Wiskunde

Wiskunde is een zogeheten exacte (precieze) wetenschap. Dat kun je al aan het woord horen: "wis" is een ander woord voor zeker. Er is ook een uitdrukking: "Wis en zeker". Dat zegt iemand als hij ervan overtuigd is, dat iets 100 procent klopt. En in de wiskunde is dat ook het geval. Die is opgebouwd uit stellingen (beweringen), die bewezen moeten worden. En al die stellingen bij elkaar vormen zo een logisch bouwwerk, dat we wiskunde (of met een duur woord mathematica of mathesis) noemen. Ruwweg bestaat wiskunde uit getallen en combinaties daarvan en figuren, die daarvan eigenlijk een illustratie zijn. In grote lijnen: algebra en meetkunde.

Geschiedenis

In de prehistorie begon men met tellen. Al gauw begon men wiskundige figuren te tekenen. Er zijn wiskundige figuren gevonden op 70.000 jaar oude okerstenen in Zuid-Afrika. De Babyloniërs waren de eerste die echte getallen gingen gebruiken. In hun systeem werd vooral het getal 60 gebruikt.

In de middeleeuwen begon de wiskunde zich snel te ontwikkelen. Dat kwam omdat de Arabieren het getal 0 vanuit India naar Europa brachten. Ook begon men teksten vanuit het Grieks te vertalen.

De wiskunde, zoals die tot halverwege de jaren 60 van de vorige eeuw werd gedoceerd, is van Griekse oorsprong en is zelfs terug te voeren tot één man, de Griekse geleerde Euclides (spreek uit ui-klie-des, klemtoon uit klie). Die leefde begin 3de eeuw voor Christus in de Egyptische stad Alexandrië. Hij schreef de zogenaamde Elementen, een werk dat de gehele toenmalige wiskunde behandelde en dat uit 13 "boeken" of hoofdstukken bestond. De vlakke en ruimtelijke meetkunde worden erin behandeld en er zijn hoofdstukken gewijd aan de getallenleer (rekenen). Allerlei zaken, die je nu nog op school moet leren, zoals worteltrekken en de stelling van Pythagoras staan er ook in. Toen al!

Natuurlijk heeft wiskunde zich steeds verder ontwikkeld. Vooral in de 17de, 18de en 19de eeuw was die ontwikkeling stormachtig te noemen. Maar ook nu nog staat de wiskunde niet stil!.