Slag bij White Oak Road: verschil tussen versies
k (→top: fix HTML, replaced: <br> → <br />) |
k (→top: replaced: [[File: → [[Bestand: (2)) |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
| datum= [[31 maart]] [[1865]] | | datum= [[31 maart]] [[1865]] | ||
| resultaat= Noordelijke overwinning | | resultaat= Noordelijke overwinning | ||
| − | | partij1= [[ | + | | partij1= [[Bestand:Flag of the United States.svg|25px|border]] [[Verenigde Staten]] |
| − | | partij2= [[ | + | | partij2= [[Bestand:Flag of the Confederate States of America (1865).svg|25px|border]] [[Geconfedereerde Staten van Amerika|Confederatie]] |
| leiders1= [[Gouverneur K. Warren]] | | leiders1= [[Gouverneur K. Warren]] | ||
| leiders2= [[Robert E. Lee]]<br />[[Richard H. Anderson]] | | leiders2= [[Robert E. Lee]]<br />[[Richard H. Anderson]] | ||
Huidige versie van 12 feb 2021 om 23:02
| Slag bij White Oak Road | |
| Datum | 31 maart 1865 |
| Locatie | Dinwiddie County, Virginia |
| Resultaat | Noordelijke overwinning |
| Strijdende partijen | |
 Verenigde Staten
|
.svg){kind=small} Confederatie
|
| Leiders | |
| Gouverneur K. Warren | Robert E. Lee Richard H. Anderson |
| Troepensterkte | |
| 250 of 260 | korps |
| Verliezen | |
| 1870 | 800 |
Portaal  Amerikaanse Burgeroorlog
| |
De Slag bij White Oak Road was de tweede veldslag in de Appomattox-veldtocht en had als resultaat een noordelijke overwinning.
De slag
Op 29 maart stuurde Lee versterking naar zijn rechterflank om de noordelijke aanval te kunnen weerstaan. Hij verplaatste de cavalerie van F. Lee en George Pickett naar het uiterste punt van zijn rechterflank. Warren verschanste zijn troepen bij Boydton Plank Road om het kruispunt Dabney Mill Road in het zuiden bij Gravelly Run te dekken. Ayres werd met zijn divisie naar White Oak Road gestuurd in noordwestelijke richting. Op 31 maart rukte Warren samen met Sheridan op naar de Geconfedereerde troepen die gedekt zaten bij White Oak Road, in de hoop om Lee's communicatielijnen bij Five Forks af te snijden. Warren en Sheridan werden vertraagd door een zuidelijke tegenaanval onder leiding van Bushrod R. Johnston, maar Warren kon zijn positie behouden en de gevechten duurden tot de Geconfedereerde nederlaag bij Slag bij Five Forks.