Sons of the Desert (film)

Sons of the Desert is een humoristische film uit 1933, geproduceerd door Hal Roach en gedistribueerd door Metro-Goldwyn-Mayer. De hoofdrollen worden gespeeld door het komische duo Laurel en Hardy, ook bekend als De Dikke en De Dunne.

Tegenwoordig is de film een cult-film en is nog steeds erg bekend en populair. De organisatie Sons of the Desert is vernoemd naar deze film.

Plot

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Stan Laurel en Oliver Hardy komen te laat aan bij een vergadering van de club waar ze lid van zijn. De naam van de club is Sons of the Desert (Zonen van de woestijn) en de leider kondigt aan dat er de volgende week in Californië een grote bijeenkomst zal worden georganiseerd waarbij alle andere afdelingen uit het land van de club aanwezig zullen zijn. Hij roept op om alle leden van de Los Angeles club waar Laurel en Hardy lid van zijn om aanwezig te zijn en naar Californië te gaan, zodat de lokale afdeling goed vertegenwoordigd zal zijn. De leden moeten opstaan om een eed zwerven dat ze beloven te komen. Deze eed is nog nooit verbroken en als er een lid is die denkt deze te verbreken moet hij weer gaan zitten. Stan zucht en gaat zitten, tot verontwaardiging van de overige leden. Hardy zorgt ervoor dat hij weer gaat staan en alle leden (dus ook Laurel) zweren de eed. Laurel doet dit echter tegen zijn zin in en huilt erbij.

In de taxi die ze terug naar huis brengt vraagt Hardy zich af waarom Laurel de eed niet wou afleggen. Stan legt uit dat hij niet weet of hij wel naar de bijeenkomst heen mag van zijn vrouw. Hij moet alles aan zijn vrouw Betty vragen en voorleggen voordat hij wat mag. Hardy kan niet geloven wat hij hoort en benadrukt dat hij de baas is in huis, zoals elke man hoort te zijn.

Als ze thuis komen (ze zijn ook buren van elkaar) mag Laurel even bij Hardy en zijn vrouw binnen in huis zitten, want Betty is nog niet thuis en hij heeft zichzelf buiten gesloten. In eerste instantie is de mevrouw Hardy hier niet blij mee. Terwijl Hardy zich verkleed, eet Laurel het nepfruit stiekem op. Hij denkt dat het echt fruit is. Als Hardy terugkomt betrapt hij Laurel en legt hij uit dat het fruit nep is en gemaakt van was. Dit vertelt hij aan zijn vrouw die dan opeens snapt waarom ze al drie appels kwijt is. Ze vraagt of Hardy nog wat bijzonders heeft meegemaakt. Als hij zegt dat er niets bijzonders gebeurd is vertelt Laurel dat hij bij de Sons of the Desert is geweest en over de bijeenkomst de volgende week. Hardy moet nu wel vertellen aan zijn vrouw wat hij gedaan heeft en dat hij naar de bijeenkomst wilt. Maar zijn vrouw lacht en zegt dat hij dat kan vergeten. Zij wil met hem op vakantie naar de bergen. Hardy wil dit niet en ze krijgen ruzie. Uiteindelijk maakt mevrouw Hardy duidelijk dat Hardy niet naar de bijeenkomst mag en met haar mee moet. Dit maakt ze duidelijk door enkele borden en vazen tegen zijn hoofd te gooien.

De volgende dag zit Hardy in een stoel, met een warme kruik op zijn hoofd en zijn voeten in een warme tijl met water. Hij kreunt en steunt heel hard en ziet er ziek uit. Mevrouw Hardy verzorgt hem en maakt zich heel veel zorgen om hem. Hardy zegt dat hij door de ruzie van de vorige avond ziek is geworden. Mevrouw Hardy vertelt dat ze Laurel heeft gevraagd om een dokter te halen. Als zij naar de keuken gaat komt Laurel aan. Hardy is opeens beter en het blijkt dat hij niet echt ziek is maar doet alsof. Hij vraagt of Laurel de dokter heeft ingelicht over hun plan. Laurel bevestigt het. Hun plan is om de dokter te laten vertellen dat Hardy naar Honolulu moet om te herstellen van zijn ziekte, maar in werkelijkheid gaan ze dan naar de bijeenkomst in Californië zonder het hun vrouwen te vertellen. Als de dokter komt blijkt dat Laurel een dierenarts heeft gebeld in plaats van de huisarts. De dokter vertelt dat Hardy niet naar de bergen mag, maar rust moet zoeken in Hawaii, in Honolulu. Hardy vraagt of Laurel mee mag. Laurel wil eerst niet omdat hij wel van zijn vrouw naar de bijeenkomst mag, maar uiteindelijk moet hij mee.

Laurel en Hardy gaan daarna naar Californië naar de bijeenkomst. Ze denken dat ze hun vrouwen te slim af zijn omdat die denken dat ze naar Hawaii zijn. Ze hebben het erg naar hun zin op de bijeenkomst en vieren feest met alle andere aanwezigen. Ze ontmoeten daar ook Charley. Een man die lid is van een andere afdeling van De Sons of the Desert. Ze hebben het erg naar hun zin met z'n drieën. Charley haalt veel flauwe grappen uit met Laurel en Hardy. Dan komt hij op het idee om zijn zus te bellen en haar voor de gek te houden. Wanneer hij zijn zus opbelt en bekend maakt wie hij is geeft hij de telefoon aan Hardy. Zijn zus woont namelijk in dezelfde stad als Hardy en het lijkt Charley leuk als ze elkaar ontmoeten. Hardy praat en dolt met Charley's zus aan de telefoon. Als zij vraagt of hij op visite wilt komen schrijft hij haar adres op. Als hij het heeft opgeschreven en herhaalt schrikt hij. Het is namelijk zijn eigen adres en Charely's zus blijkt mevrouw Hardy, zijn vrouw, te zijn. Hij hangt snel op en mevrouw Hardy denkt dat ze met haar man zat te telefoneren. Betty (Laurel's vrouw) maakt duidelijk dat hij het niet kan zijn omdat hij en Laurel in Hawaii zijm. Ze maakt duidelijk dat ze er niet aan moet denken wat er met Laurel zou gebeuren als hij tegen haar zou liegen.

De volgende dag komt Betty het huis binnenstormen van mevrouw Hardy. Hun mannen zouden vandaag terugkomen, maar het nieuws meld dat het schip waarop zij zouden moeten zitten gezonken is. Ze haasten zich naar het kantoor van de schiprederij om erachter te komen of hun mannen op de lijst van overlevenden staan. Ondertussen komen Laurel en Hardy terug thuis. Omdat ze natuurlijk niet echt op het schip zaten maar terug komen uit Californië zijn ze veilig. Ze weten alleen niet wat er aan de hand is. Ze willen hun vrouwen verassen en laten geloven dat ze echt uit Hawaii zijn gekomen en komen aan met Ananassen, bloemenkransen en zingen het lied Honolulu baby. Het verbaasd ze dat hun vrouwen niet thuis zijn. Ze gaan aan de keukentafel zitten en Laurel gaat de krant lezen. Op de voorpagina ziet Hardy dat het schip uit Hawaii waar zij zogenaamd op zaten is gezonken. Ze raken in paniek omdat ze dus nu thuis zijn, terwijl dat niet zou kunnen. Als hun vrouwen ze zien weten die dus dat ze gelogen hebben. Ze willen vluchten naar een hotel, maar als ze de voordeur open doen stappen hun vrouwen net uit een taxi. Snel vluchtte ze de zolder op. Ze besluiten om zich daar te verstoppen en de volgende dag naar beneden te gaan en te doen alsof ze de schipbreuk hebben overleefd.

Ondertussen gaan de vrouwen iets later naar de bioscoop om het journaal te kijken (De film is opgenomen in 1933. Toen had niemand nog een Televisie in huis. Als mensen het journaal wouden zien, moesten ze daarvoor naar de bioscoop). Een van de items op het journaal gaat over de bijeenkomst van de Sons of the Desert in Californie. Mevrouw Hardy krijgt hier verdriet van en wou dat ze Hardy er gewoon heen naar had laten gaan. Ze wenst dat ze hem nog een keer kon zien. Dan verschijnen zowel Hardy en Laurel op het scherm. Ze zijn volop in beeld en trekken rare gezichten naar de camera. Het verdiet van de vrouwen slaat om in woede. Ze hebben door dat ze zijn beet genomen en dat hun mannen niet naar Hawaii zijn gegaan, maar naar de bijeenkomst. Ze zijn woedend dat er tegen ze gelogen is. Mevrouw Hardy schreeuwt naar haar man op het doek Wacht maar tot je thuis bent!

De vrouwen komen thuis en krijgen een discussie. Betty zegt dat Laurel alleen liegt omdat Hardy hem daartoe dwingt en een slechte invloed is. Mevrouw Hardy ontkent dit en beweert dat Laurel net zo slecht is als Hardy en dat Hardy nooit zou liegen. Ze sluiten een weddenschap hierover. Ondertussen op de zolder hebben laurel en Hardy een bed gemaakt en willen ze gaan slapen. Als ze gaan liggen slaat de bliksem in op het dak en zorgt ervoor dat het bed dat ze hebben opgehangen aan het plafond naar beneden valt. Dit zorgt voor een harde klap en de vrouwen worden bang en denken dat er inbrekers op zolder zitten. Betty pakt haar geweer en ze gaan op onderzoek uit. Laurel en Hardy vluchtten het dak op. Daar worden ze niet gevonden, maar ze kunnen niet terug naar binnen. Het regent hard buiten en ze worden kletsnat. Laurel is het zat en zegt dat hij naar huis gaat en Betty de waarheid zal vertellen. Hardy chanteert hem en zegt dat als Laurel dat doet, dat hij tegen Betty zal zeggen dat Laurel een sigaret heeft gerookt, wat hij niet mag. Laurel (bang voor Betty's reactie) besluit om dan maar naar Hardy te luisteren en ze kruipen via de waterpijp naar beneden om naar een hotel te gaan. Een politieagent ziet dit en vindt dit verdacht. Hij denkt dat ze inbrekers zijn en stapt op ze af. Hij vraagt waar ze wonen. Hardy zegt dat hij in een huis woont. Dan vraagt de agent aan Laurel waar hij woont. Laurel zegt dat hij naast Hardy woont. Als de agent dan vraagt aan Laurel waar Hardy woont wijst Laurel naar Hardy's huis.

De agent sleept ze mee naar het huis en belt aan. Mevrouw Hardy en Betty doen open en bevestigen aan de agent dat het hun mannen zijn. Laurel en Hardy gaan op de bank zitten en Hardy verzint een verhaal over hoe ze de schipbreuk overleefd hebben en thuis zijn gekomen. Laurel doet mee met de leugen. Ze weten nog niet dat hun vrouwen de waarheid al weten. Hardy liegt keihard door over hoe ze het overleefd hebben. Mevrouw Hardy vraagt aan haar man om heel dapper te zijn, zijn trots in te slikken en gewoon de waarheid te vertellen. Hardy blijft echter beweren dat zijn verhaal de waarheid is. Dan vraagt Betty aan Laurel of Hardy de waarheid heeft verteld. Hij durft niets te vertellen. Betty blijft doorvragen en Hardy maakt nogeens duidelijk dat hij Betty zal vertellen dat Laurel gerookt heeft. Betty blijft Laurel echter aankijken en vraagt het hem nog eens of hij naar Honolulu geweest is. Laurel kan het niet langer onderdrukken en geeft huilend toe dat ze niet naar Honolulu zijn geweest maar naar de bijeenkomst zijn gegaan. Hij vertelt ook dat Hardy alles heeft verzonnen en dat hij mee moest liegen. Betty pakt haar geweer en beveelt Laurel om terug met haar naar huis te gaan. Laurel begint nu heel hard te huilen omdat hij bang is dat ze hem zal neerschieten.

Als Betty en Laurel weg zijn laten ze een boze mevrouw Hardy achter. Ze is woest en kan en wilt niets zeggen. Hardy speelt onschuldig en moet lachen om de situatie. Dan vraagt hij haar of ze het leuk zou vinden om naar de bergen te gaan. Mevrouw Hardy ontploft van woede en pakt al het servies uit de keukenkastjes. Ze gooit alle borden, potten, pannen, bekers, glazen, etc. naar Hardy en slaat hem ook een blauw oog. Ondertussen in het huis ernaast wordt Laurel onverwachts door Betty verwend. Hij ligt op de bank, krijgt snoep en drank en zit in een luxe badjas. Betty doet heel lief en vindt dat hij het verdient heeft omdat hij de waarheid heeft verteld. Ze zegt: Zie je wel? De waarheid loont!. Betty is blij dat Laurel zowel de waarheid heeft verteld en dat zij de weddenschap heeft gewonnen. Ondertussen horen de Laurels het geweld bij de buren. Laurel gaat daarom kijken wat er gebeurd. Hij treft Hardy in het midden van de woonkamer aan met een blauw oog en een pan op zijn hoofd om zijn gezicht te beschermen. Om hem heen liggen allemaal scherven van gebroken servies dat naar hem gegooid is. Hardy vraagt of Laurel gestraft is, maar is ontzet als hij erachter komt dat Laurel geen straf heeft gehad maar verwend wordt. Tot Hardy's grote woede steekt Laurel ook nog een sigaret op en vertelt Laurel dat hij nu ook mag roken van haar. Wanneer Laurel zich omdraait en dansend terug naar zijn huis gaat, zingt hij het liedje Honolulu baby. Hardy gooit uit woede een pan tegen zijn hoofd en Laurel valt neer op de soep.

Rolverdeling

Acteur	Personage
Stan Laurel	Stanley Laurel
Oliver Hardy	Oliver/Ollie Hardy
Mae Busch	Mevrouw Hardy
Dorothy Christy	Betty Laurel
Charley Chase	Charley
Lucien Littlefield	De dierenartis