Slag bij Fairfield: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{{werk}} De '''Slag bij Fairfield''' was de openingsveldslag bij de Terugtocht van Gettysburg tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. == Achtergrond == De o...') |
|||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
== Achtergrond == | == Achtergrond == | ||
| − | De opmars naar het noorden van het [[Army of Northern Virginia]] naar zijn "rendez-vous" bij [[Slag bij Gettysburg]] werd geleid door de ervaren cavaleriegeneraal [[William Edmonson "Grumble" Jones]]. Deze verdiende zijn bijnaam "Grumble" meer dan genoeg. | + | De opmars naar het noorden van het [[Army of Northern Virginia]] naar zijn "rendez-vous" bij [[Slag bij Gettysburg]] werd geleid door de ervaren cavaleriegeneraal [[William Edmonson "Grumble" Jones]]. Deze verdiende zijn bijnaam "Grumble" meer dan genoeg - hij was over het algemeen slechtgehumeurd, opvliegend en geneigd tot klagen. Nadat hij in 1848 van de militaire academie van West Point was afgestudeerd, had hij bijna een decennium op de westelijke grens gediend, had hij tegen de indianen gevochten en was hij commandant geweest van kleine detachementen ruiters. Hij was echter niet altijd zo opvliegend geweest, zijn bevriende dragonder [[J.E.B. Stuart]] noemde hem indertijd de beste buitenpostofficier van het leger, maar de dood van zijn jonge vrouw door een schipbreuk net na hun huwelijk verzuurde Jones, en hij raakte nooit hersteld van dat verlies. Hij nam ontslag uit het leger in [[1857]] en leefde min of meer als kluizenaar in zijn boerderij in Virginia. |
| + | |||
| + | Bij het uitbreken van de burgeroorlog vormde Jones een cavalerie[[compagnie]]. Toen hij zijn kapitein verkoos diende Jones onder zijn oude kameraad Stuart in de [[Manassas-veldtocht]]. Aanvankelijk was hij een kolonel in de [[1st Virginia Cavalry]] maar werd bevorderd tot brigadegeneraal op [[19 september]] [[1862]]. Zijn soldaten vochten goed in de [[Slag bij Brandy Station]] op [[9 juni]] [[1863]] waar ze zwaar overtroffen werden door Jones' vroegere klasgenoot uit West Point, de noordelijke brigadegeneraal [[John Buford]]. Jones en zijn mannen konden die dag standhouden. Jones' [[veteraan|veteranen]], onder bevel van de legendarische brigadegeneraal [[Turner Ashby]], waren een van de beste ruiters in het zuidelijke leger. Ashby, een begaafd ruiter en leider, was de commandant van de 7th Virginia, dat samen met de [[6th Virginia Cavalry|6th]], [[11th Virginia Cavalry|11th]], [[12th Virginia Cavalry|12th]] en de [[35th Virginia Cavalry]] Jones' brigade vormde. In het midden van 1863 werden Jones' troepen het gewend om lang te marcheren en hard te vechten. | ||
== De slag == | == De slag == | ||
Versie van 7 jun 2015 13:26
|
|
De Slag bij Fairfield was de openingsveldslag bij de Terugtocht van Gettysburg tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog.
Achtergrond
De opmars naar het noorden van het Army of Northern Virginia naar zijn "rendez-vous" bij Slag bij Gettysburg werd geleid door de ervaren cavaleriegeneraal William Edmonson "Grumble" Jones. Deze verdiende zijn bijnaam "Grumble" meer dan genoeg - hij was over het algemeen slechtgehumeurd, opvliegend en geneigd tot klagen. Nadat hij in 1848 van de militaire academie van West Point was afgestudeerd, had hij bijna een decennium op de westelijke grens gediend, had hij tegen de indianen gevochten en was hij commandant geweest van kleine detachementen ruiters. Hij was echter niet altijd zo opvliegend geweest, zijn bevriende dragonder J.E.B. Stuart noemde hem indertijd de beste buitenpostofficier van het leger, maar de dood van zijn jonge vrouw door een schipbreuk net na hun huwelijk verzuurde Jones, en hij raakte nooit hersteld van dat verlies. Hij nam ontslag uit het leger in 1857 en leefde min of meer als kluizenaar in zijn boerderij in Virginia.
Bij het uitbreken van de burgeroorlog vormde Jones een cavaleriecompagnie. Toen hij zijn kapitein verkoos diende Jones onder zijn oude kameraad Stuart in de Manassas-veldtocht. Aanvankelijk was hij een kolonel in de 1st Virginia Cavalry maar werd bevorderd tot brigadegeneraal op 19 september 1862. Zijn soldaten vochten goed in de Slag bij Brandy Station op 9 juni 1863 waar ze zwaar overtroffen werden door Jones' vroegere klasgenoot uit West Point, de noordelijke brigadegeneraal John Buford. Jones en zijn mannen konden die dag standhouden. Jones' veteranen, onder bevel van de legendarische brigadegeneraal Turner Ashby, waren een van de beste ruiters in het zuidelijke leger. Ashby, een begaafd ruiter en leider, was de commandant van de 7th Virginia, dat samen met de 6th, 11th, 12th en de 35th Virginia Cavalry Jones' brigade vormde. In het midden van 1863 werden Jones' troepen het gewend om lang te marcheren en hard te vechten.