Copinggedrag

Copinggedrag of het copingmechanisme is de manier waarop mensen omgaan met problemen. In eerste instantie gebeurt dat automatisch door je zogeheten rationele brein. Iedereen heeft een bepaalde manier van reageren op bijvoorbeeld een angstige situatie of een situatie die om actie vraagt. De reactie kan zijn:

• Vluchten of je verantwoordelijkheid ontlopen
• Bevriezen (niet meer weten wat je moet doen)
• Of vechten

Dit gedrag is een soort beveiligings-mechanisme wat in werking treedt bij spanning, stress of angst.

Het is een reactie die al uit de oertijd stamt en van generatie op generatie is doorgegeven. Stel je maar de jager uit de oertijd voor die met zijn simpele speer voor een mammoet komt te staan. Wat zou jij doen?

Een voorbeeld: je ziet een ongeluk gebeuren. De eerste reactie kan dan een van de drie zijn; vluchten, bevriezen of vechten. Dan komt er meestal een vervolgreactie die meer afhangt van je karakter en de kennis die je hebt. Heb je bijvoorbeeld geen EHBO kennis, dan weet je misschien niet wat je moet doen en blijf je in de schrikstand staan (bevriezen). Maar je zou in ieder geval 112 kunnen bellen. Je neemt dan toch een stukje verantwoordelijkheid. Met vechten bedoelen ze ook dat je probeert te handelen. Bijvoorbeeld kijken of je kunt helpen, anderen erbij roepen enzovoorts. In feite vecht je dan om andermans leven als daar sprake van is. Toch kun je alsnog bewust besluiten echt te vluchten, bijvoorbeeld als de boel op ontploffen staat door lekkende benzine. Dan kies je bewust voor je eigen veiligheid.

Copinggedrag is dus de eerste reactie waarbij je niet echt een bewuste keuze maakt. Ben je eenmaal bekomen van de schrik, dan volgt er een wel bewuste reactie.