De wolf en de zeven geitjes

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

De zeven geitjes laten de wolf toch binnen. Zij ontdekken dat het niet hun moeder is.

De wolf en de zeven geitjes is een sprookje uit Duitsland. Het werd bekend nadat de gebroeders Grimm het opschreven in 1812 als onderdeel van hun sprookjesboek. Het sprookje gaat over zeven geitjes die thuis moeten blijven, terwijl moedergeit weg van is. Een wolf probeert de geitjes ervan te overtuigen hem binnen te laten, zodat hij ze kan opeten. In dit sprookje kunnen dieren dan ook praten.

Dit sprookje is waarschijnlijk bedoeld om kinderen te waarschuwen voor wilde dieren, voornamelijk wolven. Het heeft veel overeenkomsten met Roodkapje en De drie biggetjes.

Verhaal

Van sprookjes bestaan meerdere versies. Onderstaande versie kan hierdoor verschillen.

Let op! Hieronder staat de samenvatting van een verhaal. Soms is het niet leuk als je al weet hoe het verhaal afloopt!

Er was eens een geitenfamilie die woonde in een huisje in het bos. De familie bestond uit een moedergeit en haar zeven kinderen. Op een dag moest de moedergeit naar het bos om voedsel te vinden. Ze laat de zeven geitjes alleen thuis en waarschuwt hen de deur voor niemand open te doen. In de buurt is er namelijk een wolf bezig en deze wolf zou hun willen opeten. De moedergeit zegt dat zij alleen voor haar de deur open mogen doen. Zij zouden haar herkennen aan haar witte poot en zachte stem.

Nadat de moedergeit weggaat zijn de kinderen een tijd lang alleen. Zij doden de tijd met bordspelletjes. Na een tijdje horen ze geklopt op de deur en een stem zeggen "Doe de deur open kinderen, jullie moeder heeft iets voor jullie." De kinderen horen echter aan de stem dat het de wolf is. Hun moeder heeft immers een zachte stem en zeggen dat ze hem daarom niet binnenlaten. De wolf gaat vervolgens naar de markt en koopt hier honing, kalk en medicijnen. Zit drinkt hij, waardoor zijn stem zo zacht wordt als de moedergeit. De wolf gaat hierna terug naar het huisje en zegt opnieuw "Doe de deur open kinderen, jullie moeder heeft iets voor jullie." De geitjes willen de geit binnenlaten, maar de jongste ziet onder de spleet van de deur dat de poten van de wolf niet wit zijn. Hierdoor zien ze dat het de wolf is, want hun moeder heeft witte poten.

De wolf gaat vervolgens naar de bakker en steelt wat bloem om zijn poten wit mee te maken. Opnieuw gaat de wolf naar het huisje en zegt opnieuw "Doe de deur open kinderen, jullie moeder heeft iets voor jullie." De geitjes denken dit maal dat het hun moeder is, aangezien de wolf witte poten en een zachte stem heeft. De geitjes doen de deur open en de wolf springt naar binnen. De wolf eet zes van de zeven geitjes op. Het zevende en jongste geitje weet zich te verstoppen in de grote staande klok, waardoor hij niet opgegeten wordt. De wolf gaat er vervolgens vandoor en niet veel later komt de moedergeit terug. Het jongste geitje komt dan te voorschijn en vertelt wat er gebeurd is.

De moeder gaat vervolgens samen met het jongste geitje op zoek naar de wolf. De wolf was niet ver van het huisje in een diepe slaap gevallen. De moeder knipt vervolgens de buik van de wolf open, haalt de zes geitjes eruit, vult de buik met stenen en naait deze weer dicht. De moeder en de geitjes gaan vervolgens weer terug naar huis. De wolf wordt wakker en heeft ongelofelijk dorst. Hij loopt naar de rivier en valt in de rivier door het gewicht van de stenen. De wolf verdrinkt hierdoor. De moedergeit en zeven kleine geitjes leefden nog lang en gelukkig.