelfde soort ideeën hadden.
Ze boden aan om voor de Duitsers de Geallieerden te gaan bestrijden. ze wilden voor de Duitsers moord- en terreuraanslagen, spionage en sabotage gaan doen..
Ook werd er een brief gestuurd aan Franz von Papen, de Duitse ambassadeur in Turkey. Daarin schreven ze o.a.“'Eigenlijk zijn onze inzichten gelijk aan de Uwen. Er is geen onderscheid tussen onze opvattingen en daarom zijn we solidair met U en vragen U, waarom zullen we niet gezamenlijk handelen?'”
>De zionisten zeggen eigenlijk, dat ze zich ook wel Nazies voelden. Ze vonden, dat er geen verschil was tussen Zionisme en Nazisme.
De brief aan von Papen werd ondertekend door Yaïr Stern en de latere Israëlische premier Jitzhak Shamir, die destijds de tweede man was.
Er was duidelijk sprake van hoogverraad, toen ze de Duitsers aanboden, dat alle zionisten overal de geallieerden ( wij dus) zouden gaan bestrijden.
ze wilden tegen ons gaan vechten en wilden onze vijand worden!
De Duitsers weigerden. Toen gingen ze maar met de geallieerden mee vechten. Maar dat was niet hun eerste keus!
Later ontkennen de zionisten daarom, dat Lehi namens alle zionistische leiders handelde.
Net als ‘collectieve bestraffing’ was dit ook een vaak gebruikte tactiek om kritiek op het zionisme in de kiem te smoren. "Het was maar een 1 persoon", of "een kleine groep".
Helemaal andersom, dan de collectieve bestraffing van de Palestijnen. Als één Palestijn of een enkele Palestijnse organisatie iets deed werden alle Palestijnen daders. Makkelijk te gebruiken om alle Palestijnen tot criminele en antisemitische terroristen te bestempelen,- “DE Palestijnen hebben dit gedaan. en beweren dit… “
Naast die tactiek van de "enkele zionist" is dat wel heel duidelijk, dat collectieve bestraffing niet klopt.
Lehi beweerde wel degelijk namens alle zionistische leiders te praten. Burgerlijk zowel als militair. Onderhandelen was anders zinloos geweest. Ook het feit, dat Lehi leider Yitzak Shamir later premier van Israël werd, laat zien, dat er een behoorlijke steun voor zijn ideeën bestond in Israël.
De deal van kasztner met Eichman
Hongarije werd in de tweede wereldoorlog lange tijd als veilige haven gezien door de opgejaagde joden. Het was geen hemel, maar ze werden er tenminste niet vervolgd, wat al heel wat was voor het Europa van toen.
Pas in 1944 werd Hongarije door de duitsers bezet. Adolf Eichman ging er persoonlijk heen om de joden daar te vernietigen. Hij sloot een overeenkomst met de zionistische leider Kasztner. Eichman en Kasztner konden direkt goed met elkaar overweg. Ze kwamen tot een overeenkomst. Kaszner beloofde de joodse gemeenschap gerust te stellen en onrusten te voorkomen, als hij met een aantal Zionistische jongeren mocht vertrekken.
Zo gebeurde dat ook. Kaszner vertrok met 1684 jonge zionisten. 450.000 meest niet-zionistische joden werden zonder al te grote onrusten afgevoerd naar de vernietigingskampen.
Eichman zegt daar in een interview “Hij was ongelofelijk vasthoudend bij zijn pogingen om biologisch waardevol joods bloed veilig te stellen, dat wil zeggen, menselijk materiaal dat in staat was tot voortplanting en zware arbeid.” Kasztner zou volgens Eichman hebben gezegd; “jij mag de anderen hebben, maar laat mij over deze groep beschikken”. Kasztner offerde iedereen op, die geen zionist was, niet kon werken, en/of geen kinderen kon krijgen.
Kasztner is nooit echt vervolgd en heeft een hoge functie in de Israëlische regering gekregen. Zijn latere moord heeft Israël een beschamende rechtszaak bespaard.
einde van het Brits mandaat
De Engelsen probeerden het Witboek te handhaven. De Arabische liga bleef aanspraak maken op een Arabisch Palestina, zoals in het mandaat was afgesproken en verwierpen de Zionistische aanspraken op Palestina voor een joodse staat als kolonialisme en imperialisme. Ze verwierpen het westers/zionistisch argument, dat de zionist een missie had om de arme achtergebleven Palestijnse bewoners op een hoger plan te helpen. Daar was ook duidelijk tot dan toe nog nooit sprake van geweest bij de zionisten!
De Zionisten wilden geen gemengde Arabisch/joodse staat. Zeker geen Arabische staat Palestina. Ze wilden een alleen voor joden staat en voerden hun terroristische aanslagen en oorlogsvoering flink op.
verovering van Haifa
Bij de verovering van Haifa is Operatie Bi'ur Hametz bekend geworden, omdat de Zionisten erg trots waren op hun psychologische oorlogsvoering daar. Ze maakten gebruik van luidsprekers en radio uitzendingen om in het Arabisch o.a. te verkondigen, dat de strijd verloren was e.d. en dat de Arabieren de stad moesten verlaten, wilden ze overleven. Het hielp daarbij dat de zionisten van Carmeli’s 22e Bataljon de opdracht hadden om “van huis tot huis te gaan en alle arabieren te vermoorden” Ook moest alles dat wilde branden in brand gestoken worden, zodat het er zeer ernstig uit zag.
Door de ontstane onzekerheid, angst en onrust kon de stad gemakkelijk van zijn bevolking ontdaan worden. Velen vluchtten ook in Paniek en lieten al hun bezit achter. Sieraden, geld, kleding, huisraad. Moshe Dayan werd benoemd om daar toezicht op te houden. Hij besloot ze massaal te stelen en onder de joods kolonisten verdelen of voor het leger in beslag genomen. Op 21 april werd er rapport opgemaakt, dat Haifa ingenomen was. Op 22 april 1948 hadden de Britten enkel nog de macht in het havengebied. De rest was in handen van de Hagana en de Carmeli Brigade. Er was een restant Arabische bevolking van zo’n 4000 personen over, samengedreven in een paar wijken, terwijl de vernietiging van Arabische huizen op gang kwam.
Palestina opgedeeld
Als de Engelsen echt hadden gewild, was er een Arabisch-Joodse staat ontstaan in Palestina, maar ze waren oorlogsmoe. Ze gaven bij de VN aan het mandaat te willen beëindigen.
De VN vergat direct zijn verantwoordelijkheid voor een zelfstandige Palestijnse regering. Ze hadden daar nooit iets voor gedaan en vonden de tijd rijp voor een ruim Joods land. Ze kwamen met het plan om Palestina te verdelen in een joods- en een Arabisch gebied. De Arabische was bevolking 2 x zo groot als de joodse bevolking. Toch wilden ze de zionisten meer dan de helft van het gebied geven. 498.000 Arabieren zouden het aan zionisten toegewezen gebied moeten verlaten en 10.000 joodse bewoners het aan de arabieren toegewezen gebied. De belangrijke havenstad Haifa werd ook aan de Zionisten toegewezen. Een belachelijk onrechtvaardig plan, dat uiteindelijk werd goedgekeurd in de VN na schandalige chantage van de (door christelijke zionisten gerunde)regering van de Verenigde Staten op arme landen als Haïti en Liberia.
Natuurlijk wist de VN wel, dat bewoners zich niet zomaar van hun land lieten schoppen en er veel doden zouden vallen. Hoe zouden wij reageren als de helft van Nederland aan (meest illegale)buitenlanders werd toegewezen en wij maar moesten verhuizen uit dat gebied?. De zionisten hadden niemand om ze af te remmen meer en konden hun gang gaan.
Op 14 mei 1948, 8 uur voor de officiële beëindiging van het Britse mandaat, riep de "Jewish Agency for Israël " onder leiding van David Ben Goerion de onafhankelijke staat Israël uit.
Dit was de start van de grootschalige verdere moord en verdrijving van de meeste van de niet-joodse bevolking uit Palestina. De Palestijnen spreken van
Al-Nakba : de Ramp
Als start van deze "opruimactie" werd het dorp Deir Yassin overvallen. De moordenaars kwamen ongemerkt binnen. Het dorp had een vredesverdrag met de zionisten en verwachte niks. De bevolking werd gruwelijk vermoord. Er zijn veel onthoofdingen geweest en mensen, waar de ingewanden uit gehaald waren. Veel vrouwen bleken verkracht. Veel vrouwen en kinderen gruwelijk vermoord , hun geld sierraden gestolen. Een aantal overlevende moest spitsroede lopen door de straten van joodse wijken in Jeruzalem en werd daarna met stenen doodgegooid door een juichende menigte. Volgens velen was de slachtpartij bedoelt om paniek te zaaien. De opdracht was om het zo gruwelijk mogelijk te maken daarom. Dan zou het op de vlucht jagen en verdrijven van de bange Palestijnen veel makkelijker worden.
In het Fries dagblad van 29 Februari 2012 verteld de uit Roemenië afkomstige joodse immigrant over deze periode:
“Ik heb veel gedood. Ik vocht voor mijn land. Dat deden we allemaal. De oorlog heeft ons zo gemaakt, we konden niet anders, begrijp je. Ja, het is fout, een gat in onze ziel. Maar dat land, dat was van ons. Eindelijk. Niet weer delen met vreemdelingen. Weg ermee!”.
Ze was lid van de Palmach en verteld hoe ze de huizen van de Palestijnen afpakten en Palestijnen vermoorde als die terugkwamen om bezittingen op te halen.
Waar ze zelf de vreemdeling was in Palestina bestempeld ze de oorspronkelijke bevolking voor het gemak maar even als vreemdelingen. Het geweten werd gesust met dat vechten voor je land, en een redenatie, die maakte dat zij als vreemdeling er wel hoorde en de oorspronkelijke bevolking eigenlijk de vreemdelingen waren, die er niet hoorden en verdreven moesten worden. Ze heeft niet door hoezeer ze dezelfde soort racistische Nazi-ideologie verkondigt, waar zoveel joden slachtoffer van werden in de tweede wereldoorlog.
Zoals zo veel zionisten, dacht ze, dat er eindelijk een 100% joodse staat Israël was en dat het klaar was met deze laatste moordpartij.
Palestina bestaat niet meer" zei Moshe Dayan na afloop.
Een aantal Israëlische soldaten nam een film op. Ze vertelden elkaar wat ze meemaakten en haalden daar andere filmbeelden bij. De documentaire heet : "Censored Voices", > verboden stemmen. Omdat de documentaire verboden werd door Israël. Daarin werd verteld hoe ze Palestijnen bedrogen; Ze vertelden hen, dat het gevaarlijk zou worden en ze weg moesten uit hun dorpen. Ze zouden dan na de gevechten terug konden komen. Als ze dan nog niet gingen, werd geweld gebruikt. Onderweg zagen ze veel Palestijnse jongens en mannen.doodgeschoten worden. Ze werden uit de groepen vluchtelingen gehaald en langs de kant van de weg vermoord. Hun families werden gedwongen door te lopen. Ze moesten wel erg denken aan de Jodenvervolgingen door de Nazies.
Ook dezer film verteld een gruwelijk verhaal van etnisch zuiveren en misschien wel genocide (volkerenmoord).
Niemand in het westen, of de VN hield de Zionisten aan de mensenrechten, of het internationaal erkende oorlogsrecht.
Wat is Joods. WIE zijn joden?
Dit alles word helemaal vreemd, als je kijkt naar wat er in een artikel van dekennisvannu van 10 juni 2010 staat.
Dit artikel verteld over een 2 DNA onderzoeken, naar onderlinge verwantschap van de diverse joods gemeenschappen. De onderzoeken werden uitgevoerd, door Universiteiten uit de USA, Israël, Rusland en diverse andere Europese landen. Het onderzoek werd in de hoogwaardige bladen “American Journal of Human Genetics” en “Nature” gepubliceerd.
De eindconclusie is, dat er inderdaad enige onderlinge verwantschap is tussen joodse volkeren. Maar dat de grootste verwantschap van alle joodse volken is er niet met elkaar. Alle joodse volkeren hebben de meeste verwantschap met de PALESTIJNEN, de DRUZEN en BEDOUINEN uit Palestina! De mensen, die de zionisten kwijt willen!
Deze Palestijnse volkeren zijn dus meer Joods qua DNA , dan bijvoorbeeld de huidige zionisten in Israël!.
Ook Ben Goerion was er van overtuigd, dat Palestijnen eigenlijk "verdwaalde Joden" waren, Die hadden zich gemengd met de andere volkeren en zich vaak bekeerd tot de islam en christendom, zo dacht hij. Dat lijkt aardig juist!.
Israël voor alle joden?
De vraag die overblijft is: wat bepaald het jood zijn. DNA of iets anders? Zionisten willen, dat het joodse volk als een ras wordt gezien. Daarin is toch DNA bepalend. Gaan ze dan de Palestijnen als broeders terughalen, of blijven ze bij hun "broedermoord"?
Bronnen:
- 1: Tekst en artikelen van het mandaat aan Engeland
https://www.mtholyoke.edu/acad/intrel/britman.htm
- 2: Sykes-Picotverdrag en overeenkomst met de Arabische vrijheidsstrijders
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sykes-Picotverdrag https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2016/05/16/britten_en_fransenverdelenmidden-oostensykes-picot-1-2653790/ https://www.trouw.nl/nieuws/landjepik-goed-voor-een-eeuw-ellende~b621eec6/
- 3: Balfourverklaring en de rol van het Christenzionisme
https://nl.wikipedia.org/wiki/Balfour-verklaring https://aijac.org.au/op-ed/the-real-legacy-of-the-controversial-balfour-dec/ https://www.britannica.com/biography/Arthur-James-Balfour-1st-earl-of-Balfour https://balfourproject.org/a-few-quotes/ https://balfourproject.org/bp/balfour-and-palestine/ https://balfourproject.org/bp/an-interview-between-mr-balfour-and-justice-brandeis-1919/ https://balfourproject.org/the-road-to-balfour-the-history-of-christian-zionism-by-stephen-sizer-2/ https://www.jpost.com/opinion/christian-zionism-and-the-balfour-declaration-508034 https://israelpalestina.nl/brits-mandaat https://aijac.org.au/op-ed/the-real-legacy-of-the-controversial-balfour-dec/
- 4: Verbinding zionisme en christenzionisme:
- Algemeen
https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_staat_Palestina