Muhammad Ali: verschil tussen versies
k (→De comeback) |
|||
Regel 25: | Regel 25: | ||
|'''61''' ||Verloren|| {{Vlag|CAN}} Trevor Berbick ||BOP|| 11-12-1981 |
|'''61''' ||Verloren|| {{Vlag|CAN}} Trevor Berbick ||BOP|| 11-12-1981 |
||
|- |
|- |
||
− | |'''60''' ||Verloren|| {{USA |
+ | |'''60''' ||Verloren|| {{Vlag|USA}} Larry Holmes ||TKO|| 2-10-1980 |
|- |
|- |
||
− | |'''59''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''59''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Leon Spinks ||BOP|| 15-9-1978 |
|- |
|- |
||
− | |'''58''' ||Verloren|| {{USA |
+ | |'''58''' ||Verloren|| {{Vlag|USA}} Leon Spinks ||BOP|| 15-2-1978 |
|- |
|- |
||
− | |'''57''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''57''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Earnie Shavers ||BOP|| 29-9-1977 |
|- |
|- |
||
− | |'''56''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''56''' ||Gewonnen|| {{Vlag|URY}} Alfredo Evangelista ||BOP|| 16-5-1977 |
|- |
|- |
||
− | |'''55''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''55''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Ken Norton ||BOP|| 28-9-1976 |
|- |
|- |
||
− | |'''54''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''54''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Richard Dunn ||TKO|| 24-5-1976 |
|- |
|- |
||
− | |'''53''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''53''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Jimmy Young ||BOP|| 30-4-1976 |
|- |
|- |
||
− | |'''52''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''52''' ||Gewonnen|| {{Vlag|BEL}} Jean-Pierre Coopman ||KO|| 20-2-1976 |
|- |
|- |
||
− | |'''51''' ||Gewonnen|| |
+ | |'''51''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Joe Frazier ||TKO|| 1-10-1975 |
|- |
|- |
||
− | |'''50''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''50''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Joe Bugner ||BOP|| 30-6-1975 |
|- |
|- |
||
− | |'''49''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''49''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Ron Lyle ||TKO|| 16-5-1975 |
|- |
|- |
||
− | |'''48''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''48''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Chuck Wepner ||TKO|| 24-3-1975 |
|- |
|- |
||
− | |'''47 ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''47 ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} George Foreman ||KO|| 30-10-1974 |
|- |
|- |
||
− | |'''46''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''46''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Joe Frazier ||BOP|| 28-1-1974 |
|- |
|- |
||
− | |'''45''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''45''' ||Gewonnen|| {{Vlag|NED}} Rudie Lubbers ||BOP|| 20-10-1973 |
|- |
|- |
||
− | |'''44''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''44''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Ken Norton ||BOP|| 10-9-1973 |
|- |
|- |
||
− | |'''43''' ||Verloren|| {{USA |
+ | |'''43''' ||Verloren|| {{Vlag|USA}} Ken Norton ||BOP|| 31-3-1973 |
|- |
|- |
||
− | |'''42''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''42''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Joe Bugner ||BOP|| 14-2-1973 |
|- |
|- |
||
− | |'''41''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''41''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Bob Foster ||KO|| 21-11-1972 |
|- |
|- |
||
− | |'''40''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''40''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Floyd Patterson ||TKO|| 20-9-1972 |
|- |
|- |
||
− | |'''39''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''39''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Alvin Lewis ||TKO|| 19-7-1972 |
|- |
|- |
||
− | |'''38''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''38''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Jerry Quarry ||TKO|| 27-6-1972 |
|- |
|- |
||
− | |'''37''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''37''' ||Gewonnen|| {{Vlag|CAN}} George Chuvalo ||BOP|| 1-5-1972 |
|- |
|- |
||
− | |'''36''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''36''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Mac Foster ||BOP|| 1-4-1972 |
|- |
|- |
||
− | |'''35''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''35''' ||Gewonnen|| {{Vlag|GER}} Jürgen Blin ||KO|| 26-12-1971 |
|- |
|- |
||
− | |'''34''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''34''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Buster Mathis ||BOP|| 17-11-1971 |
|- |
|- |
||
− | |'''33''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''33''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Jimmy Ellis ||TKO|| 26-7-1971 |
|- |
|- |
||
− | |'''32''' ||Verloren|| {{USA |
+ | |'''32''' ||Verloren|| {{Vlag|USA}} Joe Frazier ||BOP|| 8-3-1971 |
|- |
|- |
||
− | |'''31''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''31''' ||Gewonnen|| {{Vlag|ARG}} Oscar Bonavena ||TKO|| 7-12-1970 |
|- |
|- |
||
− | |'''30''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''30''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Jerry Quarry ||TKO|| 26-10-1970 |
|- |
|- |
||
− | |'''29''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''29''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Zora Folley ||KO|| 22-3-1967 |
|- |
|- |
||
− | |'''28''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''28''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Ernie Terrell ||BOP|| 6-2-1967 |
|- |
|- |
||
− | |'''27''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''27''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Cleveland Williams ||TKO|| 14-11-1966 |
|- |
|- |
||
− | |'''26''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''26''' ||Gewonnen|| {{Vlag|GER}} Karl Mildenberger ||TKO|| 10-9-1966 |
|- |
|- |
||
− | |'''25''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''25''' ||Gewonnen|| {{Vlag|GBR}} Brian London ||KO|| 6-8-1966 |
|- |
|- |
||
− | |'''24''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''24''' ||Gewonnen|| {{Vlag|GBR}} Henry Cooper ||TKO|| 21-5-1966 |
|- |
|- |
||
− | |'''23''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''23''' ||Gewonnen|| {{Vlag|CAN}} George Chuvalo ||BOP|| 29-3-1966 |
|- |
|- |
||
− | |'''22 ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''22 ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Floyd Patterson ||TKO|| 22-11-1965 |
|- |
|- |
||
− | |'''21''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''21''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Sonny Liston ||KO|| 25-5-1965 |
|- |
|- |
||
− | |'''20''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''20''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Sonny Liston ||TKO|| 25-2-1964 |
|- |
|- |
||
− | |'''19''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''19''' ||Gewonnen|| {{Vlag|GBR}} Henry Cooper ||TKO|| 18-6-1963 |
|- |
|- |
||
− | |'''18''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''18''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Doug Jones ||BOP|| 13-3-1963 |
|- |
|- |
||
− | |'''17''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''17''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Charlie Powell ||KO|| 24-1-1963 |
|- |
|- |
||
− | |'''16''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''16''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Archie Moore ||TKO|| 15-11-1962 |
|- |
|- |
||
− | |'''15''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''15''' ||Gewonnen|| {{Vlag|ARG}} Alejandro Lavorante ||KO|| 20-7-1962 |
|- |
|- |
||
− | |'''14''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''14''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Billy Daniels ||TKO|| 19-5-1962 |
|- |
|- |
||
− | |'''13''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''13''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} George Logan ||TKO|| 23-4-1962 |
|- |
|- |
||
− | |'''12''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''12''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Don Warner ||TKO|| 28-3-1962 |
|- |
|- |
||
− | |'''11''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''11''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Sonny Banks ||TKO|| 10-2-1962 |
|- |
|- |
||
− | |'''10''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''10''' ||Gewonnen|| {{Vlag|GER}} Willi Besmanoff ||TKO|| 29-11-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''9''' ||Gewonnen|| {{ |
+ | |'''9''' ||Gewonnen|| {{Vlag|ARG}} Alex Miteff ||TKO|| 7-10-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''8''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''8''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Alonzo Johnson ||BOP|| 22-7-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''7''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''7''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Duke Sabedong ||BOP|| 26-6-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''6''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''6''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} LaMar Clark ||KO|| 19-4-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''5''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''5''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Donnie Fleeman ||TKO|| 21-2-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''4''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''4''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Jim Robinson ||KO|| 7-2-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''3''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''3''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Tony Esperti ||TKO|| 17-1-1961 |
|- |
|- |
||
− | |'''2''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''2''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Herb Siler ||KO|| 27-12-1960 |
|- |
|- |
||
− | |'''1''' ||Gewonnen|| {{USA |
+ | |'''1''' ||Gewonnen|| {{Vlag|USA}} Tunney Hunsaker ||BOP|| 29-10-1960 |
|} |
|} |
||
Versie van 8 aug 2016 12:45
Muhammad Ali (Louisville, 17 januari 1942 – Scottsdale, 3 juni 2016), die bij de burgerlijke stand bekend stond als Cassius Clay, was een Amerikaanse profbokser. Hij was driemaal wereldkampioen in het zwaargewicht. Ali wordt beschouwd als een van de beste boksers uit de roemruchte geschiedenis van deze sport.
De eerste succesperiode
Ali (die toen nog gewoon Cassius Clay heette) werd in 1960 Olympisch kampioen in het halfzwaargewicht. Voor veel wereldkampioenen is dat het startpunt van hun carrière. Ali viel direct op door zijn bijzondere stijl. Hij stond nooit stil in de ring. Zelf omschreef hij dat als "Ik zweef als een vlinder en steek als een bij". De publiciteit schuwde hij allerminst. Andere boksers lieten dat meestal aan hun zakelijke begeleiders, de zogeheten promotors, over. Ali deed het zelf..
Een sensatie
Vanaf het begin - de eerste helft van de Jaren 60 van de vorige eeuw - was hij een sensatie. Zeker toen hij zijn eerste wereldkampioenschap (tegen Sonny Liston in 1964) veroverde. "Ik ben de grootste!", liet hij weten. En hij bracht zelfs een langspeelplaat (album zouden we tegenwoordig zeggen) uit waarop o.m. de tracks: "I am the greatest" en "I am the double greatest" te beluisteren vielen. Ali begreep niet alleen uitstekend hoe je reclame voor jezelf kon maken, hij was ook bijzonder geestig, zoals blijkt uit de interviews die van hem bewaard zijn gebleven. Hij wordt ook beschouwd als de eerste rapper. Van 1964 tot 1967 was Ali ononderbroken wereldkampioen zwaargewicht en had zijn titel negen keer met succes verdedigd.
Cassius Clay wordt Muhammad Ali
In 1964 ging Cassius Clay over tot de islam en noemde zich voortaan Muhammad Ali. Hij zag dit als een vorm van protest tegen de discriminatie die zwarte Amerikanen zoals hij dagelijks ondervonden. Hij sloot daarbij aan bij de politieke protestbeweging van Malcolm X die destijds voor reuring zorgde. En toen hij naar Vietnam dreigde te worden uitgezonden (waar de Amerikanen oorlog voerden tegen de communisten) weigerde hij dienst. Daardoor werd hij veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Bovendien werd hem zijn titel in het zwaargewicht afgenomen. Na drie jaar procederen werd hij uiteindelijk vrijgesproken. En kon hij zijn carrière als bokser hervatten.
De comeback
Zijn poging om de titel te heroveren (tegen toenmalig kampioen Joe Frazier) in 1971 ging echter verloren. Ali was Ali niet meer. Hij danste niet meer door de ring zoals voorheen. Pas in 1974 heroverde hij de titel tijdens een legendarisch gevecht in Kinshasa (Zaïre) tegen George Foreman, die op dat moment kampioen was. Om de titel in 1978 weer te verliezen, aan Leon Spinks ditmaal, en in datzelfde jaar op dezelfde bokser te heroveren. In 1979 stopte Ali met boksen en kwam de titel vacant. Toch poogde hij nog een laatste (mislukte) comeback, maar stopte in 1981 definitief. In zijn profcarrière bokste hij 61 gevechten waarvan hij er 56 won en 5 verloor.
Het einde
Door het boksen bleek Ali's gezondheid ernstig aangetast. Hij begon tekenen van de Ziekte van Parkinson te vertonen. Ook wel boksersdementie genoemd. Een gevolg van de vele stoten op zijn hoofd die hij had moeten incasseren. In 1996 mocht hij nog het Olympisch vuur ontsteken voor de Spelen in Atlanta, wat hem met veel moeite lukte. Het was treurig om te zien. In 2016 overleed Muhammad Ali op 74-jarige leeftijd.
Alle gevechten van Muhammad Ali
BOP = Beslissing op punten; KO = Knock out; TKO = Technisch knock out: