Boerentoren

De Boerentoren

De Boerentoren of de KBC-toren is een wolkenkrabber in de stad Antwerpen. De Boerentoren opende in 1931 en was de eerste wolkenkrabber op het Europese vasteland. In de stad Antwerpen zijn enkel de klokkentoren van het Onze-Lieve-Vrouwenkathedraal en de Antwerp Tower hoger.

De wolkenkrabber is vernoemd naar de Boerenbond, die de arbeidsomstandigheden tijdens de bouw controleerde. Men noemde het voor de grap de Boerentoren, maar de naam werd zo gebruikelijk dat het ook de officiële naam van de toren werd. Tegenwoordig wordt het ook wel de KBC-toren genoemd, aangezien de Belgische bank KBC zijn hoofdkantoor in de toren heeft.

De toren zelf is 87,5 meter hoog en is gebouwd in art deco-stijl. Hij opende in 1931.

Geschiedenis

In de Eerste Wereldoorlog raakte een huizenblok zwaar beschadigt, waardoor deze volledig afgebroken moest worden. In 1919 hield de stad Antwerpen daarom een wedstrijd voor het beste ontwerp. De Algemeene Bankvereeniging diende een ontwerp in, dat uiteindelijk in 1928 goed werd gekeurd door de gemeenteraad. Het stuk grond werd voor 7,5 miljoen frank aan de vereniging verkocht. In de overeenkomst stond dat:

De kooper is verplicht onmiddellijk op den te koop gestelden grond een monumentaal gebouw in den modernen bouwtrant op te richten dat in zijne groote lijnen, onder esthetisch op zicht zal opgevat worden volgens de aanduidingen van de schemas nummers een en twee die aan deze zullen gehecht blijven na erkentenis en waarmerking.

Bij de bouw van de toren waren die architecten betrokken, die ieder hun eigen taak hadden. Emiel Van Averbeke was aangesteld door de stad Antwerpen en Jan Vanhoenacker werd aangesteld door de vereniging. Jan Smolderen was verantwoordelijk voor de binneninrichting en de constructie. Hiermee was nog steeds niet duidelijk wie de toren zou ontwerpen. Volgens de gemeenteraad zou dit Van Averbeke zijn geweest (wat altijd werd gedacht). Historici denken dat het echter Smolderen geweest is.

In 1929 werd begonnen met het in elkaar zetten van de constructie. Deze bestond uit stalen balken, die met klinknagels en schroeven aan elkaar verbonden zijn. Binnen zes maanden werd de constructie in elkaar gezet. Voor de bekleding werd Boomse baksteen en voor de vloeren werd beton gebruikt. Op 1 september 1930 waren de winkels op de onderste verdieping al open. Eind 1931 waren de meeste kantoren en appartementen in de toren verhuurd. Op 19 maart 1932 werd de panoromazaal op de 24e verdieping geopend. In de panoramazaal konden de inwoners van Antwerpen over de stad uitkijken tegen een kleine vergoeding.

Vanwege de hoogte van de toren moest er een waterreservoir op de 25e verdieping komen. Dit was vanwege het feit dat de brandweer het gebouw anders niet kon blussen, mocht er brand uitbreken. Tot 1969 veranderde er niets aan de toren. In 1970 werd de toren verbouwd. De nooit gebouwde vleugel van het gebouw werd toen gebouwd. Deze vleugel zou oorspronkelijk gebouwd worden, maar daarvoor was geen geld meer. Ook werd de panoramazaal verplaatst naar de 26e verdieping, boven het waterreservoir. De panoramazaal is tegenwoordig niet meer vrij toegankelijk en wordt alleen nog bij speciale gelegenheden gebruikt.